Depresja i zaburzenia afektywne dwubiegunowe a samonapiętnowanie

Osoby z zaburzeniami psychicznymi narażone są na stygmatyzację – negatywnego oceniania przez otoczenie na podstawie wcześniejszych doświadczeń z ludźmi z tą samą diagnozą i uproszczonych stereotypów na ich temat. Skutkiem tego może być tak zwane samonapiętnowanie (ang. self-stigma) pacjenta – utrata własnej tożsamości jako rodzica, pracownika, przyjaciela i partnera seksualnego a także nieadekwatne, krytyczne postrzeganie samego siebie.

Elaine Brohan i współpracownicy z King's College w Londynie poddali niedawno badaniom ankietowym ponad tysiąc pacjentów z depresją lub zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi. Jak podano w marcowym wydaniu czasopisma „Journal of Affective Disorders”, samonapiętnowanie okazało się występować u mniej więcej co piątego mieszkańca Europy z omawianymi chorobami umysłowymi.

Przeciwdziałanie temu zjawisku powinno się opierać na walce z wyobcowaniem, poddawaniem się stereotypowemu postrzeganiu chorych psychicznie, wykluczeniem społecznym i dyskryminacją.