Forum: Psychoterapia

Witam
Moja historia może i jest smutna, albo i nie jest, punkt widzenie jest zawsze zależny od punktu leżenia.
Mniejsza...
Mam 27 lat zapitalam jako kucharz po srednio 250h w miesiącu od jakiś dobrych 6 lat.
Jak poznałem moją obecną żonę to wszystko niby było ok, ale tylko pozornie niestety...
Każdy problem nie kończył się kłótnią tylko, obróceniem dupy, fochem bo ona rozmawiać nie chce...no to się o problemach nie rozmawiało tylko zamiatało pod dywan...Całe życie uciekanie od problemów.
Tylko że nagle pod dywanem nam Mount Everest wyrósł, a problemy które go spowodowały są chyba tylko dla mnie, bo dla żony jest ok.
Bardzo dużo tez się zmieniło jak się nam dziecko urodziło, gdzie 99% jej uwagi zostało skupione na nim. I pewnie nie było by w tym nic dziwnego...tylko że to już trwa 3.5 roku...bo mały...bo mały...
Ja jestem traktowany jak 5 kolo u wozu, chyba że się pojawiają problemy to wtedy od razu jestem potrzebny. I ogólnie ta sielanka by sobie pewnie trwała, ja bym cały czas spełniał zachcianki żony itd, ale pewnego dnia przyszła i mi bezczelnie że ma koleżankę w pracy którą by rznęła...niby o takie tam ***...około 2 dni później pytanie co myślę o sexie miedzy tymi samymi płciami...No to głowa się kwadratowa zrobiła, człowiek zapitala żeby ona miała, dziecko miało redy wzięliśmy a tu się jakieś wydziwy zaczynają...
W związku z tym że się trochę znam na komputerach itd to się dowiedziałem ze niby chce się z mną rozwieść bo ja ***...lol
I tu dochodzimy do senna całej historii z objawów depresyjnych(kopiowane z wiki):
obniżenie nastroju,
utrata zainteresowań i zdolności do radowania się (anhedonia),

zmniejszenie energii prowadzące do wzmożonej męczliwości i zmniejszenia aktywności,

oraz dwa lub więcej spośród następujących objawów:

osłabienie koncentracji i uwagi,
niska samoocena i mała wiara w siebie,
poczucie winy i małej wartości,
pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości,
myśli i czyny samobójcze,
zaburzenia snu,
zmniejszony apetyt.

Z tych objawów mam chyba wszystko, może poza czynami samobójczymi, natomiast u mojej żony na pewno przynajmniej połowa z tego.
Ktoś coś poradzi jakiś dobry pschol w poznaniu ?

Wiesz co, moze i bym Ci pomogla, ale za tego psychola na końcu, życze tylko ułożenia spraw po Twojej myśli.

Gh854a,pewnie filozov tak tylko w skrócie napisał psychol(og).Ja nieraz pisze psych.Różne ludzie piszą skróty i myślę, że o to mu chodziło a nie pisał złośliwie

Gh854a hm raczej ciężka będzie pomoc z Twojej strony, bo z interpretacją słabo alest ty łaskawa z niesieniem wsparcia .

Może autor powinien przeprowadzić raz a porządnie rozmowę z żona . Szczerą, i wspólnie dojść do konkretów, polegających na wyznaniu sobie oczekiwań na dzień dzisiejszy, jak i rownież na przyszłość . Jeżeli to nie pomoże, to terapia wspólna u specjalisty . Może żonę ogarnęła rutyna, brak twojej obecności . I sie pogubiła. Wiec trzeba prosto z mostu wyjaśnić sobie swoje bóle .

A jak żona nadal bedzie chciała rozwodu i nic nie zrozumie to jej go daj bo ona sie nie zmieni, Ty bedziesz sie męczył i cierpiał . A nie ma sensu tkwić w czymś co jest fikcją . Drastyczne, ale cóż, nic na siłe