Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Jestem mężem kobiety, która w dzieciństwie i młodości miała problemy osobowościowe (nie wiem czy to jest właściwe określenie).W okresie naszej znajomości próbowała mnie zniechęcić do kontynuacji naszego związku twierdząc, że „nie kocha siebie samej i wręcz siebie nienawidzi”,że ja zasługuję na inną kobietę. Miała też bulimię. Jesteśmy rodzicami nastoletnich dzieci. Żona potrafi okazywać swoją czułość dzieciom oraz psu. Ja zawsze byłem traktowany z dystansem. Mi nigdy nie okazywała takich uczuć. Nie miała powodów do zazdrości. Było mi z tym trudno życ ale jakoś się do tego przyzwyczaiłem, bo ją kocham jak również nasze dzieci.Kiedyś powiedziała, cytat:..nie pokocha mnie taka samą miłością jak ja ją kocham. Tym bardzo mnie zraniła. Pomimo tego dalej ją kocham, ale nie jestem w stanie zrozumieć jej postępowania. Coraz trudniej wyobrażam sobie wspólną przyszłość. Ona przypomina zachowanie swojej matki, z którą jest bardzo zżyta. Dzieci też zauważyły, że "coś jest nie tak" w naszym związku. Czy to można jakoś sensownie wytłumaczyć w kategoriach zaburzeń osobowościowych czy psychicznych? Trudno mi żyć z taką kobietą i wspólnie wychowywać dzieci. Będę bardzo wdzięczny za fachową pomoc i wyjaśnienia.