Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od kilku lat jestem bezrobotnym. Po stracie pracy szukałem nowej wysyłając setki podań,ale bez żadnego efektu. Od dwóch lat przestałem szukać pracy, bo teraz liczą się tylko młodzi,a ja jestem coraz starszy. Około roku po utracie pracy przestałem spotykać się ze znajomymi,bo oni mają normalne życie,a ja jestem nikim więc nie mam o czym z nimi rozmawiać. Moje życie to wegetacja. Cały czas siedzę w domu i staram się nie wychodzić,bo nie chcę i nie mam po co wychodzić.Czekam na odpowiednią chwilę,aby odejść z tej nicośći,bo życie jest tylko dla wybranych.Śmierć to jedyne wyjście dla mnie i nic innego mnie już nie interesuje. ŻAŁUJĘ, ŻE ŻYJĘ.

Życie nie jest bez sensu, to ludzie budują swoją rzeczywistość. Z czego w takim razie się utrzymujesz? Wiesz co trzeba zebrać się do kupy i ruszyć dupe, a nie żalić się. Poddałeś się, ale nigdy nie jest za pózno żebyś się podniósł

napewno nie jest ci latwo ale jesli bedziesz sie izolowal to praca sama do ciebie nie przyjdzie.telewizje napewno ogladasz wiec temat do rozmowy zawsze sie znajdzie.wyjdz do ludzi. nawet na spacer ..jesli nie masz nikogo bliskiego to tym bardziej szukaj towarzystwa a napewno znajdziesz.jesli nie masz kasy wejdz do ksiegarni tam mozesz poczytac,,jak przestac sie martwic i zaczac zyc,,to ciekawa ksiazka mysle ze znajdziesz tam jakies rady dla siebie.

To ja założylem wątek. Żyję dlatego,bo jestem pasożytem u rodziny.Czyli jestem nikim.Nie żalę się. Po prostu chciałem to wyrzucić z siebie. Nic już nie robię.bo wiem,że człowiekiem już nie będę.W moim wieku zaczynać życie od początku jest już za pózno (40l). Ci co mają normalne życie to z pogardą patrzą na takich jak ja.

To ja założylem wątek. Żyję dlatego,bo jestem pasożytem u rodziny.Czyli jestem nikim.Nie żalę się. Po prostu chciałem to wyrzucić z siebie. Nic już nie robię.bo wiem,że człowiekiem już nie będę.W moim wieku zaczynać życie od początku jest już za pózno (40l). Ci co mają normalne życie to z pogardą patrzą na takich jak ja.

Ja uważam, że jesteś bardzo wartościowym człowiekiem. Masz jakiś wgląd w siebie i wiesz, że coś powinno się w twoim życiu zmienić. Większość ludzi topi to w alkoholu aż do całkowitej znieczulicy i odmóżdżenia, reszta zapracowuje i zatraca się w pracy. To, że ci się w życiu nie udało nie jest niczym wstydliwym. Pracę zawsze możesz znaleźć, zacząć od czegokolwiek, nawet małopłatnego. Byle coś mieć dla siebie i pokazać ludziom swoje chęci. Na boku możesz zacząć się rozwijać, czytać jakieś książki (nie wiem jakie masz wykształcenie i nie wiem jakie są twoje zainteresowania), zająć się czymś pożytecznym i co by cię wyrażało, albo, jeśli nie masz dobrego wykształcenia, idź i się edukuj, nigdy na to nie jest za późno. To, co czujemy, to tylko wynik niekorzystnych sytuacji oddziaływujących na nas. Jeśli chcemy, możemy to zmienić. Wtedy perspektywy diametralnie się zmieniają. Trzeba tylko pracy i solidności. Bo za darmo nic nie ma. Każdego na to stać.

Oczywiście, że jsteś wartościowy. Wiesz, że jest nie tak i to jest ok. Widać, że jestes inteligętny

Zapamiętajcie sobie,że syty nigdy nie zrozumie głodnego.