Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam!
Od ponad dwóch lat słyszę głosy i choruję ( wg. lekarzy) na psychozę, która związana jest z omamami słuchowymi. Brałem już 3 rodzaje leków: Aripiprazol, Olanzapine, carbamazapine. Mimo objetnic lekarzy, żaden z nich nie zdał rezultatu, tzn. jak słyszałęm - tak słyszę głosy. Interesuje mnie jedynie opinia kogoś kompetentnego na temat objawów takich jak:

- częste pulsowanie i skurcze mięśni: twarzy, klatki piersiowej, okolice uszu. Objawy są coraz częstsze
i bardziej intensywne. Czasami sprawiają mi ból. Czuje jakby mięśnie się przemieszczały.
- drętwienie palcy lewej dłoni: najmniejszy i sąsiedni
- zaburzenia pamięci
- pieczenie oczu, częste łzawienie, mimowolne ruchy gałek ocznych, ból gdy sobie coś przypominam lub wyobrażam,
zaburzenia widzenia(częściowa utrata wzroku)
- mimowolne ruchy różnych części ciała: kończyny dolne i górne, twarz (coś w rodzaju tików nerwowych), korpus, oczy, język.
Tak jakby we wszystko zaangażowane były mięśnie.
- obniżenie sprawności intelektualnych: pamięć, koncentracja, percepcje, ( jakby coś zakłucało prawidłowe funkcjonowanie
mojego organizmu fizycznie i psychicznie)
- zaburzenia oddychania
- być może we wszystko zaangażowany jest układ nerwowy i coś zakłuca jego prace, ale to tylko przypuszczenie.
- napięcia mięśni karku

Przez pewien okres czasu brałem leki na Neuralgię ale nie pomogły. Niektóre objawy z czasem mijają i po jakimś czasie
powracają. Czasami nie mogę tego wytrzymać i nie wiem co sie ze mną dzieje. Lekarze w Anglii powiedzieli, że to wszystko
może być spowodowane stresem, ale nie wydaje mi sie aby stres miał aż tak duży wpływ na to co dzieje się z moim ciałem.
Czasami mam wrażenie jakby mnie skręcało od środka. Miałem wykonaną Tomografię Komputerową ale lekarze nic poważnego
nie zauważyli.
Proszę o jakieś wskazówki co to może być, ponieważ wielu lekarz pierwszego kontaktu nie ma pojęcia czym spowodowane są dane objawy.

Nie wiem co o tym sądzić. Czy to część rzekomej choroby psychicznej, czy być może są to objawy czegoś innego? Na dziś dzień wiem tylko tyle, że gdy nasilają się objawy psychozy to nasilają się także w/w objawy.

Proszę o jakieś wskazówki!

Z góry dziękuję !

mam pytanie czy oprócz badań i leków była przeprowadzona psychoanaliza (tarapia u psychologa).
nie mówie o jednej wizycie . mowa jest o terapi długiej (może kilkuletniej). może terapia (typu np. dla DDD) może by coś wyjasniła . (dlaczego np DDD .... bo DDD/DDA maja "zwyczaj" uciekania od problemów z dzieciństwa za granicę - takie swoiste urealnienie strachu ).

ps . nie mogę na forum tego jasniej powiedzieć i nazwać np.atakiem paniki,ale psycholog może to sprecyzować.

