Forum: Zaburzenia afektywne dwubiegunowe - ChAD

nie wiem do konca co sie ze mna dzieje, nie uwazam zebym byla no cos chora ale sprawia mi to problem, moge miec normalny dzien wszystko ladnie pieknie ciesze sie usmiecham a wieczorem leze w lozku i placze tak jakby bez powodu, musze wspomniej ze mam problemy rodzinne i kiedys mialam podobne stany ale mi przeszlo samo i teraz wrocilo nie wiem nawet kiedy, potrafie siedziec i ogladac telewizje i zaczynaja mi plynac lzy z oczu, nagly przyplyw smutku, przychodzi naprawde niespodziewanie, nie lubie rozmawiac o sobie i o problemach nawe z najblizszymi, nie wiem czy to normalne ale utracilam tez dotychczasowy kontakt z znajomymi czesciowo, mam bardzo niska samoocene ale chwilami naprawde mysle ze jestem fajna i ze jest dobrze a za momen mam takiego dola ze siedze i rycze jak dziecko i sama sie nad soba uzalam, czasami nawet popadam w histerie i potrzebuje samotnosci, nie wiem jak to opisac po prostu jestem normalna zadowolona a z sekundy na sekunde jestem smutna i nie nie chce z nikim rozmawiac i przebywac i albo placze albo jestem bardzo smutna i nic mi sie nie chce nie mam w ogole chceci zycia, czsami powoduja to sytuacje w domu czasami tylko jakies slowo kogos zle przezemnie zrozumiane albo zupelnie bez powodu sama sie nakrecam, a czasami uwazam to za glupie bo przeciez ile mozna sie nad soba uzalac.. nie wiem co mi jeste to normalne?

W tych czasach to chyba dość normalne, ludzie mają zmienne stany świadomości, a dodatkowo dość dużą świadomość tego że niewiele można zrobić na tym świece, do wszystkiego potrzebne są pieniądze które nie wiadomo skąd brać, jak masz pomysły co zrobić albo z kimś porozmawiasz jest ok ale jak przychodzi ten stan w którym sobie uświadamiasz że tak naprawdę to wszystko jest takie ciężkie i oporne to dostajesz załamania.

wiesz ja mam z kim pogadac ale nie umiem, mam kolezanki, ale jakos nie mam ochoty sie spotykac juz nimi najchetnej bym z domu nie wychodzila, a czasami to mam ochote sie wyrwac gdzies ale nie mam sily, mam chlopaka ktorego tez denerwuje to ze najpierw mam dobry humor a za chwile mam totalnego dola i nie chce z nim gadac.. wiem w dzisiejszym swiecie to nic nie jest proste, ja czasami to nie daje sobie rady z banalnymi problemami i zamiast myslec co z tym zrobic to siedze i rycze jak dziecko..

Wiem ja mam to samo, zmieniłem się nie do poznania, wiecznie byłem pełny energii a teraz jakaś amba tylko bym leżał a do ludzi to wcale nie wychodzę bo nie mogę wytrzymać, z dziewczyną też wytrzymuje tylko chwilkę aż się energie wyrównają i mam się ochotę kłócić ale ona ucieka wtedy. jedynie tu na forum rozmawiam bo przynajmniej się dzieje cos nowego. Może to całe przebiegunowanie tak na nas wpływa, albo już wiemy wszystko i nic nas nie inspiruje i nudzi dość szybko. Nie wiem sam, jakbym mial worek kasy to bym tak nie miał pewnie bo bym był zajęty cały czas czymś nowym.

kazdy by chcial mniec worek kasy, mnie tam dobija moja sytuacja rodzinna zawsze cos sie dzieje, niby sie tak nie pzejmuje ale mam naprawde pokrzaniona rodzine moja mama ma depesje i stany lekowe a do tego silna nerwice i przez to prawie anoreksje, czasami jest nie do wytrzymania.. zazwyczaj zamykam sie w pokoju i nie wychodze calymi dniami, ona tez mkowi ze nie wei co sie ze mna dzieje ze siedze sama w domu ciagle a mi sie z nia gadac nie chce.. tak na forum jest latwiej rozmawiac ogolnie wstydze sie mowic o problemach i nie lubie bo ujwazam ze kogo to obchodzi i przeciez inni maja gorzej wiec czemu mam sie uzalac nad soba... w sumie to nie wiem czego bym chciala od zycia, najbardziej nie lubie pustych dni, taka totalna pustka nie czuje zupelnie nic, to jest chyba najgorsze..

No to już wiesz co Ci jest, nie masz normalnej sytuacji w rodzinie i pewnie przez to nie widzisz kolorowo przyszłości, kto by nie miał załamek jakby się musiał martwić rodzicami w okresie kiedy powinien zakładać własną rodzinę i domek budować, taki kraj czy świat pochrzaniony, połowa się boi o własną przyszłość i ma lęki a reszta robi co popadnie, niech się mama modli, moja się modli i spiewa se pod nosem i jest spokojna. Pozdrawiam

takie zycie, nie wszystko mozemy zmienic i stworzyc tak jakbysmy chcieli, rodziny sie nie wybiera.. ;p dziekuje

Również dziękuję.

Aha i ma pieska który za nią ciągle łazi i ją rozwesela

a moja mama gdy nie spi to sie drze caly czas na wszystkich albo tak po prostu.. a tata to szkoda gadac.. ;P