Urojenia zakochania

Definiowane są jako fałszywe przekonania, których treść jest dla pacjenta całkowicie realna i oczywista mimo dostarczanych przez otoczenie dowodów błędności tych sądów. Urojenia zakochania (erotomania), znane również pod nazwą psychose passionelle.

Dotyczą prawie wyłącznie kobiet, a ich treścią jest głębokie, fałszywe przekonanie o miłości jakiejś obcej osoby. Najczęstszą postacią zaburzeń zakochania jest zespół de Clerambaulta polegający na urojeniu sobie przez pacjentkę tego, że jakiś starszy, majętny mężczyzna (obiekt urojeń) jest w niej zakochany.

Najczęstsze fałszywe sądy:

• szczęście obiektu urojeń jest całkowicie zależne od pacjentki (tylko ona może dać mu miłość),
• obiekt urojeń chroni pacjentkę, wykorzystując najbardziej wyszukane metody zapewnienia jej ciągłej opieki,
• obiekt próbuje nawiązać kontakt z pacjentką,
• obiekt jest najczęściej samotny,
• na drodze do osiągnięcia pełni szczęścia stoi rodzina lub inne przeszkody,
• obiekt urojeń jest zakochany w pacjentce bardziej niż ona w nim (satysfakcja).

Obiekt urojeń pacjentki z zespołem de Clerambaulta może znajdować się w poważnym niebezpieczeństwie, gdy chora będzie próbowała się z nim skontaktować.

Urojenia zakochania mogą też zagrażać zdrowiu lub nawet życiu osób, które według pacjentki stoją na przeszkodzie do jej szczęścia. Terapia jest oparta na leczeniu lekami antypsychotycznymi skojarzonymi z psychoterapią.