Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam was, jestem tu od kilku dniu choć trochę nieśmiało, ale potrzebuję pomocy jak wiele z was z resztą i przepraszam was, że tak się rozpiszę, alę chcę jak najlepiej przedstawić wam obraz sytuacji, żebyście mogli cokolwiek mi poradzić !!! Chodzi mi o męża, którego bardzo kocham, świata poza nim nie widzę, żeby mu pomóc zrobiłabym dla niego zawsze wszystko. Tyle, że moim problemem jest to, że jestem raczej hipohondryczką jak sam mnie zawsze nazywa bo gdy mnie coś niepokoi od razu czytam w internecie i oczywiście mam wszystkie te same objawy, dlatego też boję się, że nie jestem obiektywna w ocenie jego zachowania, a do tego strach przed tą chorobą po przeczytaniu ogromu postów rozwalił mi głowę, że nie mogę spać, jeść i w końcu sama wpędzę się w chorobę, zamiast sama być zdrowa i móc mu pomagać jeśli to okaże się konieczne.
Przechodzę do sedna sprawy. Mąż zawsze był osobą żywą, spędzającą całe dnie poza domem w pracy, bez której żyć nie może i na treningach, z których nigdy nie rezygnuje, treningi to dla niego bardzo ważna rzecz w życiu. Dużo w życiu przeszedł, nie jednego by to złamało, on ma na prawdę mocną głowę, ale boję się, że to zawsze później da o osbie znać, od zawsze też miał wybuchową naturę, nerwus, w domu ciężko było mu usiedzieć, zawsze musiał mieć robotę bo zawsze mówił, że wrócić z pracy o 15:00 i do końca dnia siedzieć w domu i codziennie tak samo to idzie zwariować, generalnie bardzo dobry człowiek ! Teraz jest po 30 - tce, kiedyś gdy był młodszy próbował narkotyków, wtedy one zaczęły się pojawiać tak jak muzyka techno, teraz jest człowiekiem moim zdaniem z szarganymi nerwami, problemami z którymi walczy natury finansowej i dużo ma na głowie i widzę, że to wszystko go dojeżdża. Ale nie wiem czy to mogą być poprostu nerwy czy coś głębszego jak właśnie CHAD. Otóż:
przełom października i listopada to było spiętrzenie problemów naszych finansowych, był tym dojechany bardzo i miały miejsce chyba ze 3 dni takie kiedy nie chciał spać, był bardzo przybity, smutny, wyszedł w nocy na spacer, gdzieś po ok. 2 godzinach wracał, nie miał ochoty za bardzo jeść, ale jadł, raz mi się rozpłakał w głos wtedy myślałam, że serce mi pęknie z rozpaczy i zakiełkowała mi myśl, że coś nie tak, na początku grudnia, wyłączyli nam prąd z mojej winy bo zapomniałam o fakturze, i miał taki jakby odpał, że wpadł w szał, krzyczał, popychał mnie, bluzgał, jak nie on, ale potem po ok. 1 godzinie do półtorej to ustało, potem poszliśmy spać i wstał zmęczony tymi nerwami mam wrażenie, tak samo wstawał zmęczony w czasie tych kilku dni kiedy był przybity. Poszedł do psychiatry bo chciał coś dostać na nerwy, lekarz przepisał mu symescital, który zlaecił brać przez 6 miesięcy, mąż czuł się dobrze, uspokoił się, nie denerwował, nie był też zamulony, poprostu normalny, a do teraz kiedy w sobotę byliśmy u rodziców były nerwowe rozmowy i gadał jak najęty, po powrocie do domu o 2 w nocy miał wyjść na chwilę do kolegi a wrócił o 5:30 i powiedział mi, że jeździł zły i ma takie jakby luki w pamięci, po jego powrocie pokłóciliśmy się, potem jakby się zmęczył i ok. 7 poszliśmy spać, a ok. 10-11 ja już nie spałam i nie chciałam się położyć i wpadł w straszne nerwy, jakby był innym człowiekiem, bluzgał do mnie popychał mnie, wyszedł z domu wyjechał z piskiem wrócił spokojny w miarę za 2 godziny, rozmawialiśmy i był świadomy tego co robił, mówi, że już nie pozwoli żeby doszło do takich sytuacji, to była sobota i niedziela, w nocy śpi,rano wstaje i późno się kładzie ale tak u nas jest zawsze, jednak widzę, że nie jest do końca normalny bo nie jest spokojny tylko taki jakby rozdrażniony, poddenerwowany, kiedy mówiłam mu o objawach o których przeczytałam czyli. np. natłok myśli mówi, że coś takiego chyba ma, gdy pytam o taką jakby wewnętrzną euforię też mówi, że w sumie chyba ma, umówiłam go na jutro do lekarza, a wczoraj poszłam z lekarzem o nim porozmawiać i ta kobieta powiedziała, że epizod maniakalny musi trwać nieprzerwanie 7 dni, bez snu z naprawdę widocznym pobudzeniem lub koniecznością szpitala, ja już głupieję, proszę wytłumaczcie mi jak to tak naprawdę może wyglądać i powiedzcie co o tym myślicie !!! Pozdrawiam gorąco