Tak, uczęszczałem na terapię do psychologa ale po kilku sesjach zrezygnowałem. Było kilka powodów takiej decyzji, m.in. to, że Psycholog nie dał mi żadnych cennych wskazówek i wszystko co mówił od dawna już wiedziałem. Nie wiem czy każdy tak ma ale obserwowaniu zmian jakie zachodzą w moim organizmie i psychice poświęciłem dużo czasu, posiadam wiele notatek i spostrzeżeń, a co do terapii Psychologicznej nie jestem do końca przekonany. Jeśli leki nie pomagają to co pomoże? Rozmowa? Raczej nie... Wielu lekarzy (psychiatrów) do osób z takim problemem podchodzi dość przedmiotowo jakby poznanie historii z życia miało cokolwiek zmienić lub pomóc zrozumieć... Według mnie każdy człowiek przeszedł coś w życiu i połowa z nas ma jakąś traume lub cokolwiek z dzieciństwa lub z życia, ale nie każdego dotykają problemy psychiczne. Analizowałem swoje życie wielokrotnie i nie znalazłem nic konkretnego co mogłoby zapoczątkować takie zmiany psychiczne i fizyczne. Lekarze natomiast starają się przekonać pacjenta do tego, że wszzystko może być spowodowane jakimś wydarzeniem z życia co według mnie jest jedynie jak efekt placebo dla pacjenta, który uwierzy, że zna powód i na nowo go przeżywa by się z nim pogodzić i tym samym (niby) zdrowieje. Nie jestem specem w dziedzinie psychologii ale sporo czasu poświęcam na uczenie się jej na swoim przykładzie i nie tylko. Psychologiczne podejście do wielu spraw jest bardzo ważne więc i do psychologów podchodzę dość psychologicznie. To zbyt długi temat abym dokładnie opisał o co mi chodzi i... JESTEM WDZIĘCZNY ORAZ SZANUJĘ KAŻDĄ OPINIE!

cyt. Według mnie każdy człowiek przeszedł coś w życiu i połowa z nas ma jakąś traume lub cokolwiek z dzieciństwa lub z życia, ale nie każdego dotykają problemy psychiczne.


dobre ale niestety totalnie mylne. schizofrenia na podłozu DDA to raczej nie zabawa . sam mozesz analizować do woli ale to tak jakbyś chciał z piwnicy zobaczyć panoramę miasta. jest mikroskopijnie mała grupa jednostek potrafiacych dokonać autoterapii ale uwierz,nie zaliczasz sie do nich.
nauczyc się psychologii na sobie to tak jak zrobic sobie operację trzustki w pałnym znieczuleniu i narkozie.
psycholog nie ma dawać rad, psycholog ma nakierować na fakty z zycia, które realnie miały destrukcyjny wpływ a subiektywnie zostały zakodowane jako normę lub mało szkodliwe (i jako mało istotne są oceniane dzisiaj) takiej weryfikacji nie może zrobić ktoś kto ma zaburzoną percepcję poprzez swoiste przyzwyczajenie do danych zachowań np ojca, matki, itd itp, np . DDA to sposób myslenia, oceny i zachowań obronnych więc wszystko bedzie oceniane z tej perspektywy bez mozliwości innej (jakby sie nie starać, jakby nie naginać zawsze perspektywa jest jedna, oceniana z punktu podświadomości a nie oceny świadomej.)
inna sprawa jest ze psychologów jest mało .

Nie jestem w temacie omamów słuchowych ;nigdy ich nie miałem.Zetknąłem się jednak z osobami z tym problemem.Wiem na pewno że nie mijają z dnia na dzień po zażyciu kilku pigułek,to nie takie proste.Bywa że to długie tygodnie, a nawet miesiące.Jeżeli chodzi o fizyczne dolegliwości to bardzo często są to reakcje organizmu na leki.Stres też odgrywa swoją rolę.W moim przypadku skutki uboczne leków też były ciężkie.Tak samo miałem zakłócenia w oddychaniu podczas snu,drżenie rąk(nie byłem w stanie się podpisać),sztywność mięśni(miałem trudności z płynnym chodzeniem).Myślałem,że już tak zostanie.Wszystko jednak ustąpiło choć trwało to wiele miesięcy,a leki miałem zmieniane kilka razy.Wracając do terapii.Trudno być sędzią we własnej sprawie(brak obiektywizmu i dystansu).Bez odrobiny wiary i zaufania nie ma szans na postępy w leczeniu.pozdrawiam.

Dziękuję za Wasze porady Postaram się jakoś zmienić swoje podejście co do terapii psychologicznej, a wiary w to, że się uda to wyleczyć mam niestety coraz mniej :/ W ciągu najbliższych tygodni wybieram się do polski w celu przeprowadzenia szerszych badań u specjalistów ale zanim to się stanie chciałem zaczerpnąć troche wiedzy na tym portalu... Pozdrawiam!