Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 13 lat.Na wstępie powie,ze uczę się bardzo dobrze,nie uzalezniam się od niczego i staram się utrzymywać porządek.Mimo to moi "rodzice" (bo po tym co robią nie chce mi się ich tak nazywać) po prostu mnie ranią.
Aktualnie jestem chora i leżę w łóżku więc dzisiaj mama powiedziała mi ze smierdze i ze mam się iść myć.Powiedziałam że zrobię to za chwilę bo po prostu...Za 2 minuty...Po chwili tata rzucił się na mnie z rękami,wyrwał telefon i wrzasnal żebym biegła albo dostanę.Poszlam na gore i placze...Nie ma dnia żebym przez nich nie płakała.Oni mnie po prostu nie kochają...Płacze bo jestem bardzo uczuciowe i wszystko biorę do siebie i naprawdę...Miałam nawet myśli samobójczą z tego powodu...
Proszę poradzcie mi co mam robić.
(nie piszcie pogadać bo z nimi się nie da...)

Pewnie rodzice nie postępują dobrze,bo jestś w takim wieku,że trudno się wam porozumieć. To napewno minie. Zdradzę ci jedną rzecz...otóż rodziców najbardziej wyprowadza z równowagi,kiedy słyszą słowa: zaraz, później,za chwilę.
Musisz ich unikać i zamiast tego mówić: dobrze już idę to zrobić. Będzie dobrze...wszyscy tak kiedyś mieli i przeżyli..

To co ty przeżywasz jest wspólne dla wielu mln dzieci i nie jest to pocieszeniem dla nikogo . Ale takie traktowanie przez rodziców może być powodem depresji . Unikaj złych myśli i proś o pomoc swego Anioła Stróża .
Zawsze jest przy tobie .

Rodzice sa różni, pewnie mają swoje problemy w pracy, może ludzie im dopuszczają, może mają niskie zdanie o sobie i to ich drażni. Napewo nie są tacy bez powodu, spróbuj z nimi szczerze porozmawiać, jak nie będą chcieli to spróbuj wymusić to nawet płaczem, spytaj dlaczego tacy są w stosunku do ciebie, powiedz im, że Cię ranią i że przez to cierpisz. I słuchaj ich, rób to co ci każą, bo tak okazujesz im szacunek i wdzięczność za to że Cię wychowują i utrzymują. Nie obwiniaj też się zbytnio za wszystko, ty popelniasz bledyr i twoi rodzice też, wszyscy jesteśmy tylko ludźmi. Bądź dobrej myśli, zaslugujesz na radość i szczęście tak jak wszyscy ludzie.

Witam... Ja mam 19 lat... I rodzice również mnie nie kochają... Nigdy nie okazywali miłości... Gdy byłam przeziębiona i mama kupowała mi antybiotyki. Musiałam oddawać mamie pieniądze, które ona wydawała na leki z własnego kieszonkowego... Niczego mnie nie nauczyli, a potem gadali że nic nie potrafie, gdy chciałam się przytulić do mamy, słyszałam nie mam teraz czasu... Albo lekcje odrobione? Jutro sprawdzian z matmy umiesz wszystko? Na święta nie dostawałam bogatych prezentów...Zawsze traktowali mnie jako gorszą, potrafie żyć bez ich miłości... Moją miłość chce ofiarować komuś kto będzie tego wart...

Witaj!
Uwierz że rodziców może faktycznie czasem ponoszą emocje,może mieli zły dzień itd. ale oni robią to dla twojego dobra,chcą abyś wyrosła na mądrą,piękną córkę. Jesteś w okresie dojrzewania, w którym wszystko dla jest wyolbrzymiane. Nie sądzę że przesadzasz ale warto się też zastanowić czasem czy może jest też w tym nasza wina?