Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Mam 38 lat i córkę 16 letnią.Mieszkam u rodziców i mam pokój z córką.Byłam mężatka ale moj maz mnie zdradzil a tesciowie wyrzucili z domu.Bylam wtedy w ciazy z drugim dzieckiem ktore usunelam.Wprowadzilam sie do rodzicow i mieszkam tam juz kolejne 10 lat na jednym pokoju z nastolatka.Pracowalam w fabryce na 3 zmiany zeby moc dzieckiem sie zajac i prowadzic ja do przedszkola.Potem poznalam faceta-psychopate.Zakochalam sie i trwali to 8 lat.Zadradzal mnie, upokazal,wybijal szyby,wyzywal od ***....to byl koszmar mojego zycia....Jak chcialam stanac na nogi to poznalam faceta...madry,dyrektor duzej firmy,gral mi na gitarze,spiewal mi...ech co ja zaczelam wariowac....pi 4 miesiacach zaszlam w ciaze..dowiedzialam sie o tym w wigilie....i on mnie rzucil!jak usunelam ciaze okazali sie ze mam raka szyjki macicy...Chorowalam pol roku...zanieg za zabiegiem..
Powycinali mi to i robie regularnie wyniki...qi znow kogos poznalam ..piekny mlodszy inteligentny...ale ja rozbita psychicznie.Corka prosi o mieszkanie a mnie mie stac,rodzice stali sie alkoholikami i wciaz mnie drecza...Mi to sie nie chce zyc!!!Nie ma dnia zebym nie myslala o smierci😪

Przykra historia, szukałaś nie odpowiednich ludzi, aż nie wiem co napisać, by to nie brzmiało banalnie

To smutne co przeszlas,ale to były twoje wybory. Czas już przestać gonic,za facetami i ich akceptacją tylko skupić się na swoim zdrowiu i córce.
Uwierz trochę w siebie,bo wygląda na to,że swoje poczucie wartości,postrzegasz tylko przez pryzmat bycia w związku. Szkoda mi ciebie,ale problem masz z tym,że kierujesz się bardziej emocjami niż rozsądkiem. Pakowanie się w kolejne przypadkowe ciąże,też jest oznaką nieodpowiedzialnosci, a nawet braku dojrzałości. Skup się na sobie i dziecku,nie angażuj się w kolejny związek,bo widać gołym okiem,żę nie potrafisz dobrze lokować swoich uczuć,to wtedy wyciszysz się i uporządkujesz swoje życie.

Ojejuś ja też bardzo ci współczuję .Teraz poszukaj sobie astronauty,oni podobno są wysportowani.

a czy dla córki masz dobre serce ?

Nie mam sił żyć. Żyje w ciągłym stresie czy dam radę sama wychować półrocznego syna. Mieszkam z rodzicami i siosta oraz jej mezem i dziexkiem.mam 36 lat. Ale za plecami ta presją ze w życiu niczego się nie do robiłam. Nie mogę niczego wynająć bo za najniższą pensje nie dam rady sama z dzieckiem. Kredyt na mieszkanie 30 m2 zapomnijmy. Tak nawet na taką małą klatkę mnie nie stać. To jest jakiś koszmar. Gdyby nie syn dawno bym ze sobą skończyła.

Ty chociaż jesteš wśród swoich i masz jakieś tam wsparcie a ja nie mam rodziny,nie mam nic swojego i czuję się jak wielkie 0 mieszkając u obcych już dla mnie ludzi.Pracujesz,masz pewnie 500+ i alimenty chyba też?Może jakiś pokoik u kogoś a dzieckiem w czasie Twojej pracy,by się zajęli rodzice albo żłobek?Bo teraz ktoś się zajmuje dzieciątkiem jak pracujesz?Samotne matki mają cięzko.Ojciec odchodzi i ma kłopoty z głowy a matka musi się starać na wszystkie strony i martwić się o dziecko

Dacie rade.Juz samo to, ze tu piszecie ozmacza, ze jestescie silne

36 latka... pracowałam w dużym mieście teraz jestem na macierzyńskim i do dużego miasta już nie wracam nie mam po co i do kogo. 500 plus nie dostaje. Alimentów tez nie. Tatuś został w dużym mieście i stwierdził ze skoro przy rodzicach mam taką stoję i wsparcie to proszę bardzo. On pracuje po 16-17 godz. A ja bym była sama na wynajmowanym m1 i zero pomocy jakby coś się działo. Zawsze było posprzatane ugotowane wyprane wyprasowane a z jego str żadnej pomocy. Poza tym zero pomocy bo tam nie ma rodziny bliskich przyjaciół tylko praca. Mało tego wini mnie ze odebrałam mu syna. Bo wybrałam wygodę. czy Bóg istnieje?

Zastanawiałem się czy napisać tu ogólnie na twój temat ponieważ z jednej strony mi Ciebie bardzo żalTylko nie rozumiem jednego i wybacz mi to Usunięta pierwsza ciąża to jeszcze potrafię sobie wytłumaczyć ponieważ takie życie. Ty jednak nie wyciągasz z tych wydarzeń zadnych wniosków tylko idziesz dalej złym krokiem . Usunięte drugie dziecko tego już nie potrafię zrozumieć i zaznaczę że ja w boga nie wierzę wic nikt ci tego nie musi wybaczać tylko czy ty sama sobie wybaczysz. A teraz dalej popełniasz błędy ponieważ masz chłopaka,którego tak chwalisz nie nie on nie jest taki jak ci się wydaje oni wszyscy widzą jak łatwo tobą manipulować cie wykorzystywać .Jest mi bardzo przykro z tego co cię spotkało ponieważ ślepo ufasz facetą ktorzy są kłamcami i mówią to co chcesz sam jestem nim i wiem jak to działa. Więc nie szukaj na siłe tylko zajmij się córką i sobą nie miej pretensji do rodziców, nie miej żalu do nikogo tylko zobacz jak ludzie umieją wykorzystywać inne osoby i w końcu to trzeba dostrzec .
Współczuje ci, bo dużo przeżyłaś ale postaraj się wiecej wniosków wyciągać i będzie dobrze