Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Hej wszystkim, którym chce się czytać te bzdety. Mam 28 lat, brak pracy, brak partnerki, ogólnie moje życie jest dla mnie ***.
Dla wyjaśnienia - skończyłem medycynę - jestem lekarzem (tylko z tytułu) zakochałem się naprawdę (w całym swoim życiu) tylko raz w mojej koleżance z grupy, która bardziej wolała analityla labolatoryjnegio.
Czuję ból. Kłucie w sercu, dokładniej, kiedy patrzę na moich znajomych którym bardziej się poszczęściło. Koleżance - która coś do mnie czuję - nie potrafię odpowiedzieć by dała mi spokój.. Ona po prosty nie pasuje do mnie- tak jak ja nie pasuję do niej.
Pomożecie?

Witaj.Dlaczego twierdzisz,że koleżanką do Ciebie nie pasuje? Nie podoba Ci się, czy że względu na Twój stan w jakim teraz się znajdujesz?Jako lekarz, napewno praca dla Ciebie jest, bo potrzebują lekarzy, tylko Ty masz chyba jakąś depresję? Mało napisałeś co Ci jest.Napisz coś więcej, to będziemy dalej myśleć jak Ci pomóc, choćby dobrym słowem.

Może nie znasz tej dziewczyny wystarczająco dobrze, możliwe że ma wiele do zaoferowania. To Twoja decyzja, a więc nie będę pytał się dlaczego, co i jak. Dziwne że nie możesz znaleźć pracy po medycynie, skoro jest duże zapotrzebowanie na lekarzy, ale nie wiem gdzie mieszkasz, ale w mieście łatwiej o pracę. Nie potrzebnie się tak dołujesz, na miłość przyjdzie czas, ale musisz jej troszkę pomóc, poznaj nowych ludzi, a może gdzieś właśnie czai się miłość Twojego życia? Bez próbowania nic nie zdziałasz, a nie można czekać aż coś samo przyjdzie. Niestety znam ten specyficzny ból w klatce piersiowej, a kiedy on się pojawia natychmiast staram się skupić na innej rzeczy, aby po prostu się tym nie zatruwać. Przestań patrzeć na innych, tylko spójrz na swoje życie i zrób coś aby zaczęło wyglądać tak jak chcesz. Nie myślałeś może o wizycie u psychologa? Co prawda niektórzy mogą stwierdzić, że to nie jest potrzebne, ale często właśnie tak to się zaczyna - od załamania, po depresję, a lepiej walczyć z tym szybciej. Skierowanie do psychologa możesz dostać od lekarza rodzinnego, a do psychiatry takowego skierowania nie potrzebujesz, więc to Twoja decyzja gdzie chcesz się udać. Przede wszystkim staraj się myśleć pozytywnie, odseparuj się od tych problemów, bo w końcu sparaliżują Ci całe życie.

Mniej ją zranisz mówiąc wprost, że jej nie kochasz niż pozwalając by miała złudną nadzieję.
Bezrobocie wpędza w depresję ale nie jesteś nieudacznikiem jeśli skończyłeś medycynę. Wprost przeciwnie to chyba jedne z trudniejszych studiów. To kłucie w klatce można by wykorzystać do podjęcia kolejnej próby zmiany w swoim życiu.
Ludzie piszą tu różne rzeczy ale Twój wątek to nie bzdety. To naprawdę trudna sytuacja życiowa: materialnie i psychicznie. Warto szukać rozwiązania. Masz duży potencjał i możesz dużo dobra w życiu uczynić ale teraz to Ty potrzebujesz pomocy. Tak jest: dziś potrzebujesz jej Ty jutro ja itd. Może spróbuj skupić się na znalezieniu pracy. Jeśli ją znajdziesz stan depresyjny może ustąpić. Jeśli nie pomyśl o psychologu.
Szkoda, że nie raduje Cię cudze szczęście. Nie zamykaj się w swoich nieszczęściach - bo to je potęguje.