Depersonalizacja - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie
Depersonalizacja to stan, w którym występuje poczucie obcości samego siebie. Występuje w schizofrenii, nerwicach, zespołach depresyjnych, po użyciu niektórych substancji psychoaktywnych, w niektórych odmianach padaczki, przy przemęczeniu. Depersonalizacja często współistnieje z derealizacją.
Objawy i przebieg depersonalizacji
Doświadczając depersonalizacji człowiek odczuwa niepewność czy rzeczywiście istnieje, ma poczucie, że niektóre części ciała są oderwane od jego reszty, że jest obcym samemu sobie. Ma poczucie dziwności, deformacji własnego ciała. Osoba ta ma również wrażenie, że jej aktywność psychiczna, ciało ulegają jakościowej zmianie, są nierealne, odległe, zautomatyzowane. Jest też poczucie, że własne uczucia i przeżycia oddalają się, zanikają, giną.
Depersonalizacja często staje się przyczyną lęku chorego. Jeśli depersonalizacja występuje w przebiegu zaburzeń nerwicowych lub w depresji wtedy pacjent pomimo odczucia dziwności jest krytyczny, ma przekonanie, że są to tylko jego doznania, a nie faktyczna zmiana. Osoby chorujące na schizofrenię nie mają tego krytycyzmu.
Depersonalizację mogą także wywoływać substancje halucynogenne- grzyby halucynogenne (z rodzaju Psylocybe), LSD (dietyloamid kwasu lizergowego), wyciągi z kaktusa meksykańskiego zawierające meskalinę czy fencyklidyna (PCP).
Depersonalizacja może też występować w aurze przed napadem padaczkowym i w niektórych stanach ponapadowych (w padaczce).
Piśmiennictwo
Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi.
