Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam, od dłuzszego czasu próbuję rozwiązać problem,ale nic z tego nie wychodzi, może ktoś miał podobny i rozwiązał to jakoś ? Corka ( 20 lat) poznała chłopaka obcokrajowca,ale mieszkającego w kraju, od tego czasu wszystko przestało się liczyć, to co on powie to jest swięte,to co rodzice podpowiadają to dla niej same złośliwości i wypominania. Z mojej strony wygląda to tak : zamiast starać się wejść w zycie z jakimś potencjałem dopóki my możemy pomóc to córka śpi do godziny 12, (szkoła zaoczna 3 dni w tygodniu po parę godzin, w wakacje podjęła pracę po wielu awanturach na 3 godzinny dziennie ),potem wstaje,nie sprząta, nie pomaga w gotowaniu,nie pomaga w żadnych obowiązkach,tylko siada przy kompie i tylko internet albo smsy ( ponad 5 tysięcy miesięcznie sms-ów !! ), kiedy przychodzi sobota to wyjeżdża samochodem do chłopaka na cały dzień i wraca bardzo późno ( bo jak mówi - chłopak nie ma możliwości przyjechać po nią - śmieszne !!) . Ponadto z naszych rozmów wnioskuję że chłopak rzucił szkołe, pracuje za marne grosze w jakiejś dziurze i nie ma zamiaru się dalej kształcić ani rozwijać. Co gorsze - ostatnio przyszła z banku na córkę pozyczka do spłacenia,którą wziął chłopak aby kupić sobie laptopa i playstation bo on ma już za dużo kart kredytowych otwartych (Pożyczka oczywiście na córkę ), podobno daje jej pieniądze na raty ( tylko jak długo ?). Boję się że córka wpadnie w kłopoty bo nic nie trafia do niej, żadne argumenty nie są w stanie przemówić do rozsądku, ponadto wiecznie kłamie, i nie wiem w którym kierunku to wszystko zmierza ? i co ja mam teraz robić ? mam wrażenie że nie skończy się to dobrze i będą coraz większe problemy .....

A moze tak odciac ja od pieniedzy,skoro nie pracuje???

w ktoryms momencie musilas stracic kontakt z corka

i to sie nie stalo od momentu kiedy poznala chlopaka tylko znacznie wczesniej, - teraz niewiele mozna robic bo podchodzisz do niej jak do gowniarza

byc moze nim jest ale nei uwarza sie za niego wiec musisz traktowac ja jak dorosła a tego z twojej strony brakuje



jesli chesz wymusiac na niej cos to nie da to rowniez nic



musisz miec kontakt z corka na poziomie przyjacielskim a tego tu nie widze



byc moze jest jest pare lat do nadrobienia w tym zakresie - to sporo pracy

ale w rezultacie mzoe corka zaczie podchodzic do zycia bardziej przyszlosciowo, ambicjonalnie

Pomysł z odcięciem od pieniędzy bardzo dobry.

teraz sytuacja wygląda tak że to Ty spłacasz raty za zabawki obcego chłopaka. z prośbą o radę zwróć się do specjalistycznej placówki zajmójącej się sprawami młodzieży.

psycholog będzie napewno w stanie najlepiej doradzić Ci jak próbować dogadać się z córka

Dzieci staja sie czasem wampirami. Wypijaja z rodzicow wszystko. Rodzice przecieraja oczy ze zdumienia, ze takie "cos" wychowali na wlasnej piersi. Tych relacji nie da sie juz zmienic. Pozostaje tylko zabezpieczyc sie przed takim wampirem. Separacja jest jedynym wyjsciem, bo inaczej samemu mozna skonczyc na smietniku. Corka pod przymusem powinna sie usamodzielnic. Jak czlowiek chce byc dorosly i nie chce sluchac rodzicow, to musi byc samodzielny. Nawet oplacanie malego pokoju dla corki moze sie oplacac. Jak pozostanie w domu, to odciac ja trzeba od pieniedzy i od jedzenia i zakupow wszelkiego rodzaju. Terazniejsze pokolenie rodzicow zapomnialo, ze do mozgu dziecka najlepiej trafia sie przez dupe. Ratuj teraz juz tylko siebie !!!

