Forum: Zaburzenia psychiczne

Witam, chodzę do szkoły średniej. Prosze o szczera opinię i pomoc. A mianowicie chodzi oto że od 3 mies. wpadłam w starszny stan psychiczny. Zaczął sie on tym że NAGLE zupełnie z niczego zaczęłam super dużo myśleć, strasznie niespokojnie myśleć, wszystko analizować, myśleć że nie mam wpływu na swoje myśl, oraz co najgorsze o NICZYM nigdy nie zapominać, pamiętać o wszystkim, zupełnie wszystkim. Nagle wszystkie relacje z wszystmi zanikły u mnie i bałam się patrzec wszystkim w oczy, myslalam ze raz sie patzre zadlugo raz za krotko itd nawet w rodzinie. Ze wszyscy mysla ze jestem jakas inna i patrza tylko na mnie. Zylam praktycznie tlyko innymi i robilam wszystko co tylko moge pod innych (tzn ubiore sie tak bo im sie spodoba, zrobie sb taki makijaz bo oni tak o nim pomysla itd) Potem zaczelo mi sie rowniez zdawac ze nie mam wplywu na swoje zycie, że nie umiem sie skupic na filmie i zrelaksowac tylko przemija mi on bardzo szybko, ze nie jestem sobą i ze jestem w stanie przewidziec co stanie sie jutro, za miesiac, rok, 5 lat. Cokolwiek zrobilam co nie bylo w tzw. "normie" tzn ze zawsze od tego czasu siadalam w dany spsoob a raz usidlam po turecku zdawalo mi sie dziwne. Byl to okres w korym rowniez chcialam ''zostawic" wszystkie rzeczy ktorymi przed tym problemem dysponowalam aby zostawic je w takim doskonałym stanie w jakim były przed tym co jest teraz. Mam wrażenie że sama sobie spowodowałam tą całą 'chorobę' i że spowodowałam ją przestaniem robić czegokolwiek tylko dla SIEBIE. Teraz mam wrażenie,że na siłę nie chcę o niej zapomnieć i na siłę ''trzymam'' sie w takim czymś w czym nigdy o niej bym nie zapomniała. Proszę o opinię.

Twój końcowy wniosek jest dobry - sama to sobie robisz. Zresztą, kto nie czułby się dziwnie, gdyby nagle przestał robić wszystko, co robił dotychczas? Musisz do tego wrócić.

W szkole ludzie gapią się na wszystko. Swojego czasu też źle to na mnie wpływało. Ale kiedy z czasem poznałem w szkole dużo ludzi, uświadomiłem sobie jak mały jest odsetek tych, którzy coś dla mnie znaczą. Poczułem się wolny od tych spojrzeń.

Trudno być sobą, jeśli człowiek przejmuje się opinią obcych ludzi. Ale kim być, jeśli nie sobą? Powodzenia

Minina, to co opowiadasz to tylko skutek czegoś. Rdzeń problemu jest inny, zawsze. Opisujesz objawy lękowe, problemy z tożasamością - ale z jakiegoś powodu to się stało. Psycholog pomoże Ci zrozumieć co to spowodawało, gdzie jest ten konflikt wewnętrzny i przedyskutuje z Tobą źródło problemu. Zapisz się na terapie. To trwa długo ale jest warte świeczki.