Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Kochani!odważyłam się i przeprowadziłam rozmowe z moim mężem kt&ampacute;ry ciepi na syndrom Otella, dodam że nie pije. jestem pod wrazeniem jak bardzo chora osoba może być przeświadczona o swojej racji. Co do wyniku rozmowy, to zdecydowanie negatywny. Jestem przerazona nie wiem co dalej. Strasznie się boję, ze nie dam rady. To co dzis usłyszałam na sw&ampacute;j temat....nie da się opisać po prostu. Mam jeszcze odrobine nadziei, wiec powalcze, ale nie wiem jak długo dam radę. Zyczcie mi powodzenia

Moja droga! Widzę że nie jestem sama w tym wszystkim. Napisze tak, jestem mężatką od 10 miesięcy, a przeżyłam przez ten czas wiecej niż przeż całe moje życie. Mój mąż pacuje za granicą - dziwny system 2 tyg tu i dwa tam. Od śluby strasz nie się zmienił i to na najgorsze, cały czas zarzuca mi że go zdradzam, że nie jestem w porządku ale niego i wiele innych rzeczy, oczywiście używa przy tym takich epitetów i określeni dla mojej osoby że aż się płakać chce. Jest mam że soba dobrze, a ataki zadrości zdarzają sie zawsze pod wpływem alkoholu - kiedy jest za granicą itd. ja już też powoli się poddaje- ja energiczna przebojowa dziewczyna poddałam się nie ma siły juz walczyć. Najgorsze że on twierdzi że to ja potzrebuje psychologa a nie on ! Ja pracuje w poważnej firmie zagranicznej no a on mówi że jego pracy fizyczniej niedoceniam, pozatym zawsze mówi - co ta za praca wystroić się rano wymalować i " *** " cały czas w stołek . A wracają do zazdrości to ostatnio stwierdził że zdradzam go ze swoim szefem, matko! Integracja firmowa - wokoł pełno ludzi ( impra w pokoju ) no i ja razem moim szefem siedze na łózku - takie mam zdjećeie - no i cóż twiredzi że go zdradziłam - koszmar !!!!
Koleżanko z 19/03/10 obezwij się - może wymieniny się swoimi doświadczeniami w walce z głupim Zesołem OTELLA. Razem damy radę i nie nie poddamy .
ok Pozdrówki
M.R

Marzeno! Musze cię zmartwić. Chorobliwej zazdrości nie da się wyleczyć. Nie pomoże żaden lekarz, żaden psycholog. Tym bardziej, ze Twoja mama nawet nie wykazuje chęci do leczenia. Tematyka przemocy w rodzinie jest mi bardzo znana (zawodowo), znam też kilka przypadk&ampacute;w podobnych do Twojego i niestety jedyne lekarstwo to szybkie rozstanie, bo może dojść do tragedii. nie doczytałam się czy Twoja mama jest uzależniona od alkoholu, bo jeśli tak, to cierpi na tzw. Zesp&ampacute;ł Otella- jest to psychoza, kt&ampacute;rą bardzo ciężko się leczy, rokowania praktycznie znikome. Prowadzi do cierpienia bliskich os&ampacute;b w tym przypadku Twojego taty. Porozmawiaj z tatą, bo może dojść do tragedii. Pozdrawiam Asia

w naszym mieszkaniu znajduje się osoba psychicznie chora.
jest moją babcią.przez nią nasza rodzina się rozpadła.
wymyśla jakieś niestworzone rzeczy.wszystko jej się nie podoba nawet, kiedy wyjdziemy na podwórko,pobawimy się ze zwierzętami,a nawet gdy pójdziemy do szopki to od razu nas wyganianawet mówi że jesteśmy,,brudasami''
a wszyscy wiedzą,że jesteśmy czyści.tylko ona ma piach na podłodze,pajęczyny na ścianach,rośnie pleśń obok ścian do tego kupuje jakieś szmaty zamiast coś do jedzenia,nawet woli komuś innemu kupić niż mi lub mojemu bratu.gdy wyjdziemy na podwórko to nas wygania,a gdy nie wychodzimy to każe żebyśmy wyszli nawet, gdy idę psom dać jeść to patrzy co daję.To chore jakby chciała zjeść. nie mogę wytrzymać.

w naszym mieszkaniu znajduje się osoba psychicznie chora.
jest moją babcią.przez nią nasza rodzina się rozpadła.
wymyśla jakieś niestworzone rzeczy.wszystko jej się nie podoba nawet, kiedy wyjdziemy na podwórko,pobawimy się ze zwierzętami,a nawet gdy pójdziemy do szopki to od razu nas wyganianawet mówi że jesteśmy,,brudasami''
a wszyscy wiedzą,że jesteśmy czyści.tylko ona ma piach na podłodze,pajęczyny na ścianach,rośnie pleśń obok ścian do tego kupuje jakieś szmaty zamiast coś do jedzenia,nawet woli komuś innemu kupić niż mi lub mojemu bratu.gdy wyjdziemy na podwórko to nas wygania,a gdy nie wychodzimy to każe żebyśmy wyszli nawet, gdy idę psom dać jeść to patrzy co daję.To chore jakby chciała zjeść. nie mogę wytrzymać.

To co wszystko opisujecie jest tragiczne i nie do wymyślenia przez normalnie myślącego człowieka. Ja mam sytuację odwrotną. Moja żona nigdy nie piła alkoholu a mimo tego cierpi na zespół Otella. To co wyczynia ze mną i jakie oskarżenia wysuwa w stosunku do mnie przechodzi wszelkie wyobrażenia. Ostatnio w wyniku swoich urojeń posunęła się do rękoczynów. Zastanawiam się nad odejściem ale mam skrupuły, ponieważ żona moja nie pracuje. A jak odejdę to za co ona będzie żyć. Kocham ją i przez to mam sytuację patową.

moj ojciec tez ma zespol Otella.moze zaczne od poczatku. moj ojciec jest alkoholikiem od jakis 15lat.w tym czasie zawsze byly awantury,wyzwiska i dochodzilo do rekoczynow. kiedys chcial udusic mame a mnie sciagna za losy ze schodow i kopnal w twarz ale nie o tym chce pisac. opanowal sie z piciem jakis rok temu. i myslalam ze bedzie moze lepiej nie idealnie ale spokojniej. i tu sie pomylilam. zaczely sie obiawy zespolu. z kazdym miesiacem jest gorzej.robi sceny mamie wszedzie. nie przeszkadza mu nic w wyrazaniu swoich uwag na temat niewierności mamy-nawet w sadzie(mimo ze sprawa tego nie dotyczyla) oskarżał mame o zdrady. dochodzi do tego ze chowa jej buty ciuchy a o kazda nowa lub stara od dawna nie niszona rzecz robi afere. pozabierał klamki z okien i pozabijal je gwoździami, wywiercil dziury w scianie i dzwiach wejsciowych zeby zaplatac tam drut co ma rzekomo uniemozliwic wychodzenie z domu w nocy.wklada rozne rzeczy w zamki w dzwiach.ciagle krazy na okolo domy i szuka kochankow a jak jakis mozczyzna przejedzie albo spaceruje obok domu to powod do awantury. mamy dosyc tego zycia i boje sie ze w nocy cos jej zrobi jak mu bardziej odbije. chyba pojde do psychiatry i poprosze o skierowanie na leczenie dla niego.