Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam,
Jestem w zwiazku z dziewczyna która cierpi na jedna z chorób psychicznych. Leczy się i przyjmuje silne leki psychotropowe, przez co miewa różne zachowania czesto dla mnie nie zrozumiałe. Jak twierdzą specjaliści jest już prawie zdrowa, chociaż bierze nadal te silne leki.
Od kiedy dowiedziałem sie o chorobie starałem się wszystko zrozumieć, byłem cierpliwy i wyrozumiały. Wiedziałęm, że choroba nie może być powodem rozpadu zwiazku, ale teraz wydaje mi sie, że to nigdy nie minie.
Pomimo tego chce pomagać dalej walczyć jej z chorobą.

Chciałbym, żeby ktoś podzielił sie ze mną swoimi doświadczeniami, bo czasami już nie wiem z kąd brać siłe by dalej walczyć.

witaj, na co się leczy twoja dziewczyna?

mam chorego męża leczy sie 9-10 lat, ma nerwice natrectw, jakoś znajduje siły bo jest zawsze nadzieja ze będzie lepiej, ja w odróżnieniu od niego widzę szklankę do połowy pełną a on pustą- rozumiesz, jestem mu potrzebna tak twierdzi niestety jak lepiej sie czuje ta jego miłość do mnie gdzieś po drodze maleje i nie okazuje mi jej jak wtedy gdy jest gorzej. juz sie przyzwyczaiłam,
chcesz jej pomóc to dobrze pomagaj w miare możliwości lecz jeśli zauważysz ze związek z nią nie ma przyszłości ze z jej chorobą nie będziesz w stanie wygrać to....powiem szczerze gdybym wiedziała co mnie czeka to bym ślubu nie brała tylko zakończyła znajomość a miłość? kiedyś by mi przeszło,a teraz ciągnę tem wózek bo na dobre i na złe...rozumiesz.

ale żeby ci humoru nie psuć to skoro lekarze mówią ze już prawie zdrowa to jest nadzieja na spokojne życie i ze ona wyzdrowieje,

"prawie" robi wielka różnicę. czyli? nie jest w remisji. czy "specjaliści" zdiagnozowali coś konkretnego? bo wiesz, chorób skolko ugodno

(patrz: allpsych.com/disorders/dsm.html)



, i nie wszystkie maja dobre rokowania, zresztą sam piszesz, że "to nigdy nie minie". tyle na podstawie Twojej jednej jedynej zdawkowej wypowiedzi, pozdrawiam.

Mam podobny problem. Nie wiem co robić

Albo się poświęcamy, bo miłość jest silniejsza, albo odpuszczamy- jeżeli nie dajemy rady. To jest indywidualna decyzja. Bo żyjąc z osobą z zaburzeniami psychicznymi- musimy sami mieć silną, zdrową psychikę.