Forum: Zaburzenia psychiczne

Witam mam taki problem, ale zacznę o od dobrych rzeczy, chyba będzie łatwiej ocenić. Ogólnie jestem wesoły i uważany za śmiesznego. Jest taki problem, że przy kolegach jestem na ogól otwarty, dużo żartuje, rozmawiam, jestem kapitanem drużyny juniorskiej na dość wysokim poziomie, ale mało kto wie, że stresuję się każdego dnia. Mam stres idąc na trening, przed meczem na śniadaniu czasem trzęsą mi się ręce. Przez to się blokuje i czasem potrzebuje załapać pewności siebie. To nie koniec, ponieważ najbardziej zależy mi na mojej dziewczynie. Jesteśmy przeciwieństwami, ponieważ ja wyrażam uczucia poprzez dotyk, przytulanie, a ona przez słowa, przy czym staram się mówić komplementy, ale po prostu gdy ona leży obok mnie zamiast się do mnie przytulić, albo po prostu grzebie na telefonie, ja zdenerwowany tracę humor i zamykam się w sobie, nie potrafię z nią porozmawiać, nie uśmiecham się, co jej przeszkadza. Mimo, że uważam się za (przystojną osobę) w przeciwieństwie do mojej przeszłości, wstydzę się swojego uśmiechu :/ Nie wiem co się ze mną dzieje, może to depresja, może też trauma z dzieciństwa, miałem biedne dzieciństwo ze względu na powódź, do 12 roku życia czasem ktoś mnie wyzwał, tutaj obraził, mimo, że nie byłem słabszy i wyzywałem się z nimi, to przeszkadzało mi to, strasznię zaniżyło moją samoocene. Do tego miałem kilka sytuacji z moją dziewczyną na Bułgarii, gdzie oscentacyjnie przy kilku osobach była zła na mnie i płakala prawie, bo "jestem za chudy, nie umięśniony mega, bo ona na siłownie chodzi) myślałem, że się załamie, nie wiedziałem jak się zachować. Mniejsza z tym, przeprosiła mnie ułożyło się później po tym. Chciałbym normalnie rozmawiać z dziewczyną, żartować, uśmiechać się do niej, prawić jej komplementy(których nigdy nikomu nie ukazywałem :/). Oczywiście sytuacja się zmieniła, jestem dość szanowany w klubie, w towarzystwie raczej jestem śmieszny, podejrzewam, że nie miałbym problemu znaleźć dziewczynę, tylko nie chcę, jestem z założenia, że mimo młodego wieku(19 lat) nie muszę mieć 5 dziewczyn, starczy mi jedna, może i na cały życie. Pomocy!

w tym wieku to już seniorzy mile widziani nawet dawno ?

Nie rozumiem

Możesz napisać jednym zdaniem o co ci chodzi?

O to, co jest przyczyną tego, że siedząc z dziewczyną tracę humor, to, że mam nadmierny stres gdy inni nie mają. Napisałem to wyraźnie.

mało zabawne

Ja poważnie piszę,a dlaczego nie?

Bardzo się różnicie,ty i twoje dziewczyna. Oczekujesz od nie zachowań,których nie otrzymujesz i wiedząc o tym,że nie potrafisz tego zmienić,psuje ci sie humor.
Czujesz si bezradny,bo nie masz na nią wpływu,takiego jakbyś chciał.
Ponieważ masz też inne problemy,to może warto było by skorzystać z pomocy psychologa. Wzmocnienie ..przyda ci się.

Idź do wojska tam zrobią z ciebie mężczyznę.