Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 22 lata, dwa lata temu wyprowadziłam się z rodzicami z miejscowosci w której przeżyłam całe swoje cudowne dzieciństwo i najlepsze lata....

W nowym miejscu, nowym mieszkaniu nie mogę odnaleźć się do tej pory... Jest mi żle, ciągle żyję wspomieniami... przeszłością...
Dlatego wiekszosc czasu spędzałam na stancji w miescie w ktorym studiowałam...

Lecz studia się skonczyły.. znalazłam niby jakies rozwiązanie żeby nie siedzieć z rodzicami sama zupełnie i wyprowadziłam się do miasta gdzie mieszka mój chłopak... Szukam tu pracy, prócz chłopaka nie mam tu nikogo i nadal mi zle... tęsknię teraz za domem, rodzicami.. Wiem ze jakbym była w domu to pewnie teskniłabym za chlopakiem, ale jak jestem tu to tez nie jest mi super... Nie wiem moze to tylko poczatek jest taki trudny... Wszystko mnie dołuje.. to ze nie moge znaleźć pracy, to że siedze sama w mieszkaniu, to ze inni jeżdzą na wakacje, morze, plaża, wycieczki.. a ja siędzę tu sama...

Nie wiem co mam robić... Czy mam wrócic do domu??
Czuję się jakbym nie miala swojego miejsca...
Zaczynam zastanawiać się już nad moim związkiem... sama nie wiem czego już chcę.. a jesteśmy ze sobą od 1,5 roku.. Boję się zostać sama, chciałabym być z rodzicami i nacieszyć się nimi jeszcze, zle mi jest będąc od nich 500km... Wydaje mi się ze jesli wybiorę rodzinę, siostrę i bedę szczęsliwa to zostane starą panna bo nikogo nie poznam, bo w miejscowosci w ktorej mieszkają rodzice nikogo nie znam...

Mam mętlik w głowie... Ciągle chce mi się płakać.. nie wiem co wybrać, czy zostać tu i jakos sie ułoży? Czy wrócić do domu i próbować tam coś poukładać?

Podpowiedzcie, poradzcie coś...