Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Sprawa dotyczy mojego brata który od 2 tygodni przebywa na oddziale zamkniętym szpitala w Gdańsku.
Napiszę od początku
Mój brat wyjechał na wakacje na wybrzeże. codziennie słyszeliśmy się przez komórkę - wszystko było ok - nagle z dnia na dzień telefon poza zasięgiem i zero kontaktu - zaczęłam się martwić. Po 2 dniach braku kontaktu telefon z komisariatu w Pucku, że brat został zatrzymany...znaleziony jedynie w szortach i t-shircie włóczący się po Pucku bez dokumentów,pieniędzy i telefonu - 30 km od kwatery w której spał. Policja wezwała pogotowie - myśleli że jest pijany...potem że naćpany, ale nic z tych rzeczy. Nie pamiętał skąd jest ani jak się nazywa. W przebłysku świadomości podyktował numer na komórkę do jednego z naszych braci - dlatego policja się do nas odezwała.
Na wniosek lekarza z pogotowia został przewieziony na obserwację do szpitala w Gdańsku. Podobno podpisał zgodę na hospitalizację - choć krzyżyk na dokumentach nijak nie przypomina podpisu. Dzień po przyjęciu na oddział chcieliśmy go odebrać, a jeśli sa wskazania - przewieźć na oddział bliżej domu (do Gdańska mamy ok 500 km).Lekarka stanowczo się sprzeciwiła, brat odwołał zgodę na obserwację, więc zgodnie z art. 28 ustawy został zatrzymany na oddziale i wdrożone procedury z zaangażowaniem ordynatora i sędziego włącznie.
Sędzia po 72 godzinach przychylił się do zdania lekarzy i młody został na oddziale.
Czy w takiej sytuacji nie ma żadnej możliwości przeniesienia pacjenta bliżej domu? Kontakt ze szpitalem jest utrudniony ze względu na odległość, przez telefon nie udzielają żadnych informacji rodzinie, a rodzice nie mają możliwości częstych podróży do Gdańska.
Naturalną rzeczą jest, że jeśli wymaga hospitalizacji to zostanie poddany leczeniu, ale nie umiem zrozumieć jak osoba w pełni poczytalna - z dnia na dzień traci pamięć i trzeba ją zapinać w pasy i szprycować lekami (brat przesypia po kilkanaście godzin dziennie). Trafił na najcięższy oddział w szpitalu, kradzieże są na porządku dziennym - pacjenci kradną wszystko zaczynając od jedzenia a na butach kończąc. To jakiś koszmar. Czy ktoś ma wiedzę na temat procedur szpitali psychiatrycznych? Jak długo taka osoba może być przetrzymywana na takim oddziale i czy możliwe jest przeniesienie pacjenta? Jeśli tak - do kogo się zwrócić???!!!

Jak tutaj w tym przypadku działa prawo to trzeba by zasięgnąć porady prawnika, brat nie może być przetrzymywany wbrew swojej woli.
Można też skontaktować się z rzecznikiem praw pacjenta.
Nie wiem dlaczego sędzia przychylił sie do zdania lekarza, być może były ku temu powody,- ale jakie?

Brat dużo śpi bo jest wyciszony podejrzewam lekami i poddany obserwacji, by móc postawić diagnozę, lub ją wykluczyć.
Bądz dobrej myśli, życzę by wszystko dobrze się ułożyło.

Nie umiem pojąć jak osoba która nic nie pamięta - zagraża sama sobie? Przebywanie tak daleko od domu, bez bezpośredniego kontaktu z rodziną ma pomóc pacjentowi w powrocie do zdrowia??!!

To bardzo przykre kobalt co piszesz, ale czy nie mogą złożyć odwołania ? ........ dlaczego na wniosek lekarza, przecież pacjent ma rodzine...czy oni tu nie maja nic do powiedzenia ?
Dzięki Bogu ja nie spotkałam się w swoim życiu z takimi problemami.

Nie mam doświadczenia w tego typu sprawach jednak skoro orzeczenie sądu o przymusowym leczeniu zostało już wydane to na nim zapewne jest ujęta forma odwoławcza jak i termin na jej wniesienie.
Ordynator związany jest teraz orzeczeniem sądu i nie może działać wbrew niemu, a i sam przecież o to wnioskował więc działałby wbrew sobie.
Pozostaje droga administracyjna, prawna i jedynie nią można w tej chwili coś osiągnąć. Zatem potrzebny będzie prawnik i to prawnik zorientowany w tego typu sprawach.
Czas w trybie odwoławczym działa na niekorzyść i trzeba podjąć działania niezwłocznie.

Oczywiście rozmowa z ordynatorem i przekonanie go do braku konieczności hospitalizacji może mieć decydujący wpływ na zachowanie sądu jako, że choć sąd działa w granicach prawa to można sobie wyobrazić jaką rangę oceny stosuje sędzia wobec pacjenta oceniając wizualnie jego stan w kontekście opinii wyrażonej przez ordynatora.

Warto też zwrócić uwagę czy sąd orzekł o przymusowym leczeniu pacjenta ze wskazaniem konkretnej placówki i czym to uzasadnił.

Istotnym również jest świadomość tego, że sąd na oddziale zamkniętym to niemal codzienność to i rutyna, brak przestrzegania procedur, a nawet dobra znajomość sędziego z ordynatorem może mieć ogromne znaczenie na ocenę sadu i każdy przypadek traktowany jest bez indywidualnej oceny (jakiej sprawa wymaga), rutynowo i zawsze po myśli wnioskującego o takie leczenie.

Polecam lekturę:
www.i-kancelaria.pl/index.php/publikacje/publikacje/przyjecie_do_szpitala_psychiatrycznego_bez_zgody_osoby_chorej_psychicznie._