Forum: Zaburzenia psychiczne

Witam

Nie wiem od czego mam zacząć, mam 19 lat, jednym z wielu moich problemów to bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem, panicznie boje się ludzi, nie umiem z kimś rozmawiać, gdy muszę coś załatwić momentalnie język mi się plącze,nie mogę złożyć jednego poprawnego zdania, unikam kontaktu wzrokowego,zaczynają trząść mi się ręce i nogi osoba z którą rozmawiam często pyta się co się stało bo wyglądam na zdenerwowaną. Podobnie jest gdy muszę zadzwonić do kogoś i przekazać coś telefonicznie.

Kolejny problem to "doskonałość", np. Jeśli mam brudnego buta,mogę stanąć na środku drogi i go czyścic żeby obydwa buty były idealne, gdy zauważe że mam brudny rękaw od kurtki nie rusze się nigdzie dalej póki nie będzie idealnie czysty. Gdy ubrudze sobie bluzkę jedzeniem, stane na głowie żeby ją doczyścic aby była idealnie czysta i takich przykładów mogę wymieniać tysiące. Problem tkwi w tym, ze gdy juz zaczne coś czyścić to plama robi się większa,w takim przypadku większość ludzi dała by sobie spokój "brudne to brudne,pralka wypierze jak wrócę do domu" itp, gdy widze że plama robi się większa wpadam w panikę, czyszcze jeszcze bardziej, plama robi się jeszcze większa a ja zamiast powiedzieć sobie STOP, proszę w myślach żeby zeszła w rezultacie z malutkiej mało widocznej plamki robi się PLAMA GIGANTYCZNA, którą można dostrzec na "kilometr" wtedy panika jest ogromna,trzęse się i zaczynam płakać. Nawet gdy mam malutka plamkę gdzieś na ubraniu, nachodzą mnie myśli, że wszyscy wkoło mnie widzą tą plamę, śmieją się ze mnie, że chodze brudna, że jestem biedna. W głowie mam tylko jedno "każdy patrzy na twoją plamę,każdy się z ciebie śmieje" i tak dalej i dalej

Następny problem to LICZENIE, tak liczenie. Bardzo dokładnie licze ile mam np.spodni ( również chodzi o inne części ubioru np bluzki itp ), przypuszczalnie nalicze 6 par, zaraz nachodzą mnie myśli " a czy 6 par to nie jest mało? Ciekawe ile inni mają par spodni..." wtedy szukam w google ile ludzie mają par spodni, znajdę owy wątek, ludzie piszą, że mają np 20 par, w głowie mam od razu myśl "ludzie mają po 20 par, a ty masz tylko 6 par? Nie wstyd ci?" i zaraz przeszukuje internet i robię zamówienie by również liczba moich spodni była taka jak innych. ( Przepraszam za powtórzenia )

Tak wiem, powinnam iść do psychologa, ale sama panicznie się boje chociażby umówić sobie wizytę,a co dopiero na nią pójść. Nie mam nikogo z kim moglabym tam pójść. Tak naprawdę nie mam nikogo, nikt mnie nie potrzebuje, sama nigdy nie odważe się pójść do psychologa

W głowie mam tylko "co ludzie powiedzą" bardzo się boje,że ktoś będzie na mnie krzywo patrzył i się śmiał, że nie będę umiała czegoś wyjaśnić, że się ośmiesze,że mnie ktoś o coś oskarży, mimo że będę niewinna to nie będę umiała się obronić i tak dalej

Proszę o pomoc, co może mi dolegac, czy to jakas choroba psychiczna?,jeśli tak to jaka? Czy taki "charakter"?

Dziękuje za pomoc

Hej. Niestety, nie potrafię dokładnie określić co Ci dolega. Na pewno jest to jakieś zaburzenie. Dużo by dało, gdybyś do tego psychologa, czy psychiatry jednak dotarła. Mogę powiedzieć, że wiem co czujesz, kiedyś miałam to samo. Do tej pory mam takie zachowania ale nie w takim stopniu jak Ty. Też jest tak, że jak mam coś załatwić sama to czasami aż mnie ten strach paraliżuje. Z wiekiem trochę mi się to uspokoiło.
Nie wiem jakie masz kontakty z rodzicami, ale jeśli znośne, to może idź do psychiatry z którymś z nich? Albo żeby oni Cię umówili na wizytę. W niektórych poradniach możesz nawet umówić wizytę online. Jeśli jesteś z Łodzi to do końca stycznia jeszcze mogę z Tobą pójść