Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam, postaram się być obiektywna: jesteśmy z mezem 10 lat razem. mamy dzieci.. na początku (2 lata) nie mieszkalismy razem z powodu pracy (gdy wychodziłam za maz nie znałam go tak dobrze - zaszlam w ciążę po półtora roku znajomosci) ja jestem bezrobotna (studiuje z przerwami a ponieważ mąż ma pracę w systemie dyzurowym(dużo go nie ma w domu) szukalam pracy chwile, ale nie do końca mogłabym dać radę z trojka dzieci pracujac, tzn bez kwalifikacji i doświadczenia mogłabym liczyć na pensje opiekunki do dzieci, która szłaby na pensje dla opiekunki, dziadkowie aktywni zawodowo) zreszta mąż dobrze zarabia wiec nie spieszylo mi sie z pójściem do pracy. po drodze przeżyłam śmierć w najbliższej rodzinie wiec to tez nie pomogło. bardzo proszę o nie pisanie w stylu " jestes utrzymanką i nierobem" itd bo wystarczająco dużo tego słyszę od koleżanek i zyczliwych osób. .. w zasadzie to bardziej wylewaja na mnie swoje smutki bo nikt za mnie nie będzie żył. odprowadzal dzieci do szkoły, przedszkola, chodził na wywiadówki, gotowal i sprzątal. oczywiście jest mi czasem przykro ze wciaz jestem kurA domowa a nie panią prezes ale ktoś się musial poświęcić (ktoś mi może powiedzieć ze mąż może odejść i zostane z niczym- tak zdaje sobie z tego sprawę i dlatego próbuje skończyć ciężkie studi od paru ładnych lat żeby móc znaleźć jakas prace i coś znaczyć w spoleczenstwie) to tyle jeśli chodzi pogląd sytuacji. a teraz zachowanie: ja jestem bardzo zazdrosna o to co ogląda mąż w tv i w necie (rozbierane kobiety albo ubrane ale chude i ładne) nawet jak schudłam na trochę i byłam naprawdę atrakcyjna to i tak byłam zazdrosna bo na początku małżeństwa odkryłam (ze 3 razy) ze ogląda porno (nawet na moim laptopie) nie umiem tego zrozumieć czemu mnie w ten sposób zdradza. chciałabym żeby był mi wierny i oddany. zawsze obiecuje ze nie będzie (ale jak 3 razy to odkryłam no to nie umiem mu w to uwierzyc) wpadłam przez to w jeszcze większe kompleksy choć on mowil ze to nie ma nic wspólnego ze mną. ale nie ufam mu przez to. myślę że jakby trafiła się okazja to tez by mnie mógł zdradzić. chciałabym żeby mnie bardziej adorowal, spędzał ze mną czas, rozmawial. zabierał na romantyczne kolacje (możemy dzieci zostawić u dziadkow) ale to się nie zdarza. jest mi przykro. bo nie czuję się kochana. czuje się źle. żałuję że tak to wszystko wyszło. ze nie szukałam dłużej i byłam tak w nim zakochana ze wpadłam w wieku 20 lat. czuje ze straciłam swoje życie i mam depresje (mam myśli samobojcze ale zbyt kocham dzieci żeby sobie coś zrobic)

Po pierwsze nie nakręcają się, bo od tego się zaczyna.

Po drugie twój mąż może i cię utrzymuje, ale to jeszcze... dziecko. Nie wychowujesz trójki dzieci, tylko czwórkę. Twoim mężem żądzą popędy, które jest wstanie kontrolować, tylko trzeba go tego nauczyć. I ma rację to nie ma nic związku z tobą. Mężczyźni mają po prostu tak, że dość często zamiast myśleć mózgiem myślą kroczem.

Jeżeli masz problemy z samoakceptacją i myślami samobójczymi to powinnaś skorzystać z pomocy psychoterapeuty, który pomoże ci przez to przebrnąć. Pamiętaj jednak nie jest to związane z tobą, ale raczej z tym co on ma w kroku i głowie.

PS: skoro dajesz sobie radę z trzema dzieciakami to z czwartym też sobie poradzisz Co do "darmozjada" nie przejmuj się tą etykietką. Ludzie nie mają pojęcia ile trzeba włożyć wysiłku w wychowanie dzieci i stąd ten problem. Co singiel może o tym wiedzieć?

Zgadzam się z niepokornym
Dodam tylko że każdy Facet oglądał porno, tak już mamy