Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

witam wszystkich -chciałam poruszyć temat zespołu Otella czyli chorobliwej zazdrości, Ci którzy spotkali się z tą chorobą wiedzą ze jest to jedna z najgorszych chorób psychicznych i można by żec że nieuleczalna....stykam się z ta chorobą codziennie.... Choruje na to mój ojciec.Od prawie roku ma typowe objawy ( podsłuchy, oskarżenia o zdrady wobec mojej mamy itp). Od paru miesięcy jest o tyle lepiej że nie wszczyna awantur i przestał pić.Ja jestem osobą bardzo emocjonalną i straszne mi szkoda mojej mamy.Mieszkam oddzielnie, ona nie pracuje gdyż ojciec zawsze uważał ze nie ma takiej potrzeby...nigdy jej nie szanował i jej pracy w domu, zawsze uważał że w domu sie wszystko robi samo.Złożyła pozew o rozwód, chodzi na terapię ale widzę ze w jej zachowaniu niewiele się zmieniło.Uważam ze jest od niego uzależniona emocjonalnie i ciągle żyje nadzieją że bedzie lepiej....a ja wiem że nie będzie.Kwestia materialna nie ejst to przeszkodą, rodzice zgromadzili dobra materialne na tyle żeby kupić oddzielne mieszkania....mama może starać się o alimenty od ojca, poza tym, za kilka miesięcy wracam do pracy i moja mama będzie się zajmowała wnuczką więc oczywiście będzię miała pieniążki ode mnie. Wiem że jest to mamy decyzja i ja powinnam w to nie ingerować ale jest jeszcze młoda (56 i może sobie życ wiele lat bez ojca, bez stresu co przyniesie nowy dzień i bez poniżania...Ja ojca nienawidze choc nieraz jak pomyśle że to jest choroba....to moje spojrzenie troszke się zmienia.Poza tym my jako rodzina cierpimy najbardziej...nieraz mysle że chciałąbym sie wyprowadzić z miasta w którym mieszkam....Doradzcie mi czy mamie uświadomić fakt że lepiej nie bedzie, a może ona juz tak się to niego przyzwyczaiła że jest w stanie znosić te jego uwagi ( wg ojca mamy kochankiem jej teraz moj teść)Chciabym żeby moje dziecko miało normalnych dziadków...ojciec sie w nukiem nie interesuje...przez cała moja ciażę nie interesował sie również mną...może powinna zerwać z nim konkakty dla włąsnego zdrowia psychicznego?czy jednak traktowac go jako chorego, ale jak sie w stosunku do niego zachowywać??? naprawde jestem w kropce....Chetnie posłucham Waszym opini...Dziękuje

Proszę o pomoc....boje się o mamę mimo iż nie ma przemocy domowej...śni mi się koszmarne sny..czuje niepokój głównie rano...Nie wiem czy mam unikać ojca, czy mówić otwarcie o tym co mnie w jego zachowaniu wkurza ( ciągłe podejrzenie o zdrady mamy,nieinteresowanie sie wnuczkiem ) .Czy powinnam się o niego odizolować.Obecnie praktycznie nie jeżdże do rodziców gdyż kosztuje mnie to zbyt dużo zdrowia.A może wręcz przeciwnie powinnam jeździć tyle że unikać ojca ( z tym nie byłoby problemów bo i tak na ogół albo nie ma go w domu, albo siedzi sam zamknięty w pokoju i ślęczy przed komputerem) Proszę o rade szczególnie tych którzy mają doświadczenie z osobami chorym na zespół Otella.

Jeżeli się nie boisz ojca to powiedz spokojnie swoje zdanie o nim i jak ty z boku to widzisz .Może zmusi go to do myślenia,ale takie rozmowy nigdy nie są łatwe,.weż to pod uwagę .D rodziców oczywiście możesz jeżdzić tylko może wtedy,jak będziesz w dobrej kondycji psychicznej

Najlepiej byłoby nakłonić ojca na wspólną psychoterapię, ale pewnie się nie zgodzi.