Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam serdecznie. Ja i moja żona jesteśmy razem ponad 3 lata, małżeństwem jesteśmy rok i 2 miesiące. Wzięliśmy ślub cywilny, gdyż spodziewaliśmy się dziecka. Dziś nasz syn ma rok i wszystko byłoby pięknie gdyby nie to, że moja kobieta po porodzie zaczęła mnie traktować jak wroga. Od roku mieszkamy razem. Wygląda to tak, że kiedy ja jestem w pracy, ona siedzi zamknięta z dzieckiem w jednym pokoju, cały czas leży wpatrzona w ekran telefonu. Ja po powrocie z pracy zamieniam się w panią domu, gdyż moja żona nie potrafi umyć nawet naczyń od czasu do czasu. Kompletnie nic nie robi tłumacząc się że nie ma siły lub że z dzieckiem się nie da, tymczasem ja niemalże codziennie robię sobie śniadanie i sprzątam jednocześnie pilnując dziecko. Ciągle jest na mnie obrażona, mówi że mnie nienawidzi i wyzywa od najgorszych przekleństw. Jest także agresywna. Generalnie w miesiącu jest parę kilkugodzinnych przebłysków jej dobrego nastroju, jednak wystarczy, że coś zrobi się nie po jej myśli, to od razu wyzywa i szarpie. Robiłem już wszystko by ją zadowolić. Wcale nie chodzi mi o to by była kurą domową, ale o równy podział obowiązków. Chciałbym żeby poszła kiedyś do pracy, żeby rozwijała się, kształciła dalej. Jednak ona potrafi mówić tylko "nie". Natomiast ja jestem dość ambitny, marzy mi się w przyszłości być kimś, dużo zarabiać, mam zamiar kształcić się najdłużej jak się da. Nie lubię siedzieć w domu i nic nie robić- dla mnie to czas stracony. Moi teściowie też są oburzeni tym, że ona nie ma do mnie szacunku i że tak się zachowuje. Nawet w domu nikt jej nie lubi. Jestem tym wszystkim już wykończony. Przez jej zachowanie wydaje mi się że już jej nie kocham. Często myślę o rozwodzie. Przecież małżeństwo nie wygląda tak, że jedna osoba jest ciągle poniżana przez drugą bez powodu. Bardziej chciałbym ułożyć sobie życie z inną kobietą, która będzie mnie szanować niż być z moją żoną, tylko boję się że będzie załamana, gdyż nadal coś do niej czuję lecz nie mogę pozwolić by własna żona traktowała mnie jak śmiecia. Jak wybrnąć z tej sytuacji? Czy to ona ma jakąś depresję poporodową? Czy to ja mam syndrom sztokholmski? A może to po prostu niezgodność charakterów? Proszę o jakąś radę. Pozdrawiam

Witaj.Na pewno rozmawiałeś z treściami i sam też ją znasz i czy ona przedtem tez taka była? Dziecko przewraca świat do góry nogami.Nowe obowiązki wobec rodziny i brak czasu dla siebie robią swoje.Wygląda na depresję albo poprostu nie była gotowa na dzieck.Nie piszesz ile ma lat ale skoro piszesz o dokształcaniu, to wnioskuję, że jest mloda.Może rodzice podstawiali wszystko pod nos i teraz ma problem aby robić w domu cokolwiek?

Fire,czy Ty zawsze musisz być taki,,miły''?

Wsplczuje zonie... Proponuje ozen sie z tesciowa skoro tak Cie wspiera..
Chcesz sobie ulozyc zycie z inna?tzn jaka? Robotem,ktory wszystko wokol Ciebie zrobi? Taki ambitny to do naczyc i siedzenia w domu z dzieckiem sie nie nadajesz co?
Twoja zona ma problem oj ma- z niedojrzalym mezem zapatrzonym w czubek wlasnego nosa!

fireauger1 specjalista bezdzietny..bez żony.. taki to się może wczuwac!

Witam. Może twoja żona ma depresję lub nie była gotowa? A może tez ma to jakiś związek z jej rodziną? Może jako dziecko miała jakieś przezycia, wychowanie w domu itp. Bo to też może mieć wpływ na teraźniejsze życie. Dziecko wiąże też się z ogromną przemianą w życiu. Jeśli nadal ją kochasz to walcz o nią i o małżeństwo. Może nwm zorganizuj jakąś kolację ale tam sam na sam? Ale mówisz też o innej kobiecie... rozumiem że możesz teraz we wszystko wątpić.. ale jakbyś ją kochał byś nawet nie pomyślał o innej a byś próbował walczyć, naprawić. Mimo tego co postanowisz, pamiętaj, że ona może być chora oraz to że ona jest matką twojego dziecka.