Odmienności depresji u pacjentów w wieku dorastania

Depresja jest jedną z najbardziej znanych jednostek psychiatrycznych. Pojawić się może ona u każdego: u dorosłego, osoby starszej czy u dziecka. W ostatniej z wymienionych grup postawienie rozpoznania depresji nie zawsze jest proste – przyczynami takiej sytuacji jest m.in. niezauważanie objawów przez otoczenie małego pacjenta oraz to, że depresja u dzieci przebiegać może nieco odmiennie niż u dorosłych.

Reklama

Depresja u dzieci: skala problemu

O patologicznym obniżeniu nastroju mówi się i słyszy coraz więcej – i dobrze, bo problem staje się coraz powszechniejszy. Anxiety and Depression Association of America podaje, że wśród 6-12 latków 2 do 3% z nich cierpi na depresję, w przypadku nastolatków problem szacunkowo dotyczy od 6 do 12%.

Depresją dziecięcą zainteresowana jest również Światowa Organizacja Zdrowia (WHO). Opublikowała ona w 2014 roku raport, według którego depresja i jej skutki przodują na liście przyczyn upośledzenia jakości życia w grupie wiekowej 10-19 lat.

Odmienności depresji u dzieci i młodzieży

Zapewne gdyby zapytać przeciętnego człowieka, z czym kojarzy mu się depresja, odpowiedź brzmiałaby: „ze smutkiem”. W przebiegu depresji u pacjentów pediatrycznych w obrazie klinicznym może dominować obniżenie nastroju, ale nie musi. W tej grupie wiekowej choroba może objawiać się inaczej – dziecko może być wyjątkowo drażliwe czy kapryśne. Uznane to może być za przejaw niegrzeczności czy braku posłuszeństwa wobec opiekunów, a tak naprawdę mieć podłoże chorobowe – rodzice powinni więc mieć się na baczności.

Podobnie wygląda aspekt aktywności ruchowej dziecka cierpiącego na depresję. Może ono przebywać cały dzień w jednym pomieszczeniu, unikając wykonywania jakichkolwiek wysiłków. Spotykana jest jednak również sytuacja, w której dziecko z zaburzeniami afektywnymi jest nadmiernie pobudzone.

Prawdopodobnie każdy rodzic usłyszał kiedyś od swojego dziecka prośbę o możliwość opuszczenia jednego dnia w szkole. W przebiegu depresji dzieci mogą się izolować, unikać nawet lubianych przez siebie rówieśników. Nagminne próby opuszczania dni szkolnych mogą być odbierane jako lenistwo, tymczasem również i one bywają związane z depresją.

fot. panthermedia

Poruszając aspekty związane z edukacją, należy również wspomnieć o wynikach osiąganych przez dziecko z depresją. Wzbudzić zainteresowanie rodziców powinno zwłaszcza ich nagłe pogorszenie się. W przebiegu depresji dzieciom zdarza się doświadczać zaburzeń koncentracji, które skutecznie mogą utrudniać im naukę. Innym problemem związanym z zaburzeniami afektywnymi jest poczucie niemocy oraz napotykanie trudności z wykonywaniem nawet prostych czynności.

Zwykło się przyjmować, że nastolatki przechodzą tzw. młodzieńczy bunt. Istnienie wahań nastroju w tej grupie pacjentów może być tłumaczone zachodzącymi w dojrzewającym organizmie zmianami hormonalnymi, ale nie tylko - wynikać mogą one również z depresji. Jeżeli wahania nastroju stanowią samodzielny problem, teoretycznie nie ma powodów do niepokoju. Warto jednak takiemu nastolatkowi się przyjrzeć – zauważenie innych potencjalnych objawów zaburzeń afektywnych może skłonić ku zasięgnięciu konsultacji z psychiatrą czy psychologiem.