Forum: Zaburzenia psychiczne

Dobra w końcu trzeba się wziąć w garść, myślałam długo czy mam tu napisać . Mam nadzieję, że są tu osoby które mnie wysłuchają i pomogą. A więc tak nazywam się Natalia, od jakiegoś czasu czuję, że nie daję rady ze wszystkim. Jestem przygnębiona chodzę spać po 2 ... Nie umiem spać. Często jestem smutna, załamana życiem, nienawidzę siebie. Mam idealną przyjaciółkę wszyscy jej mówią żeby poszła na modelkę, jest ona idealna, mądra, śliczna . Cieszę się, że mam taką przyjaciółkę bardzo jej zazdroszczę. Czasami mam ochotę się zabić z tej zazdrości, mam też problemy z rodzicami wogule się mną nie interesują ! Mają gdzieś to co ja myślę. Najważniejsze jest ich zdanie, myślałam kiedyś o samobójstwie ale mam młodszego brata i na samą myśl o tym, że on by płakał jak by mnie nie było to jest nie do wytrzymania ..... Nie wiem co mi jest. Dlaczego uważam, że moje życie nie ma sensu? Naprawdę nie chcę już żyć mam dość wszystkich i wszystkiego ! Tych kłótni z innymi, wyzwisk jaka to ja nie jestem ! Dlaczego wszyscy mnie porównują do mojej przyjaciółki ? Nienawidzę siebie dlaczego ja się wogule urodziłam eh... Nie wiem co mi jest .. piszę to żeby się wygadać rozumiem jeśli ktoś to skrytykuje wiem inni mogą mieć gorzej.. po prostu ja już nie wytrzymuje zrozumcie !

Rozumiemy....pewnie jesteś nastolatka i wołasz o uwagę i zrozumienie. Czujesz się zaniedbana przez swoich rodziców i pewnie tak jest. Co możesz zrobić ? Musisz liczyć ma rozmowę z mamą o,tym jak ty się czujesz, gdy porównują cię do koleżanki i o wszystkim, o co masz żal.
Możesz też pójść do szłolego psychologa i opowiedzieć,mu o twoich problemach w domu. Wtedy psycholog, może wezwać rodziców i uswiodomi im błędy,które popełniają wobec ciebie, oraz przypomni im co to znaczy być rodzicem.
Skoro zapomnieli .

Tak..musiała byś powiedzieć mamie, że potrzebujesz pomocy psychologa,bo sobie nie radzisz. Jak nie będzie chciała cię zapisać, to powiesz,że nie masz wyboru i będziesz musiała porozmawiać jednak z pedagog w szkole. To będzie taki, mały szantaż i da do zrozumienia twojej mamie, żę sytuacja jest poważna a ty jesteś zdesperowana. Może również da jej coś do myslenia i zmieni swoją postawę wobec ciebie. Bądź stanowcza i nie poddawaj się.

Takie załamania trzeba przedyskutować jednak z psyyhiatrą. Bez tego nie zniwelujesz tego stanu.
Wszystko o krwiomoczu - krwiomocz.net.pl/