Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam!
Mam na imię Daniel i mam 14 lat. Mam bardzo dla mnie ważny problem z moją babcią. Ale najpierw opisze mamę. Moja babcia bardzo mało czasu spędzała z mamą w dzieciństwie. Babcia przychodziła z pracy po południu i szła od razu w pole lub inne przydomowe prace. Okazywała jej naprawdę bardzo mało uczuć. Moja mama po ślubie urodziła 2 dzieci (w tym mnie). Po kilku latach mąż mojej mamy ( czyli mój ojciec) znalazł sobie kochankę. Narobił sobie sporo problemów z policją i wyjechał z kochanką do USA, zostawiając mamę z problemami i dziećmi. Po kilkunastu latach mama znalazła faceta z którym na siłę chciała ułożyć sobie życie. Niestety urodziła kolejne dziecko i została z nim sama. Po tej sytuacji babcia strasznie gnebila mamę. Niedawno mama poznała bardzo fajnego Faceta. Teraz cały czas zachowuje do niego dystans. Moim zdaniem facet jest bardzo dobry. Jest on naprawdę bardzo godny zaufania. I tu zaczyna się problem. Babcia zawsze o byle co strzela focha (obraża się). W niedziele mama nie może nigdzie wyjść, tylko siedzieć w domu i robić co się da (sprzątanie itp.). Kiedy mama powiedziała o nim, babcia odpowiedziała:" a rób se co chcesz. Ja się do twojego życia wtrącać nie będę. " Oznacza to początek focha. Jak spytałem czy nie pomogła by mamie z podjęciem decyzji, żeby go zobaczyła i oceniła. A ona na to:" że nie chce go nawet widzieć, że mama jest dorosła i może se robić co chce". Dosłownie dogadać się nie mogę. A mama z tych wszystkich problemów się załamuje.
Czy mógłby ktoś podpowiedzieć mi co mam zrobić?
Jak pocieszyć mamę i jak dogadać się z babcią, żeby w końcu zaczęła dbać o dobro mamy? Żeby w końcu pomogła jej ułożyć sobie życie i żeby nie strzelala fochów tylko normalnie rozmawiała?
Na dodatek kiedy próbuje jej to wyjaśnić ona twierdzi że się nią nie interesujemy i jest ona niepotrzebna w tym domu.
Naprawdę bardzo proszę o pomoc. Jest to dla mnie naprawdę bardzo ważne.
Z góry bardzo dziękuję!
Pozdrawiam!