Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Cześć
Przedstawię Wam dziś pewną sprawę związaną z moją dziwną przypadłością, którą odczuwam od niedawna. Dokładnie sprawa dotyczy poranków- chwili kiedy obudzę się sam naturalnie lub kiedy mój sen zostanie przerwany przez organizm nagłym atakiem bliżej nieopisanej obawy lub mega podwyższonej wydajności organizmu.



O tyle dziwne w tej chwili o poranku jest to, że mój organizm zachowuje się bardzo dziwnie, tak jak podczas chwili kiedy człowiek wystraszy się czegoś lub jest bardzo zdenerwowany-adrenalina, stres, lęk itp .
Serce mi wali jak młotem bite, szybki oddech a zarazem odczucie ciężaru na klatce piersiowej.
W głowie panuje jeden wielki zamęt, panika i ogromny napływ złych, negatywnych myśli związanych z moim życiem. Wszystko to w jednej chwili związane z szerokim okresem czasu. Taka pigułka paniki na raz, dwa i trzy !
Wtedy nagle mój świat staje na krawędzi załamania i nie widzę niczego pozytywnego w tym co robię, do czego dążę i czuję się jak taki rozgotowany ryż, ani do jedzenia ani odkleić od gara się nie chce.
Co gorsza zaczynam dopatrywać się uporczywie, na siłę usprawiedliwienia przed samym sobą dla samego siebie, że jednak warto coś zrobić i szukać sensu i tego, że nie marnuję czasu jaki leci na to co robię. Jeśli nie znajduję takiego wytłumaczenia dla siebie to ta myśl wierci mi głowę tak długo aż sam się zaspokoję jakąś pasującą odpowiedzią i uznam - OK JEDNAK WARTO MOŻNA ODDYCHAĆ DALEJ. Piszę się to długo ale uwierzcie trwa to 2-3 minuty i jest bardzo intensywne i cholernie nieprzyjemne. Bardzo demotywujące z samego rana takie rozważanie nad całym życiem i światem . Czasami zaczynam poważnie rozmyślać już na spokojnie czy faktycznie warto coś robić bo czas i tak leci a my każdego dnia przemijamy.
Od razu odpowiem, że leki biorę systematycznie, mam zdiagnozowane CHAD prawidłowo i w dalszej części dnia działam bardzo dobrze i nawet mam jakieś swoje małe sukcesy.
Nie wiem jak zabrać się z takimi akcjami rano za poszukiwanie pracy, dzięki której będę żył w miarę normalnie i jak spojrzeć na siebie i świat jaki mnie otacza aby nie musieć tłumaczyć sobie każdej kwestii czy warto czy nie coś robić.

Powiecie coś ? Poradzicie ? Za każdą odpowiedź dziękuję !

Najprawdopodobniej masz ataki paniki. Powiedz o tym swojemu lekarzowi psychiatrze. Jak to konieczne wprowadzi lek dodatkowy, na pewno pomoże terapia.
Trzymaj się

Mnie też, to wygląda na ataki paniki, ale związane,lub wynikające z twojej sytuacji życiowej. Z tego co zrozumiałam,to szukasz pracy, czy też ogólnie jakiegoś pomysłu na życie! Jesteś na rozdrożu i sam nie wiesz, czy kierunek który obrales jest dobry, czy też nie. W takiej sytuacji każdy miałby stres, czy lęk przed każdym kolejnym dniem. Być może przedłużającąy się okres braku stabilzacji i związany z tym stres doprowadził do takich właśnie ataków paniki,przed kolejnym rozpoczynającym się dniem. Myślę że jak twoja sytuacja się ustabilizuje,to ataki miną, ale oczywiście powiedz o nich lekarzowi. Terapia jak najbardziej też wskazana.