Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Ja sie smierci samej w sobie nie boje kiedys gdy lezalem caly sparalizowany,,tetraplegia,, jedynie smierc byla dla mnie zbawieniem myslenie oniej itp. Zalezy wszystko od naszego stanu czy boimy sie smierci czy cierpienia gdy cierpimy smierc moze byc naszym przyjacielem .

a nawet przyjaciółką ^^
problemy często zaczynają się gdy zaczyna być kochanką...

jestem po niejednej próbie samobójczej i stracie dziecka w 3tc i przez te doświadczenia nie boję się śmierci... śmierć oznacza dla mnie spotkanie twarzą w twarz z Chrystusem i spotkanie z moimi krewnymi którzy już są na tamtym świecie... nie mogę doczekać się kiedy ten moment nastąpi, bo tak tęsknię za moim maleństwem, chciałabym je już utulić... czasami myślę że nie wytrzymam już dłużej pobytu na tym okrutnym świecie ale w takich chwilach ukojenie przynosi modlitwa... ksiądz luterański kiedyś mi powiedział, że jak się zabiję, nigdy nie spotkam mojego maleństwa a ja sobie wkręciłam, że w piekle nie ma kotów i kawy a to uwielbiam! boję się za to pochowania żywcem - mam tak od 7 roku życia, od fatalnego pogrzebu prababci...

Witam, a ja się boję śmierci w cierpieniu, gdy śmierć jest godna i spokojna, sprawy doczesne załatwione....wtedy mogę "odejść".

znów dziś zaliczyłam doła, rozwalała mnie tęsknota za bliskimi, byłam gotowa oderwać się od ciała i pomknąć gdzieś daleko, byle dalej stąd... nie, nie przystąpiłam do czynu... pomogła mi modlitwa i pobyt na cmentarzu... niech no tylko dojdzie ten rower, to będę tam bywać częściej, mamy urokliwy cmentarz praktycznie w lesie, wspaniale wycisza... kocham to miejsce!