co do dwoch wczesniejszych postow to nie zawieraja one jednej waznej rzeczy a wiec miłosci do córki



I ja tej miłosci nie widze takze niewidze w stosunku autor postu - córka



to jest traktowanie czlowieka powierzchownie i przedmiotowo jak gowniarza wlasnie dlatego sie nie dziwie ze ona reaguej w taki sposob



Jesli zalerzy Ci na dobru corki powinnas zmienic do niej stosunek tak jak to napisalem wczesniej bo teraz nie ma szans na szacunek i zaufanie





co do dwuch postow poprzedzajacych



mysle ze kwestie finansowe nie sa takim problemem - jesli sie myle prosze o poprawe - zakladajac ze corka jest samodzielna fonansowo łacznie z jej chlopakiem. Czy tak wyobrazalas sobie zycie swojej corki?

Pozatym to ze bedzie niezalerzna finansowo tak naprawde w twojej taktyce podejscia i relacji z nia sprawi ze kontakt moze sie urwac calkowicie.



Bo jaki w tym jest cel? Zeby wykpac corke z domu? Ile dziedzi jeszcze masz? 3?, 5?



co do postu wyrzej.. jaki wampir? wypija wszystko? JA tam zwyczajnie nie widze zdrowych relacji, a to matka z ojcem je krztaltuja od dziecinstwa

oczekujecie ze dziecko bedzie sie przed wami plaszczyc tylko dlatego ze zostalo przez was urodzone?

bedzie waszy mneiwolnikiem?

nie dziwcie sie ze potem sa takie sytuacje i to brak milosci rodzicow i stawanie z pozycji wladczej jest tu czesta PRZYCZYNA



"nie chce sluchac rodzicow wiec musi byc samodzielny"

NA zasadzie jesli dziecko na siebie nie zarabia jest niewolnikiem rodzicow?

To najwiekszy nonses jaki slyszalem i niestety czesto pokutujacy w polskiej kultzurze wychowania - ktory doprowadza do sytuacji takich jak ten

tzn dziecko nie chce miec nic wspolnego z rodzicami i nie ufa im

nikt bowiem nie chce byc trakowany jako niewolnik pod szantarzem finansowym

dziecko to nie niczyja wlasnosc



tak sie stalo ze milosc od tego obcokrajowca to jedyna milosc jakiej doznala ta dzieczyna bo moglo jej zabraknac od rodzicow



jesli ktos chce zrobic z dziecka swoja kukielkie to czy tak naprawde zalerzy mu na jego dobru, szczesciu i powodzeniu?



poprzedzajcy post jest po prostu postem osoby chorej

kyry traktuje dziecko jak smiecia korego trzeba wykopac

to jest chore

rodzice stosujacy akie metody tworza potem chore psychicznie dzieci ktore sa zagubione poniewaz nie maja miloci od rodzicow



powinno sie budowac wiezi, zaufanie, troske, w oparciu o pozytywne emocje

nie zapominajmy ze to dziecko, i to rodzice maja glowna miare w jego krztaltowaniu

absolutnie sie z tobą zgadzam,bez dwóch zdań!sama jestem matką,moj syn ma teraz 21lat i jest narkomanem z czyjej winy-tylko i wyłącznie mojej!to jest moja porażka pedagogiczna i rodzicielska,od roku prosze syna.zeby mi wybaczył,robie teraz wszystko aby to naprawić,mam nadzieje ze kiedyś mi wybaczy,nie traktowałam poważnie problemów swojego dziecka,a one adekwatnie do wieku były naprawde istotne,i prosze zobaczyć do jakiej tragedii doprowadziłam,nie życze nikomu takiej sytuacji.Do autorki tekstu domyślam sie,ze jak każda matka wyobrażasz sobie ze twoja córka w przysłości bedzie miała świetnie płatną prace,cudownego męża,i jeszcze cudowniejsze dzieci,ale nie zasze tak sie układa, a ty mimo to powinnaś wspierać swoje dziecko,ja tu popełniłam błąd.A to,ze twoja córka nie garnie sie do sprzątania,czy gotowania ona ma20 lat i w swoim życiu myslęże zdąrzy sie napracować.Koniecznie staraj sie naprawić relacje z córką,by nie doszło do jakiekolwiek tragedii,jestem z toba i życze ci dużo wytrwałości i cierpliwości,badz ponad to wszystko,nie popełni tak wielkiego błedu jak ja do konca życia bede tego żałować a mój syn cierpieć.

