O tym, że sen jest po prostu niezbędny do utrzymania zdrowia, nie trzeba zapewne nikogo przekonywać. Niejednokrotnie mówi się przecież o tym, że w jego trakcie dochodzi chociażby do konsolidacji różnych pozyskanych za dnia wspomnień, jak i że to właśnie nocą układ nerwowy ma okazję do regeneracji. Podczas snu istotna jest również aktywność komórek układu odpornościowego w układzie nerwowym, o czym donoszą specjaliści z University of Rochester Medical Center.

Popołudniowa drzemka dla jednych jest ucieczką od stresu, dla innych z kolei ratunkiem przed zmęczeniem i pomocą w odzyskaniu sił. Jednak jaka jest granica pomiędzy drzemką a normalnym snem? Jak długo powinna trwać, żeby wzmocniła nasz organizm w chwili kryzysu? Odpowiedź poniżej.

Istnieje wiele czynników, które mogą pomóc w poprawie Twojego snu – zakup nowego materaca, regularne ćwiczenia czy ograniczenie jedzenia i spożywania alkoholu w późnych godzinach wieczornych. Nowe badania sugerują, że pomóc może także optymistyczne usposobienie.

O tym, że z różnymi dotyczącymi snu problemami związane jest zwiększone ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego, wspomina się już od dłuższego czasu – jako przykład można tutaj podać to, że nasiloną możliwość wystąpienia schorzeń kardiologicznych mają pacjenci z zespołem obturacyjnego bezdechu sennego. W ostatnim czasie naukowcy z University of Arizona przyglądali się z kolei temu, czy i jaki wpływ na wartość ciśnienia tętniczego ma zła jakość snu.

Przesypianie niezbędnej w ciągu doby ilości godzin zapewnia nam nie tylko poczucie wypoczynku, ale i korzystnie wpływa na nasze zdrowie – w niejednym już badaniu dowodzono w końcu, że sen jest zwyczajnie niezbędny do utrzymania dobrej kondycji zdrowotnej. W ostatnim czasie specjaliści z amerykańskiego National Heart, Lung, and Blood Institute przyglądali się temu, jaka istnieje zależność pomiędzy nieregularnościami w sypianiu a ryzykiem różnych problemów zdrowotnych, takich jak m.in. nadciśnienie tętnicze, otyłość oraz hipercholesterolemia.

Sen człowieka składa się z 3 faz snu NREM oraz następującej po nich fazy snu REM. Całość cyklu trwa około 1,5 godziny i powtarza się po sobie.

Higiena snu to zbiór czynności wykonywanych i warunków panujących w naszej sypialni, które prowadzą do poprawienia jakości snu i tym samym do lepszego, efektywniejszego wypoczynku.

Bezsenność dotyka około dziesięć procent populacji. Główne objawy obejmują trudności z zasypianiem, jednak pomimo podobnych oznak choroby reakcja na leczenie osób borykających się z zaburzeniami snu może się znacznie różnić. Aby określić typy bezsenności, naukowcy przeanalizowali informacje od ponad czterech tysięcy osób, które wypełniły ankietę on-line dotyczącą ich nawyków snu. Projekt nazwano Holenderski Rejestr Snu.

Rola snu w życiu człowieka wciąż nie jest zupełnie jasna. Znane są natomiast konsekwencje braku lub poważnych zaburzeń snu (deprywacji) – są nimi zaburzenia nastroju, koncentracji, a nawet poważne zaburzenia psychiczne. Po 72 godzinach pojawiają się silne halucynacje i większość ludzi nie jest w stanie utrzymać stanu czuwania.

Wiele osób często rezygnuje z wieczornych treningów ze względu na panujące przekonanie, że przyczyniają się one do problemu bezsenności. Dotychczasowe badania sugerowały przełożenie aktywności fizycznej na wcześniejsze godziny dnia. Najnowsze wyniki eksperymentu pokazują jednak, że nie tylko nie powoduje ona problemów ze snem, ale może także zmniejszać apetyt.

Specjaliści z amerykańskich Centrów Kontroli i Prewencji Chorób (CDC, z ang. Centers for Disease Control and Prevention), zajmujący się tematyką snu, zalecają osobom dorosłym spać ponad 7 godzin.Aby jednak najlepiej dobrać ilość godzin potrzebną do snu, warto znać jego fazy, etapy i długość cykli.

Nasz organizm wytwarza substancje, które wpływają na stan ilościowy naszej świadomości – a więc na to, czy chce nam się spać, czy też jesteśmy pobudzeni i chętni do działania.

Bezsenność u pacjenta rozpoznać można już na podstawie zgłaszanych przez niego subiektywnych dolegliwości.

Jak donoszą amerykańscy naukowcy, myśl, że możemy doświadczyć bezsenności, jest bardziej szkodliwa dla organizmu niż sama przypadłość. Osoby, które twierdzą, że cierpią na insomnię – niezależnie od jakości snu – są bardziej narażone na zaburzenia psychiczne.

Samotność staje się coraz poważniejszym problemem. Pomimo coraz większej ilości narzędzi do komunikowania się z innymi ludźmi jesteśmy coraz bardziej osamotnieni. Statystyki wyraźnie to pokazują – jak podają naukowcy problem ten dotyczyć może nawet 75% ludzi na świecie.

Sen jest niezwykle ważna czynnością fizjologiczną człowieka, zajmującą około 1/3 życia człowieka. Dzisiejsze realia życia codziennego pokazują jednak, że sen zaczyna mieć coraz mniejszą wartość i nie zwraca się uwagi na negatywne skutki, jakie przynieść może jego niedobór. Szczególne znaczenie ma to w przypadku młodzieży jednak, jak pokazują badania, również w tej populacji spotykane są problemy ze snem i jego zaburzenia, co niesie za sobą wiele negatywnych konsekwencji.

Podstawowym badaniem, które pozwala zarejestrować zmiany czynności fizjologicznych organizmu człowieka w trakcie snu jest badanie polisomnograficzne. W rękach specjalisty stanowi niezastąpione narzędzie do diagnostyki wielu zaburzeń snu (m.in. chrapania, narkolepsji, somnambulizmu i innych). Z badania można uzyskać bardzo wiele informacji, ale dopiero umiejętność ich logicznej interpretacji pozwala na wysnucie wniosków ważnych dla zdrowia. Jakie są parametry rejestracji, zakresy zmiennych i które dane są istotne dla lekarza interpretującego badanie?

Sen u osób dorosłych zajmuje nawet do 30% życia – to dużo. Nocny odpoczynek jest nam niezbędny do prawidłowego funkcjonowania. Bezsenność może wystąpić w każdym wieku, zarówno u dzieci jak i u dorosłych. Jak sprawdzić, czy sen przebiega prawidłowo i jak zaklasyfikować ewentualne zaburzenia? Poniżej objawy oraz podział bezsenności.

Bezsenność to subiektywna dolegliwość, która polega na zbyt krótkim, nieregenerującym śnie, prowadzącym do obniżenia sprawności organizmu w trakcie dnia. O bezsenności zwykle mówi się dopiero w tedy, gdy problemy z zasypianiem występują co najmniej trzy razy w tygodniu przez przynajmniej miesiąc czasu.

Bezsenność zwiększa ryzyko depresji, niskiej jakości życia i otyłości.