Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam mam problem,jesteśmy z mężem razem od 7 lat,na pozór nasze małżenstwo wygląda na wzorowe.Niestety tylko wygląda.Strasznie sie męcze w tym związku, ponieważ cały czas robie wszystko żeby dogodzić mężowi,niestety on często okazuje mi swoje niezadawolenie.Przy nim boje sie cokolwiek zrobić po swojemu, bo wiem ze może mu cos w tym nieodpowiadać.Ja poprostu boje sie jego niezadowolonej miny.Czesto nachodzą mnie myśli żeby połknąc garsc tabletek i skończyć to wszystko co mnie tak męczy.Najgorsze jest to że ja sie cały czas staram dla niego dla naszych kochanych córeczek,a on nie potrafi tego docenic w żaden sposób.Nie potrafił pocieszyć mnie kiedy nasze nienarodzone maleństwo zmarło zrobił tylko smutną mine i powiedział ze tak po prostu musiało być. Choć miną juz prawie rok, to do dzisiaj przepłakuje za moim ANIOŁKIEM całe noce.Dodam tylko ze mąz nigdy nie podniósł na mnie ręki i często zapewnia mnie o swojej miłości,ale ja potrzebuje blizkosci i zrozumienia.Prosze o porade jak mam dalej postępować.

przede wszystkim rozmawiac z nim o tym co ciebie boli,co chcialabys zmienic.

Przede wszystkim masz uwierzyc w siebie, w to ze jestes kims wartościowym, wyjatkowym i niczego nie oczekiwac od męza .Mozesz całę zycie stracic na to ze on ma spelnic Twoje oczekiwana.Miej to w nosie.Ty musisz miec poczucie włąsnej wrtosci a nie dołowac sie ze nie zadowlasz meza.hm...a teraz przeczytaj to co sama napisałaś...cyt" ....nie podniósł na mnie ręki..:...."..szok..Ty uwazasz ze to jest takie wielkie osiągniecie??zapewniam Cie ze mozna wykonczyc kogos i zabic bez podnoszenia na niego ręki.Ty ie boisz jego niezadowlonej miny.....zatem on nie musi podnosic na Ciebie reki. I teraz sie zastanwiam.....czy Ty jestes tak uległa,ze pozwalasz na takie zachowanie czy on taki cwany ...ze tak sobie Ciebie wychował.Bez wzgledu na to jaka jest odpowiedz ...ten ukłąd jest chory.

Dziekuje za opinie . Dały mi dużo do myślenia . Nie chce być dalej dołowana psychicznie,więc będe musiała poważnie porozmawiać z mężem.A jeśli to nic nie da to pierwszy raz pomyśle o sobie i zastanowie sie poważnie nad rozwodem.Wiem że dzieci nie powinny wychowywać sie bez taty ale z ciągle nieszczęsliwą mamą jest im na pewno gorzej . Biore sie za siebie bo życie uciekaNajważniejsze dwie osoby bedą zawsze przy mnie i to sie teraz tylko liczy.

... nie doradzaj kobiecie bredni. mów mężowi " coś mi nie wyszło -przepraszam nie jestem doskonała' to działa . Przytulaj sie

do goscia z 13.27
Mialam nie komentowac tej bzdury co napisałes ale dla dobra dziewczyny napisze.
Czy Ty nie rozumiesz....ze ta kobieta boi sie swojego meza..tak dalece ze jest to juz choroba a ty radzisz jej sie znowu płaszczyc i przynawac ze Jej cos nie wyszło.Własie chodzi o to zeby uwierzyłą ze nawet jak przypali kotlet jest DOSKONAŁA.Tego Jej trzeba a nie ciaglego usprwiedliwania sie przed meżem.Kasiu jestes piekna, jestes wyjatkowa, jestes wazna.............jestes bardzo wrazliwa i uwierz mi ze abys w to uwierzyła wcale nie jest potrzabny Ci mąż.