Forum: Psychiatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witajcie.
Od pewnego czasu życie przestało mnie cieszyć, innymi słowy- egzystuję, bo muszę. Szkoła mnie wyniszcza (3 klasa gimnazjum), z dnia na dzień z nauką jest coraz gorzej. Moja pasja nie sprawia mi już takiej przyjemności jak kiedyś- oczywiście nadal kocham konie, ale nie umiem się szczerze uśmiechać czy zaśmiać. Jest mi tak cholernie ciężko z samą sobą. W rzeczywistości nie mam przyjaciół czy nawet znajomych. Jedynie w internecie mogę komuś ufać... To dziwne, prawda? Ale faktycznie tak jest. Mam myśli samobójcze, z drugiej zaś strony chcę na chwilę obecną śmierci uniknąć.
Tak bardzo pragnę być ponownie szczęśliwa, inaczej już nie mogę.

Nie jesteś sama w takiej sytuacji, choc jestem starszy to mam podobnie i moje pasje przestały mnie już interesować, życie stoi w miejscu. Możesz się pocieszać że jesteś jeszcze bardzo młoda i masz szansę zmienić swoje życie na lepsze, zanim ułożysz je sobie, skończysz szkole. Myślę że szkoła jest właśnie dobrym miejscem na zdobycie kolegów, koleżanek trzeba się tylko trochę otworzyć na ludzi

A Ty Cichy już coś działasz w tym kierunku jakieś plany na rozpoczęcie nawiązywaniu znajomości w realu czy dalej się blokujesz??

Jesli o mnie chodzi to idę za tydzień że znajomymi z pracy na imprezkę

Ja też chcę na imprezkę