Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Ja uwolniłam sie dipiero w wieku 40 lat.....straciłam malżeństwo,straciłam syna (zmanipulowała go tak,ze uciekł
do niej-zyja teraz razem w chorym toksycznym zwiazku,tylko on nie zdaje sobie z tego sprawyy)
Po rozpoczaciu trapii chcialam zabrac syna ze soba,wyjechalismy 200 km od miejsca zamieszkania,
ona wciąz nie dawała mi spokoju.Kiedy w koncu przestała
dręczyc mnie,zaczęła wydzwaniać do mojego nastoletniego syna.Trafiła na podatny grunt.Buntujacy sie nastolatek,któremu ciężko bylo zaaklimatyzowac się
w nowym otoczeniu.Ponadto on nie rozumial jeszcze,ze do tej pory sam uczestniczył w tym wszystkim...on nie starał sie i nie chciał tego zaakceptować,a ja byłam praktycznie zdana tylko na siebie.Zaczał na mnie stosowac jej metody -
manipulacja i szantaż emocjonalny- w końcu za jej namową uciekł.....moja matka dalej nie odpuszcza....odwrócila role i tweirdzi,ze nie zajmuję sie dzieckiem...jeżdzę na każdą wywiadówke,przesyłam jej pieniadze na utrzymanie syna,wielokrotnie prosila aby wrócil do mnie lub orzeprowadziła sie do swojego ojca...
niestety syn nie chce...a matka nie odpuszcza..
Jesli macie typowa objawy dla osoby współuzaleznionej
radzę natychmiast udac sie do psychologa .....kiedy juz wiadomo co to takiego to jakość zycia jest juz zupełnie inna - mimo tego co mnie dotknęło staram się mieć codziennie silę aby usmiechac sie do ludzi i traktowac ich przyjaźnie...kiedys to było prawie niemozliwe