Forum: Zaburzenia psychiczne

Nigdy nie byłam sportowcem,wręcz przeciwnie.Jednak dzięki zaparciu i staraniu się przedmiot ten nie był dla mnie dużą przeszkodą. Teraz jest zupełnie odwrotnie,w-f stał się katorgą. Gdy łapią mnie depresyjne stany nie mam siły ćwiczyć,przez urojenia ksobne ciągle myślę że się ze mnie śmieją,obserwują mnie jak np.biegam bądź myślę,ze robią mi zdjęcia.Dodatkowo zdarzało mi się mieć ataki paniki,ledwo po rozpoczęciu ćwiczeń siadałam z myślą,że zemdleję.Problem jest już znaczny,robię wszystko by omijać ten przedmiot-omijam lekcje,nie chodzę do szkoły,proszę rodziców o zwolnienia.Odbija się to na ocenach i na opinii u niekryjącej już swej niechęci do mnie nauczycielki. Jak pokonać ten strach przed w-f? Czy psychiatra mógłby wypisać z niego zwolnienie? Wspomnę,że mogę i często ćwiczę w domu,gdzie nikt na mnie nie patrzy.

Z tego co piszesz jesteś dość świadom tego, że wydaje Ci się, że np.ktoś się z ciebie śmieje jak biegasz czy ćwiczysz. Jeżeli jesteś świadom tego, że ci się wydaje to czy nie możesz zignorować to wydawania się i ćwiczyć dalej traktując to jako zwykła lekcję w szkole?

Moja córka tak ma. Zdiagnozowano u niej fobie społeczną. Między innymi. Poradziłabym Ci iść do psychologa szkolnego i opowiedzieć o problemie. W szkole córka jest teraz zwolniona z części lekcji w-fów

Fobię społeczną trzeba leczyć, bo może się rozwijać. Najpierw córka miała takie jak Ty problemy z wfem a potem z wszelkimi wypowiedziami ustnymi przy tablicy. Jak miała to samo napisać 5tka jak powiedzieć 1ka. Teraz bierze ASENTRE lek przeciwdepresyjny o działaniu przeciwlękowym. Jest ciut lepiej pod tym względem,ale to dopiero początek leczenia, więc myślę,że będzie jeszcze lepiej. Trzymam za Ciebie kciuki

To co napisała Ewa brzmi całkiem sensownie.