Schizofrenia

Nie tylko leki, ale również sama schizofrenia zwiększa ryzyko zaburzeń odżywiania.

Naukowcy z Johns Hopkins przeprowadzili badania, których wyniki pomogą lepiej zrozumieć jak natura oraz wychowanie, mogą wpłynąć na wzrost ryzyka zachorowania na schizofrenię. Zbadano również wpływ tych czynników na ogólne zaburzenia funkcjonowania mózgu.

Pierwszymi objawami zaburzeń psychotycznych są utrata energii i problemy z koncentracją, natomiast depresji - smutek i izolacja społeczna.

Chorzy na astmę, AZS, pokrzywkę lub katar sienny częściej chorują na schizofrenię.

Jeszcze przed zachorowaniem na schizofrenię użycie zaimków drugiej osoby staje się dwukrotnie częstsze.

Objawy negatywne, dyskomfort psychiczny i brak współpracy obniżają jakość życia pacjentów hospitalizowanych z powodu schizofrenii.

Poszukiwawcze ruchy oczu (EEM) pozwalają odróżnić pacjentów z silniejszym pobudzeniem, wrogością, objawami wytwórczymi i dezorganizacją.

Naukowcy z University of Texas w Dallas, badają różnice między upośledzeniem społecznym związanym z autyzmem oraz schizofrenią. Badania mają na celu ulepszenie metod leczenia obu zaburzeń.

Arteterapia może przynieść korzyści jedynie w odniesieniu do negatywnych objawów schizofrenii.

Szybszy spadek gęstości kości zaczyna się w przypadku mężczyzn ze schizofrenią od 40., a w przypadku kobiet – od 60. roku życia.

Najnowsze badania dają nadzieję na wyprodukowanie leków przeciwpsychotycznych nie wywołujących zaburzeń metabolicznych.

Trening procesów poznawczych pozwala na lepsze rozróżnianie złudzeń od rzeczywistości.

Natężenie objawów negatywnych nie związku ze skutecznością antypsychotyków II generacji.

Obniżony nastrój u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi nie jest wynikiem tych chorób ani skutkiem farmakoterapii.

Właściwie dobrane podejście terapeutyczne poprawia funkcjonowanie chorych na schizofrenię w sytuacjach społecznych.

Czasami prościej nie znaczy wcale lepiej. Czy podejście oparte na listach objawów i zoperacjonalizowanych kryteriach ujmuje istotę schizofrenii?

Pomimo wzrostu świadomości społeczeństw nastawienie wobec ludzi z zaburzeniami psychicznymi ulega pogorszeniu.

Bardzo ciekawa i wiele wnosząca hipoteza dotycząca tego, co leży u podstaw schizofrenii, to hipoteza nieprawidłowości synchronizacji,  „nadawania neuronów na tej samej fali”. Pytanie o to, co czym jest ta choroba intryguje psychiatrów od 100 lat. W omówionym uprzednio artykule Parnasa [1] zarysowano kliniczny wymiar tej choroby polegający na rozszczepieniu, braku koordynacji pomiędzy różnymi częściami psychiki, desynchronizacji funkcji psychicznych (rozszczepienie, niezgodność, autyzm, dezorganizacja funkcji psychicznych). Czy za tym, co obserwujemy na poziomie klinicznym stoi zjawisko opisane poniżej?

Chorzy na schizofrenię częściej umierają w wyniku wypadków i popełniają samobójstwa.

Wyniki testu 6MWT pacjentów ze schizofrenią pokrywają się z poziomem sprawności, nasileniem objawów, BMI, paleniem tytoniu i dawkami zażywanych leków.