Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam.
Mam dwoje dzieci (syn 6 lat córka 3 latka),teraz w niedzielę pojechali do dziadków(rodzice męża).Mają tam być do sierpnia.
Bardzo jestem wdzięczna Rodzicom za chęć opieki nad dziećmi ale ... właśnie jest "ALE"... i to Ale jest bardziej w Mojej psychice i nie wiem jak sobie z tym poradzić.
Mianowicie bardzo się o nich boję,że się Im coś złego stanie,że spadną ze schodów,że młodsza córka połknie coś małego(często bierze do buzi małe zabawki)itd ... wyobraźnia działa mi tak,że nie potrafię skupić się w pracy(kilka razy czytam tekst by zapamiętać co mam napisać),ciągle myślę czy u nich wszystko w porządku.Jak słyszę dźwięk telefonu myślę już,że to sms od mamy,że coś złego się stało.Nie potrafię spokojnie spać,prawie nie jem bo nie mam apetytu.Zmuszam się do myślenia o czymś miłym ale nie potrafię.
Jak przychodzę do domu i jest tak cicho od razu płaczę,że Ich tutaj ze Mną nie ma i są tak ( ponad 300 km ) daleko.
Ponadto boję się aby młodsza córka nie pomyślała,że Ją zostawiłam,i że już nie ma Mnie jak musi iść spać i jak rano wstaje.
Wiem (dzwoniły wczoraj dzieciaki),że dzieci jak na razie znoszą tą rozłąkę lepiej ode mnie(mają apetyt,nie płaczą i zasypiają wyczerpane zabawą).Powinnam się cieszyć ale nie potrafię...ciągle się boję.
Czy powinnam kupić jakieś leki na uspokojenie ? Jeśli tak to jakie i czy dostanę bez recepty.
Może Ktoś z Was też miał taki problem?
Przecież dziś jest dopiero 11 maj gdzie tam 15 sierpień...