Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Ja to już chyba jestem wariatka i tak zaczynam myśleć,ze jestem głupia.
Maz mnie zostawil bo nie mogl zniesc mojego zachowania,ciaglych wybuchow i chorobliwej zazdrosci (byl czas ze na ulicy bal sie na kogos spojrzec zeby nie bylo awantury ze mu sie ta czy inna osoba podoba,a ja jestem do niczego ),choc wielokrotnie zapewnial mnie o swojej milosci do mnie,to ciagle tak samo
wyprowadzil sie w grudniu 2009,bylam sama na swieta,ciagle tylko plakalam,bylo mi zle .
Teraz przyjezdza czesciej (pracuje w Łodzi ),a co ja robie? zamiast sie cieszyc,ze jest,pokazac mu ze nie jestem calkiem nienormalna,to ciagle mam o cos pretensje,np dzis,przyjechal rano,a ja od drzwi juz z pretensjami,ze nie przyjechal wczoraj (faktycznie wczesniej tak ustalil,ze walentynki spedzi ze mna,ale zle sie czul,nie mial sily,przeziebil sie ..),powinnam to zrozumiec,i w glebi duszy rozumiem,i przeciez chce dla niego jak najlepej,to ciagle mu wypominalam,ze wolal spedzic ten dzien z rodzina swoja niz ze mna .
Powiedzial,ze do mnie wroci,ale musi miec pewnosc,ze nie bede miala wybuchow,a ja zamiast mu to udowodnic,ze tak bedzie,robie odwrotnie .
Bardzo mi na nim zalezy,cokolwiek robie,mysle tylko o nim,juz nie wiem co mam robic . czy faktycznie najlepiej odebrac sobie zycie,bo nie umiem zyc bez niego . Jest czescia mojego zycia,sensem,a gdy go nie ma,nic mi sie nie chce,nic nie ma sensu .
Chce zebysmy byli szczesliwi oboje,a jakos mi to zupelnie nie wychodzi .

Chyba jesteś idealnym materiałem na psychoterapię....

Zgadzam się z przedmowcą. zgłoś się koniecznie do wykwalifikowanego psychoterapeuty. Potrzebujesz fachowej pomocy. Niewykluczone, że cierpisz na zaburzenia osobowości borderline.

Też tak myśle. Powiedz mu o tym tak jak nam potrafisz? Terapia ci się przyda naprawde