Osobowość histrioniczna
Osobowość histrioniczna należy do grupy zaburzeń psychicznych zwanych zaburzeniami osobowości.
Klasyfikacja DSM IV obejmuje kilka grup zaburzeń osobowości różniących się obrazem klinicznym. Osobowość histrioniczna wyróżniana jest w obrębie grupy B skupiającej zaburzenia charakteryzujące się nadmierną ekspresją emocji i teatralnością.
Kryteria diagnostyczne osobowości histrionicznej obejmują:
- egocentryzm,
- teatralność, skłonność do wyolbrzymiania,
- nadmierna emocjonalność,
- nieumiejętność radzenia sobie z krytyką,
- niedojrzałość emocjonalna i seksualna,
- potrzeba uwodzenia, flirtowania,
- częste kontakty seksualne z przypadkowymi osobami,
- chwiejność i powierzchowność,
- pragnienie bycia w centrum uwagi, potrzeba aprobaty i bycia uwielbianym,
- zależność od otoczenia, uleganie sugestiom i wpływom innych,
- skłonności do manipulacji,
- burzliwe ralacje interpersonalne, nieumiejętność tworzenia trwałych związków.
Rozpoznanie osobowości histrionicznej nie jest łatwe, gdyż niektóre objawy diagnostyczne mogą występować także w innych zaburzeniach osobowości tj.: osobowość narcystyczna czy osobowość graniczna. Terapia zaburzeń osobowości opiera się głównie na psychoterapii, której celem jest zwrócenie uwagi chorego na występujące w jego zachowaniu odchylenia od normy i próbę zmienienia jego sposobu myślenia.
