Biegunem nazywamy miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające ekstremalne cechy. Bieguny (północny i południowy) to takie miejsca na Ziemi, które są swoimi absolutnymi przeciwieństwami - najdalej wysunięty na północ obszar półkuli północnej i analogiczny obszar na półkuli południowej. Jeżeli coś jest opisywane jako dwubiegunowe to na pewno możemy się spodziewać szerokiego spektrum zjawisk. Słowo „biegun” oznacza ekstremum, maksymalne nasilenie danej cechy. Właśnie tak należałoby spojrzeć na CHAD – nieustanne lawirowanie pomiędzy afektywnymi ekstremami, od depresji aż po stan manii.

Ze względu na fakt, że choroba afektywna dwubiegunowa i zaburzenie osobowości typu Borderline mogą mieć podobny przebieg kliniczny, istnieje ryzyko postawienia u pacjenta niewłaściwego rozpoznania. Trafna diagnoza u chorych z wymienionymi zaburzeniami jest o tyle istotna, że różne jest leczenie tych jednostek, ale i różne są zagrożenia z nimi związane. Podobieństwa bywają na tyle duże, że nawet doświadczony psychiatra może napotkać problemy w różnicowaniu ChAD z Borderline: są jednak na nie sposoby.

Choroba afektywna dwubiegunowa, inaczej zaburzenia afektywne dwubiegunowe to zespół zaburzeń, które charakteryzuje występowanie okresów depresji, manii oraz okresów/ epizodów mieszanych.

Wielu pacjentów oraz osoby z ich otoczenia zastanawiają się kiedy mamy do czynienia z chorobą afektywną dwubiegunową?

Dziwne zachowanie czy choroba afektywna dwubiegunowa.Wiele osób zastanawia się kiedy możemy mówić o chorobie afektywnej dwubiegunowej a kiedy mamy do czynienia z osobą o silnym charakterze, pewną siebie, nader spokojną, wycofaną z życia rodzinnego i kontaktów z przyjaciółmi.

Choroba afektywna dwubiegunowa, inaczej zaburzenie afektywne dwubiegunowe (CHAD), rozpoczyna się w większości przypadków około 35-40 roku życia i związana jest z występowaniem dwóch rodzajów zachowań: depresyjnych (smutek, przygnębienie, brak chęci do życia, nawiązywania kontaktu z innymi osobami) oraz manii (nadmierna pobudliwość, euforia, ryzykowne a nawet bardzo niebezpieczne zachowania).

Zespół maniakalny charakteryzuje się nadpobudliwością, euforią i podwyższonym nastrojem, zazwyczaj nie dostosowanym do sytuacji. Wraz z występującymi epizodami depresyjnymi stanowi składową afektywnej choroby dwubiegunowej.

Pomimo braku dowodów prawie 40 procent pacjentów otrzymuje antydepresanty.

Wczesna diagnoza zwiększa prawdopodobieństwo wyzdrowienia.

Pierwszymi objawami zaburzeń psychotycznych są utrata energii i problemy z koncentracją, natomiast depresji - smutek i izolacja społeczna.

Szybszy spadek gęstości kości zaczyna się w przypadku mężczyzn ze schizofrenią od 40., a w przypadku kobiet – od 60. roku życia.

Natężenie objawów negatywnych nie związku ze skutecznością antypsychotyków II generacji.

Obniżony nastrój u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi nie jest wynikiem tych chorób ani skutkiem farmakoterapii.

Pomimo wzrostu świadomości społeczeństw nastawienie wobec ludzi z zaburzeniami psychicznymi ulega pogorszeniu.

Korzystanie z podręcznika zawierającego szczegółowe wskazówki zwiększa szanse na dobrą pracę.

Chorzy na schizofrenię i zaburzenia schizoafektywne nadużywający alkoholu bardzo często palą papierosy.

U zdrowych ludzi, którzy chociaż raz w życiu doznali przeżyć psychotycznych, występują bardziej nasilone ruchy mimowolne.

Poziom białka C-reaktywnego wiarygodnym wskaźnikiem ryzyka chorób układu krążenia.

Zbyt krótka hospitalizacja i nieprzyjmowanie leków zwiększają ryzyko ponownego przyjęcia do szpitala.

Wielu pacjentów z pierwszym epizodem psychozy wykazuje objawy depresji.