Dysmorfofobia

Dysmorficzne zaburzenie ciała (dysmorfofobia) zaliczane jest do zaburzeń hipochondrycznych.
Cechuje się przesadnym przeżywaniem i wyolbrzymianiem drobnych mankamentów urody. Wymyślanie następnych defektów jest bardzo absorbujące, uskarżanie się na coraz to nowe defekty wyglądu może trwać całymi godzinami.
Skargi dotyczą najczęściej rzekomych defektów poszczególnych części ciała:
- krzywego nosa,
- brzydkich rąk,
- koślawych palców,
- krótkiej szyi,
- mogą też dotyczyć zmian skórnych: pieprzyków, piegów, przebarwień, a także zmarszczek i owłosienia.
Przesadne przeżywanie „defektów” w swoim wyglądzie doprowadza chorego do rozpaczy, frustracji i powoduje cierpienie. Dysmorfofobia znacznie pogarsza jakość życia i codzienne funkcjonowanie. Dysmorfoficzne zaburzenie ciała jest chorobą i tak traktowana wymaga konsultacji z lekarzem, który włączy odpowiednie leczenie.
Wyolbrzymienia nie są urojeniami i można je korygować. Objawów dysmorfofobii nie należy lekceważyć, gdyż towarzyszący im smutek może doprowadzić np. do zaburzeń nastroju lub innych zaburzeń psychicznych.
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- Cameron A. D.:, Psychiatria. Elsevier URBAN&PARTNER. Wrocław 2004.