Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Mam pytania do samych chorych na Chad i i ich rodzin:
Czy po zdiagnozowaniu i braniu leków jest jakaś szansa żeby wyeliminować pełną manię?
Z dostępnych artykułów wynika, że z wiekiem objawy się nasilają, a okresy remisji ulegają skróceniu, czy faktycznie tak jest? Może ktoś ma inne doświadczenia?
Czy branie leków może wydłużyć trwającą manię?(tzn niektóre leki ponoć wywołują manię), albo przyśpieszyć jej nawrót, czy zawsze "chronią"?
I czy na forum jest ktoś, kto może powiedzieć, że "wygrał" z Chad? (zarówno z chorujących jak i z rodziny) i w miarę normalnie funkcjonuje?
Proszę o wymianę doświadczeń, może komuś się przyda mi napewno!
P.S. czytając forum wylewa się fala hejtu, faktycznie są to ludzkie dramaty, ale może jest ktoś komu się udało

Jeżeli ktoś twierdzi że z perspektywy całego życia wygrał z CHAD tzn że nigdy jej nie miał. Ja przykładowo już dosyć długo mam remisję i w dodatku nie biorę żadnych leków (pomysł lekarza) ale oznacza to tylko tyle że albo to co wyglądało na CHAD wcale tym nie było albo druga możliwość że kiedyś znowu mnie dopadnie. Obstawiam tą drugą opcję. Dobrym przykładem dla mnie jest koleżanka z innego forum która pisała o 12-letniej remisji. A później znowu bum i przyplątał się do niej epizod.

dzięki za odpowiedź, czyli trochę takie siedzenie na "bombie zegarowej"...wydaje mi się (choć sama nie jestem chora), że okresy długiej remisji zależą też od wstrzemięźliwości od różnych używek, głównie alkoholu. Słyszałam wiele opinii, że nawroty choroby mogą być spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych, a sama choroba Chad choć ciężka może być dobrze pacyfikowana (głównie mania) lekami jeśli nie ma dodatków typu alkohol.
Apropo, przepraszam, że dopytuje dkmm jesteś bardziej maniakalny czy depresyjny?pozdrawiam

Podobnie jest z moim m, występuje tylko mania, ale dopiero teraz wdrożono leczenie. Czy pomimo leczenia, regularnego przyjmowania leków u ciebie dalej występują takie epizody? mąż miał remisję bez leków 4 i 3 letnią, ale to było przed diagnozą, dlatego dopytuje...

Tak jak pisałem wcześniej obecnie mam remisję i nie przyjmuję żadnych leków psychotropowych (nawet stabilizatorów). Tak sobie wymyślił mój lekarz a ja się tego trzymam. Jak długo to potrwa to nie wiem. Nie jestem też w stanie odpowiedzieć czy remisja była by dłuższa czy krótsza gdybym przyjmował stabilizatory. W tym czasie miałem tylko dwa bardzo krótkie epizody hipomanii (po kilka dni) w tym jedna z początkiem psychozy którą szybko spacyfikowałem depakiną. O dziwo na mnie działa doraźne branie tego stabilizatora bo po tygodniu nie było śladu po psychozie i hipomanii. Tak dla jasności kwas waloproinowy z reguły nie działa doraźnie a już tym bardziej nie ma działania antypsychotycznego tak jak nauroleptyki.

hm, czyli u Ciebie jest duża tolerancja na leki i efekty ekspresowe, albo samodyscyplina! Mąż od tygodnia przyjmuje depakine 300 i 500, rano i wieczorem do tego aripilek (1/4 bo się źle czuł po większej dawce) i promazyne 1/2 rano i wieczorem, mania trwa 3,5 miesiąca i końca nie widać, fakt, że przy nieleczonym epizodzie było 5 miesięcy, także czekam na skrócenie właśnie dzięki lekom. Po lekach powinno się przybierać na wadze, a obserwuje u niego totalny brak apetytu, chyba jest to wynikiem Chad...
Czyli leczenie pomaga- w Twoim przypadku wystąpiła hipomania, a nie mania, a to już dobrze rokuje
Mam jeszcze pytanie i z góry dziękuję za odpowiedź, wiadomo każdy przypadek jest inny, ale po czym można poznać, że epizod maniakalny dobiega końca, czy może być to z dnia na dzień czy etapami? U męża występuje tylko mania, a potem była remisja, bez depresji, może tym razem się pojawi, w końcu trochę nabroił!

te dawki co napisałam bierze dopiero tydzień, ale wcześniej samą depakine 300,(plus leczenie 2,5 tyg w szpitalu gdzie miał mix leków i dostał akatyzji polekowej także masakra!a mania jak była tak została) tylko ten stabilizator chyba sam manii (bez myśli wytwórczych) nie zbija... trudno jest dobrać odpowiednie leczenie, pewnie trwa i trwa, a i tak zawsze jest ryzyko wystąpienia epizodu

W moim przypadku ostatnia mania przeszła w hipomanię. Była ona gigantyczna z bardzo ostrą psychozą. Mania minęła szybko bo już po tygodniu leczenia i w sumie trwała tylko jakieś 4 tygodnie. Później jakieś 2 miesiące hipomanii. W szpitalu pacyfikowali mnie haloperidolem a później olanzapiną (brałem ją w sumie pół roku).
Manię można bardzo prosto rozróżnić od hipomanii ponieważ w manii nie da się normalnie funkcjonować a w hipo jest to jak najbardziej możliwe. U mnie najlepszym wyznacznikiem siły epizodu jest jakość i długość snu. W manii max 3 godziny, w hipo 5-6 godzin, w depresji sen bardzo mocno przerywany. Normalnie śpię 7-8 godzin i dopóki sen mam prawidłowy to nawet nie muszę sprawdzać czy przypadkiem nie mam epizodu.

a jeśli chodzi o leczenie szpitalne to sam się zgłosiłeś czy rodzina się "postarała"? raczej w stanie manii nikt się samowolnie nie zgłasza...
Fakt, sen jest wyznacznikiem każdego epizodu!
Rozumiem, że po zdiagnozowaniu u Ciebie Chad samokontrola odgrywa dużą rolę, a jeśli możesz powiedzieć jak jest z używkami - czy Twoja świadomość, że "nie wolno" wogóle coś daje? czy przy epizodzie "robię co chce" ? Jaką rolę odgrywa rodzina w procesie Twojego funkcjonowania i leczenia, przepraszam, że tak dopytuje, ale są to cenne wskazówki do działania pozdrawiam i dziękuję za wszystkie odpowiedzi!