Porady specjalisty z kategorii: Depresja

Trwająca wciąż pandemia COVID-19 niesie za sobą wiele różnych następstw – dotyczą one aspektów gospodarczych, społecznych, jak i zdrowotnych. Lekarze zwracają uwagę przede wszystkim na ostatnie z wymienionych i podkreślają, że obecnie coraz więcej osób zaczyna borykać się m.in. z rozmaitymi zaburzeniami psychicznymi. Jednym z nich może być depresja, którą z koronawirusem łączy niestety bardzo dużo.

Choć problem ma dość duże rozpowszechnienie, niestety jest on stosunkowo często bagatelizowany – mowa o depresji u dzieci i młodzieży. Konsekwencje bagatelizowania stanu młodych osób mogą być z kolei wręcz tragiczne – nastolatkowie mogą nie tylko całkowicie zaniedbywać chociażby swoje obowiązki szkolne i domowe, ale nawet i podejmować próby samobójcze. Depresja u dzieci i młodzieży zdecydowanie wymaga więc leczenia – jakie metody wykorzystywane są jednak w leczeniu jednostki w tej grupie wiekowej?

Okres dorastania jest czasem szczególnym – przemiany, które podczas niego zachodzą, sprawiają, że wiele nastolatków doświadcza wtedy wahań nastroju, drażliwości czy innych jeszcze problemów. Rodzice nierzadko zastanawiają się, czy przejawiane przez ich pociechę zachowania są jeszcze wariantem normy, czy jednak świadczyć mogą one już o zaburzeniach psychicznych – co wiec może sugerować konieczność udania się z dzieckiem do psychiatry?W ostatnich latach coraz częściej wspomina się o tym, że zaburzenia psychiczne występują nie tylko u dorosłych, ale również wśród dzieci i młodzieży. W drugiej z wymienionych grup rozpoznawanie problemów natury psychiatrycznej jest zdecydowanie trudniejsze – ciężko u nich bowiem odróżnić pewne zachowania, które wynikają z okresu dorastania od tego, co stanowi już przejaw jakichś zaburzeń psychicznych.Jedną z częściej spotykanych u najmłodszych jednostek z kręgu zainteresowania psychiatrii jest depresja. Trudności, o których wspomniano powyżej, dotyczą przede wszystkim właśnie jej – w okresie dorastania nierzadkie są wahania nastroju, drażliwość czy częste rozważania na temat sensu życia, które wcale nie muszą być przejawem zaburzeń depresyjnych.

Leki przeciwdepresyjne, inna popularna nazwa antydepresanty, zaliczane są do środków/ leków psychotropowych. Stosowane są u pacjentów dotkniętych zaburzeniami depresyjnymi ale także u tych z zaburzeniami lękowymi czy między innymi nerwicami natręctw. Pacjenci mogą zażywać te leki w domu, pozostając pod opieką lekarską bądź na oddziałach szpitalnych. Leki przeciwdepresyjne mają szerokie działanie i wpływają na różne procesy w naszym mózgu. Dobór leku zależny jest od stanu pacjenta, podobnie jak czas trwania kuracji czy konieczność włączenia innych leków bądź terapii.

Wbrew powszechnym opiniom choroba ta może dawać inne objawy w zależności od płci. Kobiety swą chorobę przeżywają bardziej „do wewnątrz”, cierpią z powodu bardzo przykrych stanów emocjonalnych, które mogą powodować nagłe wybuchy płaczu.

Termin „depresja poporodowa” w dzisiejszych czasach stał się bardzo popularny, ponieważ coraz częściej dotyka młodych matek. Epizod ten ma miejsce najczęściej dwa miesiące po narodzinach dziecka. Bardzo ważne jest rozróżnienie depresji poporodowej od wahań nastroju, przygnębienia, rozdrażnienia czy syndromu baby blues. Objawy depresji poporodowej z czasem ulegają nasileniu, rozwijają się, postępują i niestety nie ustępują same. W większości przypadków choroba ta nie jest w ogóle rozpoznawalna oraz właściwie leczona. Stan ten bardzo silnie wpływa na całą rodzinę, jej normalne funkcjonowanie i samą chorą. 

Depresja maskowana inaczej zwana depresją poronną, subdepresją, małą depresją, ekwiwalentem depresji, nie jest wyróżniona jako odrębna jednostka w klasyfikacji ICD 10.Doświadczenia kliniczne potwierdzają jednak istnienie tego schorzenia. Depresja u chorego manifestuje się pośrednio poprzez inne niż w typowej chorobie objawy.

Masz obniżony nastój, utraciłeś zdolność do odczuwania radości, czujesz osłabienie i nadmierną męczliwość, które prowadzą do ograniczenia Twojej codziennej aktywności, masz coraz większe problemy z koncentracją uwagi i spaniem?

Łuszczyca dotyka około 2% społeczeństwa. W przeważającej ilości przypadków zajmuje skórę w okolicy łokci, kolan, kości krzyżowej. Zmiany mają charakter grudek o różowo-czerwonym zabarwieniu pokrytych łuską. Grudki w zależności od nasilenia procesu mogą być wyraźnie odgraniczone, pojedyncze lub też zlewać się obejmując duże obszary ciała.