Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Nie mam zbyt dużego doświadczenia z lekarzami tych zawodów ale to jakie mam zdecydowanie do dobrych nie należy. Zastanawia mnie jednak przepaść dzieląca podejście specialistów do wykonywanego zawodu i nielogicznie według mnie skonstruowanych wywiadów. Psycholog jest kimś do kogo idziemy porozmawiać kiedy nie mamy z kim. Jest trochę jak zastępstwo za znajomych. Psychiatra to lekarz, zajmuje się farmakologią i diagnostyką.
Psycholog od razu zaczyna zagadywać, ma emocje i wchodzi z nami w interakcje z zaangażowaniem. Nawet jeśli nie potrafimy o czymś powiedzieć to On poprowadzi wywiad w taki sposób, że w końcu samo to z nas wyjdzie. Jednak nic z tego nie wynika - mamy zwyczajnie się wygadać i rozładować balast myśli. Nawet rozmowa zdecydowanie przywodząca na myśl chorobę nic nie przyniesie bo psycholog nie jest od leczenia.
Natomiast psychiatra siada w fotelu i pyta "O co chodzi?". Jest surowy, zero-jedynkowy, poważny i wymaga konkretów. Jeśli sam nie potrafisz jasno określić swojego problemu to wszystko na marne. Dodatkowo czas wywiadu na wizycie jest znacznie krótszy niż w przypadku psychologa.
Według mnie powinno to działać na odwrót. To do psychologa powinniśmy przyjść i wiedzieć co chcemy powiedzieć, jaki temat poruszyć... Bycie konkretnym jest w tym przypadku bardziej na miejscu. Jak osoba poważnie chora ma jasno określić swój problem u psychiatry? Dlaczego patrzy się na ludzi przez pryzmat wykresów i kart z wytycznymi? Naprawdę nie rozumiem dlaczego podejście tak się różni skoro to właśnie osychiatra powinien mieć podejście psychologa - inaczej to tylko wyzysk.
To naprawdę tak jest czy tylkp ja mam takie doświadczenie?
Wolicie pomoc psychologa czy psychiatry? Co Wam bardziej pomaga? Co ogólnie myślicie o tych zawodach? Ile czasu i prób kosztowało Was xnalezienie odpowiedniej osoby której powieżyć możecie swoie zdrowie psychiczne?

Mój psychiatria jest super... Pomaga mi bardzo. Wolę iść do niego jak do psychologa, bo w lot mnie rozumie. Pyta konkretnie o samopoczucie i dzwoni czy biorę leki. Mam do niego zaufanie

Może rozwiązaniem będzie psychiatra z uprawnieniami psychoterapeuty?

Ja od kilku lat mam ciagle innych psychologow,czy psychoterapeutow.,z roznych powodow,najczesciej z ich winy.Jeszcze zaden nie znalazl do. mnie "klucza"Wedlug mnie psycholog powinien byc dobrym sluchaczem i doradca.A mnie ciagle kiruja do psychologow stosujacych nurt psychodynamiczny, a nie behawioralny.Ostatnia psycholozka,jak i przedostatnia ciagle oczkuja,ze bede opwiadal,a ja nie wiem co mam mowic i najczesciej milczymy,co mnie wk. Psychiatrzy sa z kolei wg mnie w ogole bez sensu,bo ordynuja tylko lekarstwa,po ktorych czesto jest wiele skutkow ubocznych.Oni, z reguly nie rozmawiaja,tylko przepisuja leki.Pozdrawiam.Najlepszy moim zdaniem bylaby dobra psycholozka

Z pewnością temat jest zbyt szeroki, by dało się go jednoznacznie ująć - wiele zależy od samego lekarza, jego podejścia do pacjenta, kompetencji czy wybranej specjalizacji i pomimo iż psycholog, psychoterapeuta jak i psychiatra zajmują się tym samym - ludzką psychiką to obejmują nieco inne zakresy tej dziedziny, stawiają inne cele i tak dla przykładu chociażby:

Psycholog to osoba głównie zajmująca się wsparciem psychologicznym, doradztwem, przeprowadzaniem testów psychologicznych, choć w tej dziedzinie należy pamiętać, że zakres specjalizacji psychologa jest bardzo szeroki i wiele zależy od tego w jakim kierunku postanowił się rozwijać i dla przykładu: masz takich, którzy pracują w szpitalach psychiatrycznych, gdzie zajmują się chorobami psychicznymi, ale każdy psycholog, najogólniej mówiąc: nie zajmują się leczeniem - pełni rolę takiego wsparcia psychologicznego o ile jednocześnie nie jest psychoterapeutą, który z kolei jest już ukierunkowany na leczenie poprzez prowadzenie psychoterapii, albo inaczej mówiąc: stosowanie wiedzy teoretycznej w celu pomocy pacjentowi w oparciu o wybrany nurt psychoterapeutyczny. Na koniec zostaje jeszcze psychiatra - ten głównie zajmuje się farmakoterapią, diagnostyką, najogólniej mówiąc: chorobami psychicznymi i ich leczeniem, dobraniem odpowiednich leków do pacjenta, ale właściwie jest tak, że te zawody wzajemnie się uzupełniają - jedyną długotrwałą formą pomocy jest połączenie tych zawodów najlepiej z możliwością współpracy, chociaż to oczywiście zależy od problemu, czasem wystarczy tylko psycholog, ale w przypadku chociażby leczenia chorób psychicznych zazwyczaj bywa tak, że oprócz farmakoterapii niezbędna jest psychoterapia czy wsparcie psychologiczne, aby nie nastąpiły nawroty choroby, bo leki wszystkiego nie załatwią - niezbędne jest uświadomienie sobie pewnych kwestii czy zmiana toku myślenia.

Duzo napisales-pozdrawiam Kito