Zaloguj
Reklama

Pseudohypoparatyroidyzm - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie

Badania diagnostyczne
Fot. Panthermedia
Badania diagnostyczne
(5)
Reklama

Pseudohypoparatyroidyzm zaliczany jest do chorób genetycznych, występujących stosunkowo rzadko. W przypadku tej choroby komórki organizmu są oporne na działanie parathormonu (PTH), który odgrywa kluczowa rolę w kontroli wydalania bądź ograniczenia stężenia wapnia w organizmie człowieka. Za wydzielanie PTH odpowiedzialne są przytarczyce (znajdują się w pobliżu bocznych płatów tarczycy). Działają one na zasadzie sprzężenia zwrotnego.
 

Objawy i przebieg pseudohypoparatyroidyzmu

Prawidłowe stężenie jonów wapnia, odgrywa bardzo ważną rolę w przypadku właściwego rozwoju oraz funkcjonowania organizmu. Ma on wpływ nie tylko na nasze kości ale także kurczliwość mięśni.

W momencie gdy komórki są oporne na działanie PTH mamy do czynienia z silnym obniżeniem poziomu jonów wapniowych (co skutkuje m.in. depresją, kruchością włosów oraz paznokci, próchnicą, problemami z układem kostnym oraz mięśniowym) przy jednoczesnym wzroście stężenia fosforanów w organizmie człowieka.


Wśród objawów charakterystycznych dla choroby Pseudohypoparatyroidyzmu są m.in.: pojawiające się ubytki w uzębieniu, kruchość włosów oraz paznokci, skurcze kończyn górnych oraz dolnych, uczucia mrowienia oraz drętwienia tych narządów, nagle pojawiające się problemy ze wzrokiem (brak ostrości widzenia, niedowidzenie, zaćma) oraz nagle pojawiające się o nie znanej etiologii napady padaczkowe.
 

Leczenie pseudohypoparatyroidyzmu

Diagnostyka choroby Pseudohypoparatyroidyzm polega na dokładnym zebraniu wywiadu, obserwacji i opisie objawów towarzyszących pacjentowi a także na wykonaniu badań laboratoryjnych oraz hormonalnych. Chorobę leczy się najczęściej za pomocą preparatów wapniowych a także przy włączeniu witaminy D.

W celu obniżania poziomu fosforanów stosowane są leki, których cele jest wiązanie fosforu oraz właściwa dieta uboga w związki zawierające fosfor.


Kluczowa rolę ogrywa stała opieka lekarska oraz konsultacje lekarskie.
 

Piśmiennictwo

Bibliografia:

  1. „Neurologia kliniczna” R. Mazur, Via Medica, Gdańsk 2007, wyd. 3.
  2. „Neurologia” W. Kozubski, P.P. Liberski, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, wyd. 1.
  3. „Choroby układu nerwowego” pod redakcją W. Kozubskiego i P.P. Liberskiego, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
     

Reklama
(5)

Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi.

Komentarze