Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

Witam,
piszę tutaj, bo liczę na jakąś radę. Mam zdiagnozowany chad od 4 miesięcy, ale choruję już od dłuższego czasu. Jakiś rok temu wyprowadziłam się na drugi koniec Polski, zostawiając za sobą rodzinne miasto, dom i wszystkich znajomych. Mieszkam w mieszkaniu ze swoją drugą połówką i niestety od długiego czasu cały dom jest na jej głowie. Moim problemem jest wielka niestabilność. Średnio co 1,5-2 miesiące mam wielką, spontaniczną chęć zmiany swojego życia, wymyślam wymówki, rzucam pracę, wszystkie zobowiązania (czyli również spore kredyty wzięte na jakieś ***) i wyjeżdżam do rodzinnego miasta. Tutaj wpadam w depresję, bo mimo wszystko jestem samotna, życie traci sens, nie wiem co ze sobą robię i po co to robię. Później wracam, obiecuję, że od teraz będzie można na mnie liczyć, grzecznie po raz kolejny szukam kolejnej pracy, znajduję... i historia się powtarza. Nie wiem co robić, boję się, że tak będzie zawsze. Mój psychiatra, mam wrażenie, trochę mnie olał, przepisał prochy i powiedział, że żadnej terapii na chad nie ma i że mam brać tabletki. Na początku brałam samą Depakinę, niestety nie do końca się sprawdzała, więc dostałam do niej jeszcze Zolafren. Jeśli ktoś z Was brał Zolafren to wie, że zbyt łatwo się po nim nie funkcjonuje. Nie było to zbyt rozważne z mojej strony, ale odstawiłam ten lek na własną rękę i zaczęłam brać znowu samą Depakinę. Wpadłam w depresję z myślami samobójczymi, teraz powoli z niej wychodzę, ale wszystko cały czas się waha. Jestem aktualnie w rodzinnych stronach i nie wiem, co ze sobą począć. Boję się powrotu do rzeczywistości, bo wiem, że znowu historia zatoczy koło. Powiedzcie proszę, że tak nie będzie już zawsze...

Niszczy Cię, bo nie leczysz się pod kontrolą lekarza. Zasuwaj dziewczyno do psychiatry i grzecznie bierz leki. Jak coś Cię zaniepokoi np. jakieś skutki uboczne, to znów zasuwaj i mów o tym lekarzowi. Trzeba dobrać leki i pilnować dawek w zależności od faz. Poczytaj o chorobie i lekach w necie, abyś mogła dyskutować z lekarzem i wspólnie ustalić strategię działania. Będzie dobrze, tylko pamiętaj, że jak tylko zmieni Ci się nastrój podczas leczenia, natychmiast kontaktuj się z lekarzem, bo wtedy być może trzeba będzie zmienić dawkę, lub zamienić lek. Początki nie będą łatwe, ale uwierz mi że się uda. Najlepiej byłoby jakbyś nie chodziła do lekarza sama, tylko zawsze z kimś. Druga osoba inaczej Cię widzi i może pomóc.

Ponieważ ustawienie leków może potrwać, proponuję założyć kartę w PZP. Wtedy możesz biegać nawet co 2 tygodnie bez żadnych kosztów. Moja córka też chodziła na początku prywatnie i lekarz okazał się konowałem...teraz chodzi na ubezpieczalnię i jest ok. Życzę powodzenia.

Jeszcze żelazna zasada: Jak poczujesz się już całkiem dobrze, to znów zasuwaj do lekarza, bo wtedy przejdziesz na same stabilizatory, które musisz brać zawsze. PAMIĘTAJ ZAWSZE!!!

Aripilek
6 pierwszych dni ½-0-0, potem 1-0-0

Za miesiąc do kontroli...

Brał z Was to już ktoś?