Forum: Zaburzenia psychiczne

Wszystko trzymam w sobie

Witaj, no właśnie, przez to, że wszystko dusisz w sobie, nie pomaga ci. Koniecznie jest ci potrzebny psycholog.Nie radzisz sobie ze swoimi problemami sama. Blizny już są, może jak w przyszłości ułożysz sobie życie, można je usunąć chirurgicznie, a co do wagi, to jest w sam raz. Przy twoim wzroście ważąc 40kg, będziesz wyglądać jak patyczak-taki owad. Powinnaś skorzystać koniecznie z pomocy psychologa, bo oprócz traumy, która cię spotkała, masz kompleksy, których też musisz się pozbyć. Powinnaś siebie zaakceptować. Co mają powiedzieć ludzie bez nóg czy rąk- potrafią korzystać z życia mimo kalectwa.

Kika z szacunkiem ale nie przyrownuj kto ma gorzej a żyje. Ja osobiście uważam że nie ma tu miejsca na rady typu musisz, powinnaś itd. Znam kilka sposobów na uwolnienie Cię z tego stanu. Zapraszam na priv.

,,,bardzo dobrze, że masz sposób, aby pomóc, Feel The, o to chodzi właśnie.

problem onanizowania można przezwyciężyć dietą bezmięsną, gdyby cię rodzice przymuszali to szczególnie wędliny z wieprzowiny staraj się wyrzucać dyskretnie . Ja dokarmiam swoimi porcjami okoliczne koty . Oczywiście jeśli masz wyrozumiałych rodziców to na twoją prośbę sami na pewno pomogą ci i odsuną te niezdrowe wyroby z codziennych posiłków .

Nie mogę napisać. Proszę napisz

kika, do jasnej anielki czy ty chcesz napędzić dziewczynie poczucie winy z powodu jej cierpienia? właśnie w takich chwilach argument pt. bo inni mają gorzej jest najgorszym, co można powiedzieć cierpiącej osobie... wpędza ją w poczucie winy i przez to pogarsza jej stan, sugeruje że jest egoistką nie zauważającą innych naokoło...
mój wykładowca mawiał, że najpierw musimy rozprawić się z własnymi demonami aby prawdziwie pomagać innym... komuś ze złamaną nogą przecież nie każesz biec by ratował innych z pożaru... ksiądz luterański mówił mi to samo co wykładowca... tak, powiedział to duchowny!
dlaczego więc mówić komuś z problemem psychicznym że jego problem to nic wobec niepełnosprawności fizycznej? a w czym niepełnosprawność fizyczna jest "lepsza" od cierpień psychicznych? bo tak nakazuje społeczeństwo, które prędzej zaakceptuje osobę bez nóg niż osobę z PTSD? pomijam fakt, że spotkałam się z takimi wrogimi demotami na fejsie wobec nas ze strony środowiska onkologicznego. kika, tak bardzo się tu udzielasz... a ja ci radzę, wyjdź z utartych schematów i stereotypów, bo nieświadomie przyczyniasz się do dyskryminacji takich jak my!
kiedyś, po próbie gwałtu usłyszałam od matki że co ja płaczę gdy koleżance z klasy zmarła mama... efektem były lata z poczuciem nieuzasadnionej winy, nie umiałam jej pomóc jednocześnie cierpiąc z powodu poważnego naruszenia moich granic...

Laudiadia - uważam że Twoje problemy z odżywianiem są wynikiem tego że boisz się że jak przytyjesz, to będziesz bardziej atrakcyjna a to otworzy drogę do skrzywdzenia Ciebie. Rozumiem to, choć poszłam w drugą stronę - jestem otyła i boję się schudnąć. Ważę ok 101 kg przy wzroście 166cm.

czy bałaś się/boisz się że jak ludzie poznają o Tobie prawdę to Cię odrzucą? że psycholog i psychiatra potraktuje Cię według jakichś zas***nych uprzedzeń które wciąż pokutują w społeczeństwie? zajrzyj na niebieską linię, mają tam wyszukiwarkę instytucji pomocowych, a w nich pracują przeszkoleni specjaliści, ludzie gruntownie wykształceni...

czy boisz się,że jak się otworzysz to ból stanie się nie do wytrzymania? wiesz, lubię to porównywać do ropnia... jak taki narasta, robi coraz więcej szkód w organizmie, bywa przez to śmiertelny... otwarcie zmiany boli, owszem, ale jest konieczne dla procesu oczyszczania się organizmu z toksyn... możesz też poczuć wyzwalającą energię... oto prawda, skrywana na dnie duszy wychodzi na jaw, nie jesteś sama, masz sprzymierzeńców... oto ropa się szybciej wylewa a rana oczyszcza...

jesteś w wieku mojego brata... młodziutka, całe życie przed Tobą... oczyszczanie tej rany zaboli, ale potem pozostanie tylko blizna... uprzedzam, i blizna na dalsze lata zaboli... ale można z tym żyć... można czuć wiatr we włosach... szczęście... radość z szumu drzew i śpiewu ptaków...

nie wiem jak jest z Twoją wiarą w Boga, ale modlitwę szczerze polecam... tak cudownie uspokaja...
jako osoba wierząca powiem Ci, że Twoje cierpienia zostaną pomszczone, na tym lub tamtym świecie... mamy obrońcę Boga, a On widzi nasz ból... może zapytasz, dlaczego do tego dopuścił... zacząć należy od tego, że to nie Twoja wina, a że spowodował to grzech krzywdziciela... ludzkość niestety jest skażona grzechem i taki z tego zonk...

kawa-to, może i masz rację, tylko, że ja też w dzieciństwie byłam molestowana przez mojego ojca mając 8-9 lat, znęcał się psychicznie i fizycznie nade mną w owym czasie i nad moją mamą. Sama przeszłam piekło na ziemi, dopóki moja mama nie uciekła od naszego oprawcy do zupełnie innego miasta. Staram się po wielu, wielu latach o tym zapomnieć i żyć w miarę normalnie, mimo kłopotów zdrowotnych i innych. Więc nie obruszaj się tak na moją wypowiedż, każdy ma bowiem ze swojego punktu widzenia- się wypowiedzieć.