Dysmorfofobia

Cechuje się przesadnym przeżywaniem i wyolbrzymianiem drobnych mankamentów urody. Wymyślanie następnych defektów jest bardzo absorbujące, uskarżanie się na coraz to nowe defekty wyglądu może trwać całymi godzinami.

Skargi dotyczą najczęściej rzekomych defektów poszczególnych części ciała:

• krzywego nosa,
• brzydkich rąk,
• koślawych palców,
• krótkiej szyi,
• mogą też dotyczyć zmian skórnych: pieprzyków, piegów, przebarwień, a także zmarszczek i owłosienia.

Przesadne przeżywanie „defektów” w swoim wyglądzie doprowadza chorego do rozpaczy, frustracji i powoduje cierpienie. Dysmorfofobia znacznie pogarsza jakość życia i codzienne funkcjonowanie. Dysmorfoficzne zaburzenie ciała jest chorobą i tak traktowana wymaga konsultacji z lekarzem, który włączy odpowiednie leczenie.

Wyolbrzymienia nie są urojeniami i można je korygować. Objawów dysmorfofobii nie należy lekceważyć, gdyż towarzyszący im smutek może doprowadzić np. do zaburzeń nastroju lub innych zaburzeń psychicznych.