Forum: Schizofrenia

Czy to uczucie że nie ma mnie w sobie jest możliwe od neuroleptyków? Czy to chorobowe? Mam takie odczucie jakbym nie był w sobie i to co że mnie wyszło tak jakby wchodziło w innych ludzi przez co się na mnie patrzą a ja jestem bezbronny. Nie mam tego w domu wśród rodziny tylko poza domem dlatego nie wiem czy pisze w dobrym wątku bo to może lękowe. Ale może ktoś wie o co mi chodzi i też tak ma i wie czy to po neuroleptykach? Miałem 2 lata temu psychoze po marihuanie, do dziś się leczę ale wątpię żeby to był nawrót bo nie miałem żadnych objawów fazy ostrzegawczej tylko od razu tak z grubej rury, poza tym moja świadomość nie jest zaburzona

Wydaję mi się, że możesz doświadczać stanów depersonalizacji - polega to na zaburzonym postrzeganiu własnej osoby. Dotknięta nim osoba obserwuje niejako z zewnątrz swe ciało bądź umysł, odczuwa coś w rodzaju rozdziału od siebie samego przy czym często towarzyszy temu poczucie nierealności. Stan ten najczęściej jest spowodowany przez zaburzenia depresyjno-lękowe/nerwicowe, niekiedy psychotyczne, ale nie tylko i choć tego nie wiem to wydaję mi się, że neuroleptyki również mogą być przyczyną jako że oddziałują na mózg. Sama depersonalizacja występuje zazwyczaj w momencie podwyższonego poziomu adrenaliny przy jednoczesnym spadku dopaminy i jest naturalną defensywą mózgu mającą chronić przed nadmierną ilością doświadczanych bodźców. Jednakże również całkowicie zdrowe psychicznie osoby doświadczają w szczególnych okolicznościach takiego stanu na przykład pod wpływem silnych emocji, przeżyć religijnych czy po prostu z powodu zwykłego zmęczenia. Skoro przyjmujesz leki to domniemam, że konsultujesz swój stan od czasu do czasu z lekarzem psychiatrą, więc powinieneś o tym go poinformować tym bardziej, że przechodziłeś przez psychozę. To co napisałem to jedynie moje spostrzeżenia i nie jestem lekarzem, nie posiadam takiej wiedzy medycznej by móc stwierdzić czy mam rację.

Ale ja to mam tylko poza domem, dziś wyszedłem z domu ale z mama i też nie było aż takiej tragedii. Gdyby to była depersonalizacja to chyba miałbym to cały czas

Gdyby to było od neuroleptykow,które o ile pamiętam,przyjmujesz w małej dawce,to stan depersonalizacji, byłby stanem ciągłym,bez względu na okoliczności. Bo zakladamy,że lek działa i daje skutki uboczne,też w sposób ciągły.
Mnie tak jak Kito, bardziej prawdopodobne wydaje się podłoże lękowo /nerwicowe.
Stres i lęk społeczny,który niewątpliwie posiadasz,powodują taką, a nie inną reakcję psychiczną w sytuacjach kontaktu z innymi ludźmi. Jest mniejszy wtedy kiedy twoje poczucie bezpieczeństwa jest większe np gdy idziesz z mamą.
Oczywiście,taka reakcja też,nie wzięła się znikąd. Czy jest skutkiem przebytej psychozy,czy stanu chorobowego,którego sama psychoza,mogła być początkiem,to tego nie wiem.

Czy w depersonalizacji jest możliwa taka niewidzialna bariera przez którą nie da się rozmawiać z kimś o kimś? Tak jakbym był w swoim świecie i mógł gadać tylko o sobie, chciałbym żeby było normalnie i moc poderwać kiedyś jakąś dziewczynę ale teraz jest to niemożliwe. Zaczęło się jak zacząłem brać rispolept. Czy ktoś też tak ma? Nie czuję się przez to wolny. Czy to objaw depersonalizacji?