Depresja i otyłość zwiększają ryzyko problemów ze snem prowadzących do wielu chorób i wypadków w pracy.

Wyniki badań na myszach wskazują na źródło powiązań pomiędzy otyłością a depresją u ludzi.

Główną przyczyną depresji i lęku u dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami są opuszczenie, ignorowanie lub znęcanie się przez rówieśników.

Sposób mówienia a nadmiernej wadze wpływa na ryzyko obniżonego nastroju.

Chorzy na schizofrenię obciążeni są półtora razy wyższym ryzykiem udaru mózgu.

Nie tylko leki, ale również sama schizofrenia zwiększa ryzyko zaburzeń odżywiania.

Osoby żyjące samotnie 1,81 razy częściej mają depresję.

BMI ponad 25 występuje częściej u mężczyzn z chorobą afektywną dwubiegunową i u kobiet ze schizofrenią.

Najnowsze badania dają nadzieję na wyprodukowanie leków przeciwpsychotycznych nie wywołujących zaburzeń metabolicznych.

Wyniki testu 6MWT pacjentów ze schizofrenią pokrywają się z poziomem sprawności, nasileniem objawów, BMI, paleniem tytoniu i dawkami zażywanych leków.

Różne antypsychotyki II generacji przyjmowane przez młodych pacjentów z ChAD mają różne profile skutków ubocznych.

Cukrzyca typu 2 wiąże się z częstszym występowaniem depresji, otyłości, bezrobocia i samotności.

Nastolatki z zaburzeniami umysłowymi mają podwyższone poziomy białka C-reaktywnego i lipidów we krwi.

Chorzy na schizofrenię częściej mają zespół metaboliczny niż zdrowe osoby.

Pacjenci korzystający z wizyt w poradni znacznie częściej mają objawy zespołu metabolicznego niż ci, którzy leczą się w szpitalu.

Udar mózgu częściej występuje u chorych na depresję.

Bezsenność zwiększa ryzyko depresji, niskiej jakości życia i otyłości.

Nadwaga i zaburzenia metaboliczne decydują o ryzyku śmierci z powodu chorób układu krążenia.

Wysoki poziom leptyny chroni przed depresją.

Otyłość i siedzący styl życia zmniejszają jakość życia chorych.