Osobowość histrioniczna

Klasyfikacja DSM IV obejmuje kilka grup zaburzeń osobowości różniących się obrazem klinicznym. Osobowość histrioniczna wyróżniana jest w obrębie grupy B skupiającej zaburzenia charakteryzujące się nadmierną ekspresją emocji i teatralnością.

Kryteria diagnostyczne osobowości histrionicznej obejmują:

• egocentryzm,
• teatralność, skłonność do wyolbrzymiania,
• nadmierna emocjonalność,
• nieumiejętność radzenia sobie z krytyką,
• niedojrzałość emocjonalna i seksualna,
• potrzeba uwodzenia, flirtowania,
• częste kontakty seksualne z przypadkowymi osobami,
• chwiejność i powierzchowność,
• pragnienie bycia w centrum uwagi, potrzeba aprobaty i bycia uwielbianym,
• zależność od otoczenia, uleganie sugestiom i wpływom innych,
• skłonności do manipulacji,
• burzliwe ralacje interpersonalne, nieumiejętność tworzenia trwałych związków.

Rozpoznanie osobowości histrionicznej nie jest łatwe, gdyż niektóre objawy diagnostyczne mogą występować także w innych zaburzeniach osobowości tj.: osobowość narcystyczna czy osobowość graniczna. Terapia zaburzeń osobowości opiera się głównie na psychoterapii, której celem jest zwrócenie uwagi chorego na występujące w jego zachowaniu odchylenia od normy i próbę zmienienia jego sposobu myślenia.