Porady specjalisty z kategorii: Psychoterapia

Pacjenci, którym zalecana jest psychoterapia, zazwyczaj pytają o to, na czym opierać się będzie cały ten proces. Jednej, uniwersalnej odpowiedzi na takie pytanie zwyczajnie nie ma – nurtów psychoterapii wyróżnia się co najmniej kilka i tak naprawdę terapia prowadzona według jednego z nich może wyglądać całkowicie inaczej niż praca terapeutyczna w całkowicie innym nurcie. Różny może być również i czas trwania samej psychoterapii, jak i niezbędna częstość spotkań z terapeutą.Psychoterapia, obok farmakoterapii, jest jedną z podstawowych metod leczenia zaburzeń psychicznych. Tutaj jednak od razu warto zwrócić uwagę na jeden aspekt – otóż zdecydowanie nie jest tak, że z psychoterapii korzystają wyłącznie te osoby, które mają rozpoznany jakiś problem z kręgu zainteresowania psychiatrii. Prawda jest bowiem taka, że z terapii może skorzystać każdy człowiek – może ona korzystnie wpływać na rozumienie własnych emocji, jak i na funkcjonowanie rodzinne oraz zawodowe.Zrozumiałe jest to, że wtedy, gdy pacjentowi zalecana jest psychoterapia, ciekawi go to, jak takowa będzie przebiegała. Tak naprawdę terapia może przebiegać bardzo różnie – wyróżnia się wiele nurtów terapeutycznych, które odróżnia od siebie nie tylko to, jakie są założenia samej terapii, ale i to, jak długo trwa psychoterapia i jak często pacjent powinien spotykać się z terapeutą.

Psychoterapeuta to najczęściej psycholog lub lekarza (zwykle psychiatra), który przeszedł dodatkowe przeszkolenie (w tym terapię własną). Powinien pracować pod nadzorem superwizora.

Zaburzenia adaptacyjne to subiektywny stan zaburzeń emocjonalnych i silnego stresu, które to uczucia pojawiają się w momencie przystosowania do nowych sytuacji życiowych, lub po przykrych, stresujących zdarzeniach losowych.Zaburzenia adaptacyjne często przez osoby postronne mylone są z depresją, co powoduję przerażenie przed rozpoczynającą się chorobą psychiczną.

Przyjęcie do do szpitala bez zgody – jest to przyjęcie bez ustawowo wymaganej pisemnej zgody osoby hospitalizowanej lub jej przedstawiciela ustawowego.

Jak rozpoznać pierwszy epizod lub nawrót choroby? Czy osoba chora jest w stanie sama rozpoznać pojawienie się objawów?Niestety cechą wielu zaburzeń psychicznych jest brak krytycyzmu osoby chorej co do objawów, które ją dotknęły. Człowiek, który doznaje halucynacji czy urojeń, jest przekonany o ich prawdziwości, a duży niepokój, powoduje, że otaczający świat wydaje się zagrażający. Stąd próby pomocy - leczenia, mogą być odebrane jako atak, na który pacjent reaguje ucieczką lub obroną.