Kiedy przeczytałam te 2 posty,po mojej wypowiedzi to zmroziło mi krew w żyłach.



Pierwsza osoba postrzega dzieci jako jakieś krwiożercze istoty, chcące zniszczyć rodziców, chyba zapomniałaś że sama byłaś dieckiem. Byłaś wampirem, czy może wyjątkiem od reguły?

Myślisz w sposub totalitarny i fanaryczny, że bardzo niebespieczny i mam nadzieje że żadne dziecko nie pozostaje pod Twoją opieką.



To co napisała druga jest równie bezmyślne i niebespieczne w skutkach. całkowite pobłażanie i zostawienie dzieci samopas, kiedy popełniają błędy (co jest zupełnie naturalne, bo wszyscy je popełniam, my dorośli też). Rodzic jest w pewnym stopniu przewodnikiem i opiekónem swojego dziecka. Rodzicielskim obowiązkiem jest to żeby włoczac się do spraw dziecka. Pewna ingerencja i egzekwowanie ustalonych przez rodzica zasad jest jak najbardziej pożądana. Nie ma to nic wspólnego z próba pozbawienia dziecka całkowitego prawa decydowania o sobie i traktowania go jak gówniarza. Wynika to z miłości i troski. Kiedy dziecko robi głupoty to chcemy mu tego zabronic, żeby nie zrobiło sobie krzywdy.

Twój zarzut o brak miłości założycielki tego tematu-KOBIETO KTÓRA MATKA MAJĄCA GDZIEŚ SWOJE DZIECKO ZAPRZĄTA SOBIE GŁOWĘ POSZUKIWANIEM POMOCY I PROSZENIEM O RADY?



Do mamy, zalożycielki tematu, jesteś kochającą matką i mądra, ale nie szukaj porad w takim miejscu, bo jak widzisz można trafić na człowieka, który palnie Ci taką bzdurę że jesteś wyrodna.

Jeszcze raz odsyłam Cie do psychologa, który będzie móbł udzielić Ci fachowej rady. Moze uda Ci się skłonic Twoja córkę do wspólnej wizyty w poradni.

Życzę Ci powodzenia, pozdrawiam Joanna

gadasz jak poobijana!zal mi cie!takie gadanie,to żal sama powinnaś sie leczyć a nie udzielać rad myslisz ze psycholog rozwiąże wszystkie problemy??najpierw trzeba dojść samemu nad czym zacząc pracowć!i chciałbym dodać,że na dobrego psychologa trzeba mieć też dobrą gotówke,nawiedzona jesteś kobieto!sastanawiam sie czy ty masz w ogóle dzieci bo po przeczytaniu twojego tekstu wnioskuję, że nie masz i raczej nie powinnaś mięć,posługujesz sie jakąś chorą teorią psychologiczną,dzieci to nie króliki doświadczalne.A tak na marginesie skłonność do krytykowania innych nie jest zaleta,wspłczuje przyszłemu potomstwu,tak "inteligentnej" matki.

to ze ktos daje temat nie oznacza ze chce pomoc dziecku

bardziej zcasem stara sie zrozumiec pewne sprawy i ich przyczyny



bo nie wie czy nie karac dziecka i zmuszac czy szantazowac a mzoe zmienic podejscie do calej sprawy jak i podejscie do dziecka