Forum: Psychoterapia

Witam kochani!
Piszę do Was z dylematem dot. najważniejszej strefy mojego życia - kariery.
Jestem na najtrudniejszym etapie mojego życia, skończyłem szkołę średnią, mam 21 lat jestem na pierwszym roku studiów. Wcześniej również studiowałem, w wieku 19 lat po niezdanym semestrze poszedłem do pracy, mając 20 lat po również niezdanym semestrze zostałem w domu.

W moim życiu uobecniła się silna depresja, biorę moklobemid i korzystam ze wsparcia psychoterapeuty

Obecnie studiuję Administrację, wybrałem ten kierunek właściwie po to aby studiować, aby zadowolić moich rodziców, którzy wywierają na mnie presję konieczności skończenia studiów w tych czasach. Po to aby na chwilę uciec od rzeczywistości aby dali mi święty spokój.

Chcę zaznaczyć, że te studia nie dają mi jakiejkolwiek, radości, każdy wykład na który chodzę jest potwornie nudny, z ćwiczeniami tak samo, nawet nie mam ochoty robić notatek.

Niedługo sesja, a ja w coraz większym dole, nie wiem co mam zrobić, nie mogę się wziąć do nauki, uciekam od tego, znajduję zastępcze zajęcia. Moim marzeniem zawsze była medycyna, ale cały czas sobie odpuszczam wybór takiej ścieżki w życiu, bo uważam, że nie podołam, nigdy w życiu nie potrafiłem być systematyczny, trzymać się terminów i planować swojego czasu. Nie

Obecnie studia są finansowane przez moich dziadków i rodziców, co NIESAMOWICIE mnie obciąża psychicznie, ponieważ 2 lata studiowania czyli straconego czasu + pieniędzy poszło na marne. Obecnie bieg wydarzeń celuje w ten sam kierunek. Mam przez to lęki, nonstop o tym myślę, nie mam humoru i radości życia.

Nie potrafię się usamodzielnić, żyję cały czas pragnieniami i pomysłami na życie wg. moich rodziców, dziadków. Wydaje mi się, że zdecydowanie lepiej było by dla mnie odciąć się od nich, pójść do pracy i zacząć samodzielne życie, bardzo się tego boję, bo nie wiem, czy uda mi się pogodzić ew. pracę ze studiowaniem w przyszłości. Boli mnie też to, że wybierając taką drogę rodzina będzie totalnie zawiedziona, i wracając do domu w celu spotkania się z rodziną będę się czuł z tego powodu źle.

Rodzina się o mnie martwi, chce dla mnie jak najlepiej, ja ich zawodzę, niezwykle źle się to na mnie odbija.

Proszę Was o rady i pomoc, bo nie wiem co mam zrobić. Będę wdzięczny za każdy komentarz.

Tak,jak mówisz...z tego studiowania też nic nie będzie. Wcześniej czy później wszystko się wyda i znów rodzina będzie rozczarowana. Wiem,że chcą dla ciebie dobrze ale nie tedy droga,bo nic na siłę. Nie każdy musi coś studiować i nie każdy sie do tego nadaję. Jest mnóstwo profesji,które nie wymagają studiowania a są poszukiwane na rynku. Możesz zostać pielegniarzem,ratownikiem medycznym czy stewardem w liniach lotniczych. No ja tak strzelam,ale myślę że opcji jest sporo.
Uświadom sobie jedno,że to twoje życie i to ty masz być zadowolony z własnych wyborów a nie rodzina. Oni się z tym pogodzą jeśli zobaczą,że robisz coś z pasją i satysfakcją a nie z przymusem. Tylko jest jeden warunek...musisz wiedzieć czego chcesz i mieć determinację,żeby to osiągnąć. Rodziną sie tak nie przejmuj, bardziej skup się na sobie,bo jesteś jak na razie w rozzsypce emocjonalnej. Powodzenia.!

Witaj,
super, że piszesz i pochylasz się głębiej na tym tematem, jak sam zaznaczyłeś wybór Studia czy Praca to bardzo ważna decyzja. Nie podejmuj decyzji pochopnie, a jeśli chodzi o Twoich bliskich to oczywiście darz ich szacunkiem i dobrą radą, ale ten wybór pozostaw tylko sobie. Czasy się zmieniły, nasi rodzice rzadko kiedy "czują" to co się aktualnie dzieje na świecie. Zachęcam Cię do przeczytania mojego artykułu, może chociaż odrobinę pomożemy Ci dokonać dobrego wyboru.

Artykuł --> marcinrudzik.pl/studia-czy-praca-co-wybrac/

Powodzenia!
Marcin

Spróbuj znaleźć jakąś dorywczą pracę. Ofert jest dużo wystarczy tylko poszukać. Jeśli nie masz zbyt wiele czasu a chcesz troszkę podreperować swój budżet to napisz do KB Pretendent. Pracowałam tam w trakcie studiów i było spoko Praca lekka, elastyczne godziny a samo wypełnianie ankiet nawet ciekawe