Zapomniałam dodać, że lekardz powiedział, że to może być też ADHD, ale nie może stwierdzić przy takich objawach żeby to był CHAD, przepisała jednak obok symescitalu neurotop retard 600

Niech mąż pójdzie do lekarza i z nim to obgada, jesteś w bardzo dobrej sytuacji, że chce się leczyć i nie zaprzecza że ma problem. Z tego co czytam to się u chorych rzadko zdarza że widzą problem i chcą się leczyć. Zazwyczaj takie rzeczy się kończą na paromiesiecznych przepychankach i wzywaniu służb. Bądź dobrej myśli i ciesz się że twój mąż jest ogarnięty.

Dziękuję z całego serca że mi tak napisałaś, podbudowało mnie to bardzo, wiesz co on po prostu dopóki mu nie powiedziałam jakie są objawy tej choroby to w ogóle nie myślał, że takie u niego się pojawiają, to mu dało do myślenia, nawet mi powiedział, że jak mu tak mówię to w końcu czuje się jak wariat, bo już nie wie czy gada normalnie czy nie jak się mnie nasłucha,a powiedz mi proszę czy na podstawie tego co napisałam jest szansa żeby to nie był chad czy jednak nie ma co mieć złudzeń, jak myślisz bo nie ukrywam, że modlę się żeby to były po prostu jakieś nerwowe stany, że traci tylko nad sobą kontrolę na skutek stresów jakie ma na co dzień, bo ta doktorka dała mi nadzieję, ale boję się, że to może być właśnie to

I przepraszam za "wariata" , ale musiałam go zacytować, a on z natury od zawsze jest oryginalnym świrkiem, takiego go kocham

To ci jest w stanie określić tylko lekarz, ale osobiście uważam że mała szansa u was na Chad. Chorzy w manii nie mają np. w zwyczaju zauważać że kogoś krzywdzą swoim postępowaniem.

Ja uważam tak jak Ci pisałem w innym wątku że tutaj jest duże prawdopodobieństwo CHAD. To co opisywałaś bardzo wskazuje na epizod hipomanii lub manii. To że Twój mąż ma w sobie jakiś krytycyzm to bardzo duży plus. Ja przykładowo mam taki krytycyzm (poczucie choroby) w każdym przypadku hipomanii. Jedynie w trakcie manii nie wiedziałem co się dzieje i uważałem że jestem zdrowy. CHAD to taka choroba że znacznie obniża się próg odporności na stres. Po przekroczeniu pewnego poziomu tego stresu może zacząć się epizod. U mnie mania wywołana została bardzo silnym stresem i splotem kilku bardzo przykrych wydarzeń w rodzinie. Jeżeli Twój mąż jest akurat bardzo pracowity, czuje się szczęśliwy pomimo waszych kłopotów, jest czasami agresywny, ma problemy ze snem to wszystko może wskazywać na hipomanię. Wyjścia o 2:00 w nocy to normalka w takim stanie. Szpital jest konieczny jeżeli to jest mania natomiast w hipomanii psychiatra może ustawić leczenie bez konieczności hospitalizacji. Koniecznie zwróć uwagę na to czy Twój mąż nie zaczyna kupować różnych rzeczy. W takim stanie istniej prawdopodobieństwo że może wyczyścić całe Wasze konto.

kupować jeszcze nie zaczyna, ale dziś np. cały dzień jest dziwnie pobudzony, kąśliwy, podenerwowany tak inaczej mam właśnie wrażenie, że nienaturalnie, nie zachowuje się do mnie tak jak zazwyczaj i to mnie zaczyna coraz bardziej martwić, a możliwe jest, że rozkręca mu się epizod ??? co będzie świadczyć o manii, a co o hipomanii ? Jutro ma zaplanowaną wizytę do lekarza i mam nadzieję, że nie zmieni zdania, kiedy wiadomo już, że szpital jest konieczny ???

pytając kiedy jest konieczny chodzi mi o to co będzie wyprawiać, że to już powinien być dla mnie znak, że szpital

W manii nie da się normalnie funkcjonować. Praca w tym stanie jest praktycznie niemożliwa. Jeżeli dojdzie do tego psychoza to chory żyje wtedy we własnym dziwnym świecie i wierzy że to wszystko jest prawdziwe. Natomiast w hipomanii chory może w miarę normalnie funkcjonować. Oczywiście jest się wtedy draźliwym i kłótliwym i czasami agresywnym ale idzie w miarę logicznie myśleć. Hospitalizacja jest konieczna kiedy chory praktycznie już nie umie spać, nie umie dobrze wykonywać swoich codziennych obowiązków i najważniejsze kiedy zaczyna zagrażać sobie albo innym. Obserwuj czy Twój mąż ma kłopoty ze spaniem - to jedna z łatwiejszych wskazówek przy tej chorobie. Jeżeli poczujesz się zagrożona wzywaj pogotowie i poinformuj, że podejrzewasz zaburzenia psychiczne.