Schizofrenia

Przyjmując leki stosowane w leczeniu schizofrenii (i wszystkie inne) warto zdawać sobie sprawę z zagadnienia bilansu korzyści - koszty przyjmowania leku.Każdy lek stosowany jest dlatego, że leczy lub przynosi poprawę w jakiejś chorobie. Leki przeciwpsychotyczne leczą objawy psychozy w przebiegu schizofrenii i w dużej mierze zapobiegają jej nawrotom. Leki na nadciśnienie normalizują ciśnienie krwi i zapobiegają jego powikłaniom (jak zawał, wylew). Insulina kontroluje poziom glukozy we krwi i zapobiega powikłaniom cukrzycy. I tak jest w odniesieniu do wielu leków. Zawsze obecny musi być element korzyści, zysku dla pacjenta z przyjmowania leku.

Skuteczne leczenie schizofrenii i wszystkich innych chorób zależy nie tylko od lekarzy. Zależy także od pacjentów. Dlaczego? Ponieważ, jeśli psychiatra dobierze odpowiedni lek i w odpowiedniej dawce, jest to ważny element leczenia, ale nie całe leczenie. Zwłaszcza jeśli pacjent nie przebywa w szpitalu, tylko jest w domu i sam powinien przestrzegać regularnego przyjmowania leków. Druga (po odpowiednim doborze leku) najważniejsza część terapii, to stosowanie się przez pacjenta do zaleceń lekarskich. Psychiatrzy używają tu różnych słów ale najczęściej stosowanym określeniem jest „współpraca pacjenta w leczeniu”.

Jedną ze współczesnych formuł wzajemnej współpracy lekarz - pacjent jest tak zwane „wspólne podejmowanie decyzji”. Ten rodzaj wzajemnej relacji ma stosunkowo niedługą historię. Rozpoczęto o nim pisać w latach osiemdziesiątych XXw. W tym nurcie relacja lekarza z pacjentem opiera się na zwiększeniu medycznej wiedzy pacjenta oraz większym jego wpływie na podejmowanie decyzji dotyczących leczenia. Zarówno pacjent jak i lekarz dzielą się informacjami oraz spostrzeżeniami na temat możliwości prowadzenia terapii. Decyzje podejmowane są wspólnie w oparciu o uzgodnienie przez obie osoby metody postępowania. Taka relacja lekarza z pacjentem wymaga wiele wysiłku od obu stron, ale też daje nowe możliwości terapeutyczne.

Autor artykułu podejmuje próbę obiektywnego spojrzenia na częstotliwość występowania i przyczyny agresywnych zachowań osób chorujących na schizofrenię oraz strategie postępowania wobec tego zjawiska.

Mimo podobieństw w pisowni wymienionych w tytule pojęć oraz faktu, że wszystkie należą do tzw. objawów wytwórczych, różnią się one (od siebie) pewnymi cechami.

Konsekwencje pewnego polimorfizmu w genie NOS1: Wyniki najnowszych badań wskazują na zależność inteligencji i sprawności pamięci chorych na schizofrenię od róznic w sekwencji zasad azotowych w obrębie genu NOS1.

Palenie tytoniu zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia problemów z sercem i naczyniami u chorych na schizofrenię.

Chorzy na schizofrenię charakteryzują się mniejszą prędkością przetwarzania informacji i wykonywania zadań sprawdzającyh funkcje wykonawcze.

Wyróżnia się dwie postacie schizofrenii katatonicznej: hiper- i hipokinetyczna. Chory osłupiały może nagle podniecić się ruchowo, co określa się jako podniecenie katatoniczne (raptus catatonicus). Z kolei ostre podniecenie ruchowe może przejść w bezruch zwany osłupieniem katatonicznym (stupor catatonicus). Osłupienie może przebiegać z zachowana percepcją (odczuwaniem - osłupienie efektoryczne) lub ze zniesieniem percepcji (osłupienie receptoryczne).

Schizofrenia paranoidalna jest najczęściej rozpoznawanym rodzajem schizofrenii. W obrazie klinicznym dominują omamy i urojenia. Zespołowo jest to połączenie objawów ogólnych schizofrenii i zespołu paranoidalnego. Choroba wybucha zwykle nagle. W psychiatrii europejskiej uważa się, że wśród objawów nie występują omamy wzrokowe.

Nie znana jest przyczyna powstawania zaburzeń schizofrenicznych, istnieje jednak wiele hipotez. Rozważa się tło genetyczne - geny schizofreniczne lokalizuje się na chromosomach 6, 8 i 22. Być może powodem są zmiany w pracy komórek nerwowych. Hipoteza wirusowa mówi, że zarażenie mózgu przez wirus (np. w okresie płodowym) może dać odległe następstwa w postaci choroby.

Żeby rozpoznać schizofrenię jej objawy muszą być obecne przez pewien okres (1 miesiąc).

Tzw. objawy pozytywne (inaczej wytwórcze), to halucynacje (omamy) i urojenia. Pacjent, którego dotknęły widzi, słyszy i odczuwa bodźce, które tak naprawdę nie działają na ich receptor, czyli słyszy coś, czego inni nie słyszą, widzi to czego inni nie widzą, odczuwa smaki czy zapachy, które w rzeczywistości nie mają swojego źródła w jego otoczeniu. Ale osoba cierpiąca na nie jest przekonana o ich realności i umiejscawia je w swoim otoczeniu (np. głos słyszy zza ściany). Potrafi podjąć próbę dialogu z głosami (omamy słuchowe), czy spełniać polecenia przez nie wydawane.Urojenia to błędne, ale głębokie przekonania, które nie mają uzasadniania. Człowiek może być przekonany, że jest obserwowany, ktoś czyha na jego życie czy zdrowie (urojenia prześladowcze), że ma specjalne zdolności, posłannictwo czy władzę (urojenia wielkościowe), może czytać myśli innych lub zmieniać rzeczywistość, lub sam jest sterowany przez jakieś siły zewnętrzne. Pacjent jest przekonany o prawdziwości tych twierdzeń i nawet oczywiste dowody ich błędności nie zmieniają jego przekonań.

Istnieje powszechność problemów z oceną stanów umysłu innych ludzi wśród chorych na schizofrenię.

Zgodnie z wynikami najnowszych badań kobiety zadowolone ze swojego małżeństwa mają mniej problemów związanych ze snem.

Celem badania była ocena dokładności badnia mammograficznego, USG i kontrastowego rezonansu magnetycznego w diagnozie wewnątrzprzewodowego rozprzestrzeniania się raka piersi po przebyciu przedoperacyjnej chemioterapii neoadjuwantowej.

Nie ma podstaw do twierdzenia, że ryzyko zachorowania na białaczkę w grupie pacjentów z zespołem Downa jest związane z większą częstością badań radiologicznych.

Opublikowano pierwsze wyniki wieloletnich obserwacji dotyczących częstości występowania białaczek u dzieci zamieszkałych w regionach wokół 23 francuskich instalacji nuklearnych.

Porównując pacjentów z azs z populacją ogólną, będącą w tym samym wieku, wykazano około 13% wzrost ryzyka choroby nowotworowej u pacjentów z azs.

Skuteczność tamoksyfenu w leczeniu raku sutka jest różna u poszczególnych pacjentek...