Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Kochani mam pewien problem,zaczęło się raczej odemnie...chociaż...
Przez 6 lat cierpiałam na nerwicę natręctw,nie leczyłam się,sama z tego wyszłam,miałam silną motywację...
jednak podczas ciąży miałam ją jeszcze ponieważ doszło sporo stresu,poronienia i nagle kolejna ciąża.W momentach stresowych nasilały się objawy nerwicy.
Syn przyszedł na świat dzięki cc,zdrowy silny ponad 4 kilogramowy chłopczyk.
Rozwijał się szybko,tzn.szybko siedział,raczkował,chodził,ale z mową jest opóźniony,stan emocjonalny jest najgorszy.
Byliśmy u kulku lekarzy u psychologa,pedagoga,psychiatry,ten ostatni powiedział ze to autyzm...neurolog że to zaburzenia emocji.
Poszliśmy więc na zajęcia SI i terapeutka powiedziała że syn nie ma autyzmu...nie wiem co o tym sądzić,więc opisze kilka objawów może wpadniecie na coś...
Nie ma zachowań typowych dla autyzmu,ale jest
wg mnie nadpobudliwy,nadpobudliwość odbieram jako niemożliwość siedzenia nie robiąc czegoś,syn ciągle jest w ruchu,gdy dzieci na placu się bawią np.na huśtwace on usiądzie,posiedzi chwilę na niej i schodzi,biega,wspina się po drabinkach,nie usiądzie by odpocząć,nie śpi mi w dzień,próby położenia go spać kończyły się płaczem.Przestał sypiać w dzieć jak miał jakieś 15 miesięcy.Zrobiłam mały teścik,przytrzymałam mu ręce to zaczął wiercić się i ruszać nogami,przytrzymany lekko za nogi i ręce zaczął się wyrywać i złościć,preferuje zabawy wymagające wysiłku,bieganie,kopanie piłki itp.
Marównież deficyt uwagi...potwierdzone to zostało przez psychologa,pedagoga oraz terapeutkę SI i jeszcze logopedę.
Odnośnie emocji to bardzo gwałtownie reaguje na wszystko,nie bije,ale krzyczy,piszczy nawet gdy mu powiem że np."nie idziemy tędy tylko tam..." potrafi dosłownie wydzierać się na cały głos.By lepiej to zobrazować to napiszę że zachowanie jest podobne do takiego jak dziekcu np.pozwala się coś robić ciągle a potem zabrania,jednak ja jestem uparta i jeśli powiem "nie" to trzymam się tego w szczególności gdy już reaguje płaczem bo sądzę że polegnę gdy ustąpie.
Syn ma opóźnioną mowę,mam wrażenie również że nie rozumie wszystkiego co do niego mówię bo często robi coś innego niż to o co go poproszę lub po prostu stoi i patrzy się na mnie.
Mój syn ma 2,5 roku
trochę teraz patrzę na niego przez pryzmat dziecka z autyzmem przez tego psychiatrę

Objawy, które wymieniasz mogą wskazywać na autyzm -rozpoznaje się go gdy występują zaburzenia w 3 sferach;
1-w rozwoku społecznym-problem w interakcjach,
2-w komunikowaniu się- werbalnym i niewerbalnym,
3-w zachowaniu-tu sztywne wzorce aktywności i zainteresowań dziecka i specyficzny rytualizm oraz zachowania perserewacyjne.
Jeżeli zaburzenie w jednym z obszarów wystąpi do 36 msc.można mówić o autyźmie dziecięcym.
Choć nadruchliwość i synkinezje (współrychy), zaburzenia koncentracji uwagi oraz mowy występują jako objawy osiwe w innych zaburzeniach rozwojowych. Udział w SI jest tu konieczny bezwzględnie, bo deficyty twojego malucha wskazują na problemy neurorozwojowe i doputy ich ktoś nie zdiagnozuje 100%-owo to nierobiąc nic bezpowrotnie dziecko traci szansę na uzyskanie umiejętności możliwych w swojej normie. Najważiejsze jest by pamiętać że mózg dziecka jest najbardziej plastyczny do 4 roku życia i to jest czas bardzo cenny dla uzyskania jak największych efektów terapii. Ważne jest też uzyskanie diagnozy by móc starać się o możliwą w naszym kraju pomoc dla dzieci z problemami rozwojowymi ( pomoc finansowa, terapia, orzeczenie, kształcenie, transport, leczenie, itd.). O sobie też nie zapominaj, bo wychowywanie dziecka z ewentualnymi problemami jest wyjątkowo stresujące i wymaga ogromnych pokładów siły, cierpliwości i samozaparcia. pozdrawiam

przepraszam, błędnie wyżej napisałam ważne słowo - perseweracja